Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

W tej sytuacji najczęstszy błąd polega na niedoszacowaniu wymaganej liczby osób, zakładając, że skoro 500 N to limit pojedynczego pracownika, to można „naciągnąć” te wartości, bo przecież ktoś jest silniejszy, młodszy czy bardziej doświadczony. Nic bardziej mylnego, bo przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy nie przewidują wyjątków od takich norm – one są ustalane na podstawie badań i statystyk, a nie chwilowej oceny siły ekipy. Próba przenoszenia 3000 N przez cztery osoby albo – co gorsza – dwie, prowadziłaby do sytuacji, w której każda z nich dźwiga znacznie powyżej ustalonego bezpiecznego limitu. To już nie jest tylko kwestia przepisów – to realne zagrożenie kontuzją, przepukliną, urazem pleców czy nawet upadkiem. Z mojego doświadczenia na budowie wynika, że bardzo łatwo jest przecenić możliwości zespołu, zwłaszcza przy elementach nieregularnych, długich czy trudnych do uchwycenia – a ściana wieńcowa często taka właśnie jest. Odpowiedzi sugerujące użycie 8 osób mogą z kolei wynikać z nadmiernej ostrożności lub niezrozumienia treści zadania – przy takim podziale każdy z pracowników dźwigałby 375 N, co już znacząco zaniża możliwości i niepotrzebnie angażuje zbyt wiele osób, co na budowie może być logistycznie uciążliwe. Dobre praktyki i normy branżowe zawsze zakładają optymalizację – ani za mało, ani za dużo ludzi przy zadaniu. Stąd odpowiednie dobranie liczby osób do masy elementu jest tak istotne i wpływa zarówno na bezpieczeństwo, jak i efektywność pracy. Typowym błędem jest też nieuwzględnienie odległości przenoszenia – niektórzy zakładają, że na krótszym dystansie można wziąć więcej, co jednak nie ma pokrycia w przepisach – limit dotyczy właśnie pracy ciągłej w określonych warunkach. Sumując – dokładna analiza zadania i trzymanie się wyznaczonych norm to podstawa profesjonalnego podejścia do organizacji pracy na budowie.