Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

Temat lutowania różnych metali jest nieco podchwytliwy, bo z pozoru wydaje się, że wystarczy nałożyć cynę i po sprawie. Jednak w praktyce, szczególnie w branży blacharskiej i elektrotechnicznej, dobór materiałów do lutowania jest kluczowy. Cyna LC 60 świetnie nadaje się do miękkiego lutowania blach stalowych, szczególnie tych z powłoką cynkową – taki zestaw zapewnia dobre zwilżanie i trwałe połączenie. Natomiast kiedy mamy do czynienia z aluminium lub połączeniem aluminium z innymi metalami, pojawia się poważny problem. Aluminium bardzo łatwo pokrywa się warstwą tlenku, która jest praktycznie nieprzenikalna dla cyny, nawet przy zastosowaniu tradycyjnych topników. W efekcie, lutowanie blach aluminiowych – czy to ze sobą, czy z innymi metalami, jak miedź czy stal ocynkowana – kończy się zwykle brakiem przyczepności i nietrwałą spoiną. Często można spotkać się z opinią, że "jakoś się połączy", ale niestety w rzeczywistości takie lutowanie nie daje pewności użytkowej i nie spełnia wymagań wytrzymałościowych oraz antykorozyjnych. Poza tym łączenie miedzi z aluminium prowadzi do powstawania ogniwa galwanicznego, co jeszcze pogarsza sprawę – korozja potrafi zniszczyć takie połączenie w bardzo krótkim czasie. Standardy branżowe i literatura techniczna konsekwentnie wskazują, by do blach aluminiowych stosować specjalistyczne metody: najczęściej spawanie TIG lub lutowanie twarde z dedykowanymi topnikami i stopami. Typowym błędem w rozumowaniu jest założenie, że skoro aluminium daje się łączyć mechanicznie (np. nitowanie), to także cyną – tymczasem fizykochemia powierzchni zupełnie to uniemożliwia. Krótko mówiąc, poprawne lutowanie cyną LC 60 dotyczy wyłącznie połączeń blach ocynkowanych, a pozostałe zestawienia nie zapewniają wymaganej jakości i trwałości spoiny.