Kwalifikacja: MEC.01 - Wykonywanie i naprawa wyrobów z blachy i profili kształtowych

Początek krycia połaci dachowej z blachy cynkowej często budzi wątpliwości, bo wydaje się, że najwygodniej byłoby zacząć od jakiejś krawędzi – na przykład od kosza, naroża albo nawet od szczytu. Jednak takie podejście rodzi kilka poważnych problemów, szczególnie przy długich połaciach. Zacznijmy od kosza połaci – to miejsce, gdzie zbiegają się dwie połacie dachu pod kątem, więc tam blacha wymaga bardzo dokładnego docinania i dopasowywania na zakładach. Rozpoczynanie od kosza utrudnia utrzymanie równoległości pasów oraz sprawia, że na końcach połaci mogą powstać nieestetyczne, za wąskie elementy. Podobnie z narożami dachu – to są punkty szczególnie narażone na podciekanie i błędy w montażu. Gdyby zacząć układanie od naroża, bardzo trudno byłoby zachować osiowość całej połaci, a przecież równe rozłożenie zwojów jest podstawą dobrego krycia blachą. Szczyt połaci wydaje się logiczny ze względu na wygodę pracy na górze, ale przy długich połaciach szybciej wychodzą błędy wymiarowe – każdy kolejny arkusz może pogłębiać odchylenie, przez co na końcu pracy czeka nas problem z dopasowaniem do okapu lub kosza. W praktyce takie podejście prowadzi do strat materiału, nieestetycznych wąskich pasów blachy czy ryzyka powstania nieszczelności. Moim zdaniem to typowy błąd wynikający z chęci pójścia na skróty albo z braku doświadczenia z dużymi połaciami. Warto zaufać standardom i dobrym praktykom branżowym, które wyraźnie zalecają rozpoczynanie od środka połaci – daje to najlepszą kontrolę nad rozkładem zwojów i ułatwia utrzymanie symetrii oraz szczelności pokrycia. Fachowe podejście zawsze się opłaca, szczególnie gdy mówimy o trwałości i estetyce dachu.