Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

Wiele osób bardzo często utożsamia malowanie z użyciem pędzla lub wałka, bo to są metody znane z domowych remontów albo prostych prac wykończeniowych, ale w przypadku farb proszkowych do metali to zupełnie nie ta bajka. Ani pędzlem, ani wałkiem nie da się równomiernie nanieść proszku, bo to nie jest ciecz, tylko drobny, suchy pył. Próba pokrycia powierzchni metalowej farbą proszkową w ten sposób skończyłaby się tylko stratą materiału i nerwów, no i efekt byłby nie do zaakceptowania w profesjonalnej produkcji. Trochę inaczej jest z natryskiem pneumatycznym, bo tutaj rzeczywiście używa się pistoletu i powietrza, ale to rozwiązanie jest typowe dla farb ciekłych, głównie rozpuszczalnikowych lub wodnych. Farba proszkowa nie rozpuszcza się w wodzie czy rozpuszczalnikach, więc jej nie da się „rozpylić” w taki sposób – zresztą byłoby to bardzo nieekonomiczne, bo większość materiału od razu by opadła na ziemię. Natrysk elektrostatyczny to już zupełnie inna liga, bo wykorzystuje prawa fizyki – farba jest przyciągana do metalu, więc praktycznie cały proszek osiada na detalach, nawet w trudno dostępnych zakamarkach. Często mylnie sądzi się, że wystarczy byle jaki natrysk, żeby uzyskać dobrą powłokę, ale w praktyce – bez elektrostatyki nie ma solidnego malowania proszkowego. W wielu firmach lakierniczych spotykałem się z tym, że ktoś próbował „zaoszczędzić” na sprzęcie i używał natrysku pneumatycznego, ale efekty były bardzo słabe: nierówna warstwa, kiepska przyczepność i ogromny bałagan. Warto pamiętać, że profesjonalne zabezpieczenie antykorozyjne metali, szczególnie zgodnie z normami branżowymi jak PN-EN 13438 czy ISO 12944, wymaga właśnie natrysku elektrostatycznego. Trochę teorii, dużo praktyki – i od razu widać różnicę na gotowych wyrobach. To nie przypadek, że branża wybrała właśnie tę technologię jako podstawową.