Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Przy suchej impregnacji tarcicy często popełnia się kilka typowych błędów, które wynikają z niepełnego zrozumienia procesu lub z prób uproszczenia pracy. Jednym z nich jest pomijanie warstwowej struktury całej konstrukcji i niestosowanie odpowiedniej izolacji. Na przykład, najczęściej pojawia się pomysł po prostu ułożenia tarcicy na ruszcie czy bezpośrednio na ziemi, przysypania jej solą i owinięcia folią. Takie podejście jest wygodne, ale nie zapewnia równomiernego rozprowadzenia impregnatu po całej powierzchni desek. Brak naprzemiennego układania warstw drewna i soli sprawia, że impregnacja jest powierzchowna i nierównomierna, co w efekcie prowadzi do powstawania miejsc niezabezpieczonych, szczególnie w środku stosu. Z kolei nawiercanie otworów w deskach i wsypywanie soli do środka, choć wydaje się skuteczne, w praktyce rzadko jest stosowane – wymaga dodatkowej pracy i nie rozwiązuje problemu równomierności. Sól z takich otworów nie zawsze dobrze się rozprowadza, a drewno może być przez to miejscami nadmiernie przesuszone lub osłabione. Z mojego doświadczenia wynika, że takie metody są bardziej czasochłonne, a efekt i tak bywa gorszy niż przy klasycznym układaniu warstwowym. Często spotyka się też błędne przekonanie, że wystarczy folia tylko na górze stosu czy niewystarczająca ilość soli – to kolejny powód słabej impregnacji. Branżowe normy i praktyka pokazują, że równomierne przekładanie warstw i szczelne owinięcie całego stosu to nie fanaberia, tylko konieczność. Warto unikać uproszczeń – to one najczęściej prowadzą do reklamacji i dodatkowych kosztów w późniejszym czasie. Właściwa impregnacja suchą solą daje najlepsze efekty wtedy, gdy przestrzegamy tych zasad, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydają się pracochłonne.