Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Wybierając rodzaj więźby dachowej, warto przede wszystkim zwrócić uwagę na sposób przekazywania obciążeń oraz liczbę i układ elementów konstrukcyjnych. Więźba wieszarowa to rozwiązanie stosowane głównie przy dużych rozpiętościach, gdzie pojawiają się wieszak i płatew kalenicowa wraz z dodatkowymi słupami i zastrzałami. W przypadku dachu z dwiema krokwiami opartymi na belce, brak jest tych dodatkowych elementów, dlatego nie można mówić o systemie wieszarowym. Z kolei więźba płatwiowa wykorzystuje płatwie, które przekazują ciężar z krokwi na dodatkowe podpory pośrednie, czyli słupy, co pozwala na konstruowanie bardziej rozbudowanych dachów, zwłaszcza gdy zależy nam na większych rozpiętościach lub poddaszu użytkowym bez ograniczeń w rozstawie ścian. W opisie pytania płatwie jednak nie występują, co przekreśla tę opcję. Często spotyka się również więźbę jętkową, gdzie do pary krokwi dodaje się poziomą belkę – jętkę, która stabilizuje konstrukcję i przeciwdziała zwichrzeniu krokwi. Taka więźba jest popularna przy średnich rozpiętościach, ale w zadanym przykładzie nie wspomniano o obecności jętek, więc to też nie pasuje. Moim zdaniem wiele osób myli te układy, bo w praktyce elementy bywają do siebie podobne, ale decydują szczegóły: liczba podpór pośrednich, obecność płatwi lub jętek i sposób przekazania sił z dachu. W opisywanym przypadku pełne wiązary z dwiema krokwiami opartymi na belce to esencja więźby krokwiowej, bez kombinowania z dodatkowymi poziomymi czy pionowymi elementami. Dobrze znać te niuanse, bo błędy przy doborze więźby mogą prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych.