Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

Wiele osób próbując zabezpieczyć skorodowane uchwyty rynnowe, wybiera metody z pozoru skuteczne, ale w praktyce nietrwałe lub zupełnie nieadekwatne do wymagań technicznych. Naniesienie warstwy kleju to dość częsty błąd myślowy – wydaje się, że klej może odizolować metal od środowiska, ale żaden klej nie stanowi skutecznej bariery antykorozyjnej, zwłaszcza na zewnątrz. Z czasem pod wpływem słońca, wilgoci czy zmian temperatury, klej pęka, odspaja się, dopuszczając wodę do powierzchni metalu. Natomiast naniesienie warstwy chromu to zabieg typowy dla procesów galwanicznych, wymagający specjalistycznego sprzętu i warunków laboratoryjnych – nie do zastosowania w warunkach naprawczych na budowie. Poza tym chrom nie ma takich właściwości ochronnych jak cynk w kontekście ochrony katodowej; stosuje się go raczej dla walorów estetycznych lub w bardzo specyficznych projektach, a nie w ryniennictwie. Pomalowanie farbą nawierzchniową to najczęstszy skrót myślowy – wydaje się, że każda farba zabezpieczy stal przed rdzą. Niestety, farby tego typu chronią tylko powierzchniowo, nie tworzą ochrony galwanicznej i bardzo szybko dochodzi do penetracji wilgoci pod powłokę, co przyspiesza korozję podpowierzchniową. W praktyce fachowej naprawy ocynkowanych elementów wymagają odtworzenia właśnie warstwy cynku, czyli zapewnienia ochrony elektrochemicznej – dlatego stosuje się farby z zawartością cynku metalicznego lub tzw. zimne cynkowanie. Każda inna metoda to jedynie chwilowe rozwiązanie, które nie spełnia standardów (np. zgodnie z normą PN-EN ISO 12944), a po krótkim czasie prowadzi do ponownego, często jeszcze szybszego rozwoju korozji. Dobrą praktyką jest sprawdzenie, czym dokładnie pokrywamy element, szczególnie jeśli chodzi o miejsca narażone na stałe działanie wilgoci i zmienne warunki atmosferyczne. Wybieranie przypadkowych powłok lub środków „uniwersalnych” to najprostsza droga do konieczności powtórnej naprawy w niedalekiej przyszłości.