Kwalifikacja: MOT.01 - Diagnozowanie i naprawa nadwozi pojazdów samochodowych

Często spotykanym błędem przy analizie uszkodzeń karoserii jest przypisywanie widocznych deformacji procesom takim jak korozja czy zużycie eksploatacyjne. Korozja działa zupełnie inaczej – powoduje powolne ubytki materiału, rdzewienie i odpadanie farby, a nie gwałtowne wgniecenia czy przemieszczenia blachy. Ten proces jest długotrwały i zwykle objawia się zmianą koloru czy pojawieniem się dziur na powierzchni, a nie wyraźnym wgniotem. Zużycie eksploatacyjne natomiast dotyczy elementów ruchomych, np. zawieszenia, hamulców, ale nie prowadzi do nagłych i miejscowych uszkodzeń blachy – raczej do ogólnego starzenia się materiału, mikropęknięć czy odkształceń wynikających z wieloletniej pracy. Wysoka temperatura może powodować deformacje, zwłaszcza przy pożarze, ale wtedy powierzchnia jest zwykle pofalowana, zmatowiona lub nawet przepalona, a nie punktowo wgnieciona. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu uczniów sugeruje się powierzchownością śladów, nie analizując ich charakteru. W praktyce branżowej zawsze należy rozróżniać uszkodzenia powstałe nagle (mechaniczne) od tych wynikających z długotrwałych czynników środowiskowych – to podstawa dobrej diagnostyki blacharskiej i oceny technicznej pojazdu. Warto też pamiętać, że każdy typ uszkodzenia wymaga innego podejścia naprawczego oraz oceny wpływu na bezpieczeństwo użytkowania auta. Takie błędne rozpoznanie może prowadzić do niewłaściwej naprawy lub nawet zagrożenia podczas dalszej eksploatacji.