Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

Wiele osób, które nie mają na co dzień styczności z pokryciami z miedzi, może sądzić, że każdą blachę metalową trzeba od razu zabezpieczyć – czy to malując, czy powlekając jakimś środkiem chemicznym. To prawda przy stali czy aluminium, gdzie ochronna warstwa jest wręcz niezbędna dla zachowania trwałości, ale miedź to zupełnie inna historia. Jest naturalnie odporna na korozję atmosferyczną dzięki zjawisku patynowania; dlatego malowanie proszkowe, odtłuszczanie czy nakładanie powłok antykorozyjnych jest nie tylko zbędne, lecz wręcz sprzeczne z zasadami montażu tego materiału. Można by się spodziewać, że pokrycie blachy kwasem ortofosforowym coś pomoże, ale w rzeczywistości nie jest to praktykowane – nie daje to żadnej sensownej ochrony na zewnątrz, a wręcz może uszkodzić powierzchnię lub wpłynąć na powstawanie niepożądanych przebarwień. Z kolei malowanie proszkowe blachy miedzianej to też pomysł chybiony – tego typu malowania stosuje się głównie na stali, gdzie wymagana jest solidna bariera przed rdzą, natomiast na miedzi farba zwykle nie trzyma się dobrze, odspaja się pod wpływem warunków atmosferycznych i wygląda nieestetycznie. Odtłuszczanie i nanoszenie powłoki antykorozyjnej? Brzmi znajomo dla blach stalowych, ale na miedzi nie ma sensu, bo naturalny proces patynowania daje o wiele bardziej skuteczną i trwałą ochronę niż jakakolwiek sztuczna powłoka. Takie myślenie bierze się z chęci „zabezpieczania na wszelki wypadek”, ale w przypadku miedzi jest to niepotrzebne, a nawet czasem szkodliwe. Standardy branżowe i doświadczenie dekarzy jasno wskazują: blachę miedzianą pozostawia się bez dodatkowych zabezpieczeń i pozwala jej spokojnie się zestarzeć – wtedy przez lata cieszy oko i nie wymaga praktycznie żadnej obsługi.