Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

Analizując pozostałe możliwości, można zauważyć kilka typowych pomyłek w interpretacji poprawnego montażu rynien. Często spotykam się z przekonaniem, że każda rynna zamontowana prosto pod dachem działa prawidłowo, ale to zdecydowanie za mało. Na pierwszym i drugim rysunku widać instalacje rynien, które wydają się zgodne z technicznymi wytycznymi – rynny są równolegle do połaci dachu, mają wyraźny spadek oraz są prawidłowo podwieszone. Woda z połaci dachu ma swobodny dostęp do rynny, co jest kluczowe dla skutecznego odprowadzenia opadów. Często błędnie uznaje się, że nawet niewielkie odchylenia czy inne nietypowe rozwiązania są wystarczające, lecz w praktyce nawet drobny brak spadku prowadzi do poważnych problemów eksploatacyjnych. Ostatni, czwarty rysunek, przedstawia nowoczesne rozwiązanie – rynna ukryta w konstrukcji attyki, które coraz częściej stosuje się na budynkach o płaskim dachu lub w nowoczesnej architekturze. Takie rozwiązanie wymaga jednak szczególnej precyzji wykonania, dobrej izolacji i szczelności, inaczej szybko pojawią się przecieki. W praktyce błędne założenie, że każde rozwiązanie alternatywne jest wadliwe, wynika z braku znajomości nowych systemów. Właściwe podejście to zawsze kierowanie się aktualnymi normami, np. PN-EN 12056-3 oraz sprawdzonymi praktykami montażowymi. Wadliwe ułożenie rynny najłatwiej poznać po braku spadku lub widocznych zastoinach wody – i to widać tylko na trzecim obrazie.