Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

Zastosowanie blachy miedzianej czy aluminiowej przy budowie komina wentylacyjnego gazowego niestety nie spełnia wymagań stawianych przez przepisy oraz dobre praktyki branżowe. Moim zdaniem wiele osób decyduje się na miedź przez jej elegancki wygląd i odporność na warunki atmosferyczne, ale w kontekście instalacji gazowych kluczowe jest bezpieczeństwo oraz odporność chemiczna na kwaśne skropliny i agresywne środowisko. Miedź może wchodzić w reakcje z niektórymi związkami obecnymi w spalinach czy kondensacie pochodzącym z gazu, co z czasem prowadzi do degradacji materiału. Aluminium z kolei, chociaż lekkie i tanie, ma zbyt małą odporność na korozję w warunkach pracy z gazami i kondensatem, szczególnie w dłuższej perspektywie – bardzo łatwo tworzą się na nim naloty i ubytki, a struktura przewodu może ulec szybkiemu zniszczeniu. Stal ocynkowana wiele osób wybiera przez względną trwałość i cenę, ale ocynk bardzo szybko się utlenia w kontakcie z kondensatem, zwłaszcza kiedy pojawiają się kwaśne skropliny, co powoduje szybki rozwój korozji i przecieki. To typowy błąd przy doborze materiałów do instalacji gazowych, zwłaszcza jeśli ktoś nie czyta dokładnie norm jak PN-EN 1856-1 czy PN-EN 1443, które jasno określają wymagania dla przewodów kominowych w tego typu zastosowaniach. W praktyce taki komin z nieodpowiedniego materiału trzeba będzie szybciej wymienić, co generuje niepotrzebne koszty i ryzyko. Prawidłowym podejściem jest wybór stali odpornej na korozję, która jest obecnie standardem w branży – zapewnia wieloletnią trwałość, odporność na działanie agresywnych związków i bezpieczeństwo użytkowania. Warto zawsze stawiać na materiały sprawdzone i certyfikowane, żeby uniknąć później kosztownych napraw i problemów eksploatacyjnych.