Kwalifikacja: MOT.01 - Diagnozowanie i naprawa nadwozi pojazdów samochodowych

Wiele osób decyduje się na szybkie i pozornie tanie rozwiązania w przypadku zaawansowanej korozji mocowań zawieszenia, jednak praktyka pokazuje, że takie podejście nie sprawdza się w dłuższej perspektywie. Stosowanie wzmocnień pionowych czy spawanie obejmy może wydać się kuszące, ale w rzeczywistości nie eliminuje pierwotnej przyczyny problemu – osłabienia struktury nośnej przez korozję. To nie są miejsca, w których można pozwolić sobie na eksperymenty, bo odpowiadają za bezpieczeństwo jazdy. Spawanie na skorodowanej blacharce zwykle kończy się tym, że materiał wokół spoiny pozostaje kruchy i narażony na dalsze pękanie. Zastosowanie łaty to typowy przykład prowizorki, gdzie naprawa ogranicza się tylko do zakrycia ubytku, zamiast przywrócenia oryginalnych parametrów wytrzymałościowych konstrukcji. Wzmacnianie pionowe natomiast nie rozwiąże problemu, jeśli korozja zniszczyła już pierwotne połączenie z resztą nadwozia. Często spotykam się ze stwierdzeniem, że 'byle się trzymało', ale przecież nikt nie chciałby, żeby podczas gwałtownego hamowania lub wypadku zawieszenie wyrwało się z mocowania. W branży motoryzacyjnej panuje jasna zasada: jeśli element konstrukcyjny jest poważnie skorodowany lub uszkodzony, to musi zostać wymieniony na nowy, zgodnie z zaleceniami producenta i obowiązującymi normami. Stosowanie półśrodków może prowadzić do utraty homologacji pojazdu i poważnych konsekwencji podczas przeglądu technicznego. To nie są miejsca na eksperymenty czy domowe naprawy – bezpieczeństwo jest tu najważniejsze. Z mojego punktu widzenia wszelkie inne metody niż pełna wymiana są po prostu nieodpowiedzialne i mogą prowadzić do poważnych problemów na drodze.