Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

W malowaniu proszkowym najważniejsze jest nie tylko równomierne pokrycie powierzchni, ale też trwałe przyleganie farby do metalu – i tutaj tradycyjne techniki, takie jak malowanie pędzlem czy wałkiem, po prostu się nie sprawdzają. Te metody są dobre do farb płynnych, zwłaszcza na małych powierzchniach albo tam, gdzie nie zależy nam na wyjątkowej trwałości. Pędzel czy wałek nie pozwalają jednak na nakładanie farby w formie proszku, bo suchy proszek nie przylega do powierzchni bez udziału specjalnej technologii. Z kolei natrysk pneumatyczny, choć stosowany szeroko przy aplikacji farb płynnych (np. lakierowanie karoserii samochodowych), nie jest przystosowany do farb proszkowych, które muszą być naładowane elektrostatycznie, żeby równomiernie osiąść na uziemionym elemencie metalowym. Często spotykam się z błędnym przekonaniem, że każda technika natryskowa nadaje się do malowania proszkowego – to nieprawda. Brak ładunku elektrostatycznego oznacza, że proszek nie trzyma się powierzchni i większość się osypuje. Branżowe dobre praktyki, potwierdzone przez normy, jasno mówią: do malowania proszkowego stosuje się natrysk elektrostatyczny, bo tylko on gwarantuje odpowiednią przyczepność i wysoką jakość powłoki po wypaleniu w piecu. Typowym błędem jest też przekonanie, że każdą farbę da się po prostu natrysnąć lub rozsmarować, ale w przypadku farb proszkowych konieczne są zupełnie inne warunki fizyczne i odpowiedni sprzęt. Moim zdaniem warto dobrze rozumieć tę różnicę, bo niewłaściwy dobór techniki prowadzi nie tylko do marnowania materiału, ale też do powstawania powłok, które szybko się łuszczą lub odpadają, szczególnie w środowisku agresywnym, gdzie ochrona antykorozyjna musi być naprawdę solidna.