Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Temat demontażu deskowania stropu Kleina to trochę więcej niż tylko wyjmowanie poszczególnych elementów po kolei. Często spotyka się błędne myślenie, że najlepiej zacząć od tych części, które są najbardziej na wierzchu, albo wydają się najmniej istotne dla całości konstrukcji. Przykładowo, usuwanie przybitych desek jako pierwszy etap może wydawać się logiczne, bo są one widoczne i dostępne, jednak w rzeczywistości podtrzymują one całą strukturę deskowania i ich zbyt wczesne zdjęcie stwarza ryzyko osunięcia się reszty układu, co jest niebezpieczne dla ludzi i samej konstrukcji stropu. Z kolei wysunięcie rygli podtrzymujących na początku, jeszcze przed poluzowaniem układu klinowego, to typowy błąd wynikający z mylnego przekonania, że rygle można wyjmować niezależnie od reszty systemu – w praktyce właśnie one wraz z klinami przenoszą spore siły i ich niewłaściwe usunięcie powoduje nagłe, niekontrolowane przemieszczenie deskowania. Trochę podobnie jest z wyjmowaniem podwieszonych krawędziaków – niby są one mniej istotne na pierwszy rzut oka, ale bez uprzedniego odciążenia konstrukcji poprzez usunięcie klinów, ich demontaż jest trudny i niebezpieczny. W rzeczywistości, według wszelkich dobrych praktyk w budownictwie i zaleceń technologicznych, zawsze zaczyna się od elementów usztywniających – czyli właśnie od klinów – bo to one zapewniają stabilność całości. Pominięcie tej kolejności może prowadzić do naruszenia statyki deskowania i nawet do częściowego zawalenia się elementów tymczasowych. Z mojego doświadczenia wynika, że największym problemem jest pośpiech i lekceważenie instrukcji – a to się nie opłaca, bo kończy się stratami materiału, niepotrzebnymi przestojami lub co gorsza – zagrożeniem dla bezpieczeństwa pracowników. Najlepiej więc wyrobić sobie nawyk spokojnego, sekwencyjnego działania i zawsze zaczynać od klinów.