Prawidłowo – słupy w ścianach szkieletowych ryglowych wykonuje się właśnie z krawędziaków. To elementy o przekroju prostokątnym, najczęściej 6×12 cm albo 8×12 cm, w zależności od projektu i wymagań wytrzymałościowych. Krawędziak zapewnia odpowiednią sztywność i przenosi obciążenia z innych części ściany oraz z dachu. Takie rozwiązanie praktykuje się od lat i jest to właściwie standard w konstrukcjach szkieletowych drewnianych. Moim zdaniem, chociaż czasem spotyka się kombinacje różnych przekrojów, w praktyce to właśnie krawędziaki są najbardziej uniwersalne i dostępne. Ich montaż jest wygodny – łatwo się docina, mocuje do podwaliny i oczepu, a także dobrze współpracują z innymi elementami ściany, np. ryglami czy stężeniami. Krawędziaki nie tylko utrzymują obciążenia pionowe, ale też pomagają zachować stabilność całej przegrody, zwłaszcza przy większych rozstawach. Warto pamiętać, że zgodnie z normami PN i zaleceniami producentów drewna konstrukcyjnego, krawędziaki do ścian szkieletowych powinny mieć odpowiednią klasę wytrzymałości i wilgotność. Dobrze obrany przekrój to podstawa trwałości i bezpieczeństwa całej konstrukcji.
Wybór innych elementów zamiast krawędziaków do słupów ściany szkieletowej wynika często z nieporozumień dotyczących nomenklatury drewna konstrukcyjnego. Belki to elementy najczęściej stosowane jako poziome części konstrukcji – na przykład stropy, oczepy czy podwaliny, gdzie ich zadaniem jest przenoszenie większych obciążeń na dłuższych rozpiętościach. Ich przekrój zwykle jest większy niż w przypadku krawędziaków, a przez to są cięższe i mniej praktyczne w roli pionowych słupów w ścianach. Bale natomiast kojarzą się głównie z budownictwem z bali – tam ściana to właściwie warstwa bali ułożonych jedna na drugiej, zupełnie inna technologia niż szkielet ryglowy. Jeżeli chodzi o łaty, to są elementy o niewielkim przekroju, używane głównie w konstrukcjach dachowych, do mocowania pokryć dachowych (takich jak dachówki czy blachodachówka). Łaty nie mają wymaganej nośności ani stabilności, by spełniać funkcję pionowych słupów w ścianie. Często widuje się sytuację, że ktoś zamiennie używa pojęć: belka, krawędziak, łata czy bale, ale w praktyce ich zastosowanie jest bardzo jasno określone przez tradycję branżową i przepisy. Czasem może się wydawać, że skoro belka jest mocniejsza, to nada się na słup, ale w ścianach szkieletowych chodzi o optymalizację – element musi być na tyle mocny, żeby przenieść obciążenia, ale też lekki i łatwy do montażu. To właśnie krawędziak spełnia te wymagania idealnie, dlatego tylko on nadaje się na słupy ściany ryglowej według obowiązujących standardów wykonawczych.