Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

W przypadku drewna zarażonego przez grzyba domowego właściwego najczęściej popełnianym błędem jest bagatelizowanie zagrożenia i próby wykorzystania go ponownie, czy to jako elementy konstrukcyjne, czy dekoracyjne. Takie podejście wydaje się oszczędne albo „ekologiczne”, ale w rzeczywistości jest sprzeczne ze wszystkimi zasadami bezpieczeństwa konstrukcyjnego i zdrowotnego. Impregnacja nie daje żadnej gwarancji, że drewno zostanie całkowicie odkażone – grzyb domowy właściwy ma zdolność głębokiej penetracji drewna, a niektóre jego formy (jak strzępki czy zarodniki) mogą przetrwać nawet po profesjonalnym zabezpieczaniu. Próby ponownego użycia takiego materiału są z mojego punktu widzenia sporym ryzykiem i mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, włącznie z ponownym zakażeniem całej konstrukcji. Składowanie zainfekowanego drewna i posypywanie piaskiem to z kolei podejście niezgodne z dobrymi praktykami – piasek nie ma właściwości dezynfekujących i nie eliminuje zagrożenia biologicznego, a wręcz przeciwnie, może sprzyjać dalszemu rozwojowi grzyba przez utrzymywanie wilgoci. Niestety, czasem spotyka się takie praktyki na budowach, zwłaszcza tam, gdzie nie zwraca się uwagi na aktualne normy. Najlepszą i jedyną dopuszczalną procedurą jest całkowita utylizacja zainfekowanego drewna, najlepiej przez spalenie, oraz dezynfekcja miejsca składowania wapnem, bo wapno skutecznie niszczy zarodniki grzybów. Wszystko to wynika z wytycznych branżowych i zdrowego rozsądku – ponowne wykorzystanie skażonego materiału zawsze stanowi ryzyko i jest nieodpowiedzialne w kontekście ochrony zdrowia i trwałości konstrukcji. Pomijanie tego etapu to typowy błąd wynikający z braku znajomości podstawowych zasad biologicznej ochrony drewna.