Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

W praktyce obróbki plastycznej blach można bardzo łatwo pomylić różne techniki, zwłaszcza gdy patrzymy tylko na gotowy detal. Zaginanie polega głównie na lokalnej zmianie kąta fragmentu blachy, a najczęściej stosuje się je do produkcji prostych elementów typu kątownik, ceownik, czy zakładki – nie pozwala jednak na uzyskanie kształtów o złożonej bryle zamkniętej, jak w pokazanym przykładzie. Żłobienie to z kolei operacja polegająca na tworzeniu wąskich, podłużnych rowków, zwykle mających na celu usztywnienie blachy, a nie nadanie jej trójwymiarowego kształtu. Fałdowanie natomiast wiąże się z wykonywaniem regularnych zagnieceń (fałd), co można spotkać chociażby w produkcji elementów wentylacyjnych czy dekoracyjnych, ale nie stosuje się go do nadawania głębokich form przestrzennych na dużej powierzchni. Bardzo często błędem jest utożsamianie wszystkich tych operacji tylko dlatego, że każda z nich zmienia kształt blachy. Praktyka pokazuje, że wybór technologii musi być ściśle dopasowany do oczekiwanego efektu – i tylko tłoczenie umożliwia produkcję wielowymiarowych, zamkniętych detali z jednego kawałka materiału, bez konieczności dodatkowego spawania czy łączenia. W branży często popełnia się błąd polegający na niedocenianiu tego, jak bardzo zaawansowane i precyzyjne jest tłoczenie w porównaniu z innymi technikami. Standardy konstrukcyjne oraz normy ISO jasno wskazują, że dla uzyskania elementów o złożonym profilu stosuje się właśnie tłoczenie. Warto na przyszłość zwracać uwagę na kształt gotowego wyrobu i rozumieć, jakie operacje technologiczne do niego prowadzą.