Dobrze zidentyfikowałeś grubość perforowanych płytek stalowych do połączeń węzłowych prefabrykowanych wiązarów kratowych – to właśnie 2 mm. Tego typu płytki są powszechnie stosowane w nowoczesnym budownictwie drewnianym, bo pozwalają na szybkie, trwałe i bardzo wytrzymałe łączenie elementów, takich jak pasy, słupki czy krzyżulce. Moim zdaniem jest to jedno z najwygodniejszych rozwiązań na placu budowy – grubość 2 mm daje wystarczającą sztywność i odporność na siły ścinające, a jednocześnie nie komplikuje montażu czy obróbki. Branżowe wytyczne, na przykład Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych oraz normy typu PN-EN 14545, jasno wskazują, że dla przybijanych płytek perforowanych używa się właśnie stali o grubości ok. 2 mm, bo to jest optimum pomiędzy wagą, łatwością montażu a nośnością połączenia. Ciekawostką jest to, że zbyt grube płytki byłyby trudniejsze do mocowania i mogłyby wymagać innych łączników, z kolei cieńsze nie dawałyby gwarancji trwałości połączenia przy typowych obciążeniach więźb dachowych. W praktyce, taki detal konstrukcyjny liczy się zarówno przy budynkach mieszkalnych, jak i w większych obiektach przemysłowych, gdzie prefabrykowane wiązary kratowe są podstawą konstrukcji dachowych. Z mojego doświadczenia wynika, że poprawne dobranie grubości płytki stalowej przekłada się na długowieczność i bezpieczeństwo całej konstrukcji.
Wybierając grubość płytek stalowych do prefabrykowanych wiązarów kratowych, łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że skoro elementy drewniane są masywne, to i łączniki metalowe powinny być równie grube, na przykład 50 mm czy nawet 38 mm. Jednak takie wartości są kompletnie nieadekwatne do tej technologii – płyty stalowe o takich grubościach byłyby wręcz niemożliwe do zastosowania przy ręcznym montażu, a ich ciężar i koszt całkowicie zaprzeczałby idei lekkiego budownictwa szkieletowego. Grubość 12 mm brzmi bardziej realistycznie, bo można ją spotkać w przypadku nakładek ze sklejki wodoodpornej – to właśnie taka grubość jest powszechna w sklejce do łączenia węzłów, ale dotyczy drewna, a nie metalu. Problem polega na tym, że sklejka i stal pracują w tych połączeniach na zupełnie innych zasadach: sklejka o grubości 12 mm zapewnia odpowiednią powierzchnię i nośność przy zachowaniu elastyczności, natomiast stalowa płytka, dzięki swojej wytrzymałości na ścinanie i rozciąganie, może być znacznie cieńsza. Typowym błędem jest też sugerowanie się grubością samego drewna (np. 50 mm czy 38 mm) i przenoszenie tego parametru na elementy metalowe – w konstrukcjach drewnianych nie ma takiej potrzeby. Z technicznego punktu widzenia, to właśnie płytki stalowe o grubości 2 mm są precyzyjnie przystosowane do łączenia elementów o przekrojach podanych w zadaniu (czyli np. 38×89, 38×140 czy 50×100 mm). Wynika to zarówno z norm (chociażby PN-EN 14545), jak i długoletniej praktyki branżowej. Dobrze jest pamiętać, że zbyt gruba płytka stalowa to nie tylko niepotrzebne komplikacje techniczne, ale i znaczne zwiększenie kosztów. Z kolei grubość poniżej 2 mm mogłaby nie zapewniać odpowiedniej odporności na siły ścinające na łączach, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa całej konstrukcji dachowej. Tak więc poprawny dobór grubości stalowych płytek perforowanych do 2 mm to wynik zarówno doświadczenia inżynierów, jak i rygorystycznych wymagań norm.