Wybrałeś klamrę i to rzeczywiście prawidłowa odpowiedź. Ten element, widoczny na rysunku, to klasyczna klamra stosowana najczęściej w zbrojeniu konstrukcji żelbetowych. Jej najważniejszym zadaniem jest utrzymanie odpowiedniego rozstawu prętów zbrojeniowych głównych oraz zapobieganie ich przesuwaniu się czy odkształcaniu podczas betonowania. Moim zdaniem, bardzo często zapomina się, jak istotne jest właściwe rozmieszczenie klamer – a to przecież od nich w dużej mierze zależy wytrzymałość elementu na ścinanie oraz stabilność zbrojenia. Praktycznie w każdej instrukcji, np. według normy PN-B-03264:2002, znajdziesz podobny schemat klamry – charakterystyczne są te zagięcia na końcach, zapewniające zakotwienie w betonie. W realnych warunkach budowy klamry mają rozstaw zwykle między 20 a 40 cm, co pozwala na efektywną pracę zbrojenia poprzecznego. Z mojego doświadczenia wynika, że klamry są nieocenione przy wykonywaniu belek i słupów, a dobrze rozmieszczone pozwalają uniknąć wielu problemów podczas eksploatacji konstrukcji. Warto też pamiętać, że prawidłowe wykonanie klamer, z odpowiednimi długościami zakotwień (minimum 2d czy 6d wg zaleceń), to nie tylko kwestia formalna, ale realnie wpływa na bezpieczeństwo całego obiektu.
Z przedstawionego rysunku wynika, że mamy do czynienia z elementem charakterystycznym dla zbrojenia żelbetowego, ale mylące może być podobieństwo do innych detali konstrukcyjnych, jak sworzeń, kotew czy bolec. Sworzeń to zazwyczaj element osiowy, cylindryczny, używany do łączenia ruchomych części maszyn lub jako przegub, zupełnie inna rodzina detali – nie posiada takich zagięć i nie jest wykorzystywany w zbrojeniu betonu. Kotew natomiast to element służący najczęściej do przenoszenia sił z konstrukcji na podłoże, zakotwienia czegoś w betonie lub murze, i choć też bywa zaginana, jej kształt i zastosowanie są zupełnie inne – głównie chodzi o przekazanie sił rozciągających lub ściskających, a nie utrzymywanie rozstawu prętów. Bolec kojarzy się z krótkim, cylindrycznym elementem metalowym, stosowanym do usztywniania lub osiowania dwóch części, np. osi kół czy mechanicznych blokad, ale nie w zbrojeniu. Typowym błędem jest utożsamianie tych pojęć ze względu na ogólne podobieństwo nazewnictwa czy ogólny fakt, że są to stalowe elementy montażowe. Jednakże tylko klamra odpowiada za obejmowanie prętów zbrojeniowych w konstrukcjach żelbetowych, gwarantując utrzymanie ich w odpowiedniej pozycji podczas betonowania – stąd wymogi norm (np. PN-B-03264:2002) wskazują jasno na stosowanie klamer o określonych długościach ramion i zakotwień. Zatem rozpoznanie kształtu i funkcji jest absolutnie kluczowe, a mylenie klamry z innymi elementami może prowadzić do poważnych błędów przy projektowaniu czy wykonawstwie konstrukcji.