Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

W branży drzewnej identyfikacja klasy tarcicy na podstawie znakowania kolorami ma długą historię, a pomyłki w tym zakresie mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w projektach budowlanych. Odpowiedzi sugerujące, że jeden zielony punkt oznacza pierwszą, trzecią lub nawet czwartą klasę, odzwierciedlają typowe nieporozumienia wynikające z mylenia barw lub liczby znaków z faktycznym systemem klasyfikacji. Często można spotkać się z poglądem, że zielony to najwyższa jakość, bo kolor kojarzy się pozytywnie, albo że im wyższa liczba (np. III lub IV), tym lepiej, co nie ma pokrycia w normach PN-D-96002 oraz praktyce tartacznej. W rzeczywistości klasa I zazwyczaj oznaczana jest czerwonym lub niebieskim znakiem, a zielony punkt to właśnie klasa II. Z kolei klasa III to często oznaczenie żółtym punktem, a IV – czarnym lub brak oznaczenia dla odpadów. Warto wiedzieć, że błędne rozpoznanie klasy może skutkować użyciem niewłaściwego materiału w konstrukcjach nośnych, co zagraża bezpieczeństwu całego obiektu. Typowy błąd myślowy polega tu na stosowaniu logiki kolorów ruchu drogowego lub indywidualnych skojarzeń zamiast opierania się na branżowych wytycznych. W praktyce na budowie klasa drewna musi odpowiadać wymaganym parametrom wytrzymałościowym i estetycznym, a nie przypuszczeniom co do koloru oznaczenia. Właściwe rozpoznanie tej symboliki pozwala nie tylko uniknąć strat materiałowych, ale i zapewnić zgodność z dokumentacją techniczną projektu. Moim zdaniem każdy, kto pracuje z drewnem konstrukcyjnym, powinien znać te kody na pamięć, bo to naprawdę oszczędza czas i nerwy przy odbiorach. Krótko mówiąc: zielony punkt – tylko klasa II, nie ma tu pola do interpretacji, a każda inna odpowiedź wynika z niedoprecyzowania lub braku doświadczenia z praktyką tartaczną.