Zawód: Cieśla
Kategorie: Połączenia ciesielskie Materiały i sortyment drewna
Jakość przygotowania powierzchni styku to absolutna podstawa w technologii klejenia drewna. Moim zdaniem, nawet najlepszy klej nie spełni swojego zadania, jeśli powierzchnie nie zostaną odpowiednio oszlifowane, odtłuszczone i wysuszone. Praktyka pokazuje, że zanieczyszczenia, kurz, żywica czy nawet drobny tłuszcz znacznie ograniczają przyczepność kleju. Zbyt gładka powierzchnia też nie jest dobra – wtedy klej nie ma gdzie „chwycić”. Standardy branżowe, na przykład PN-EN 204, jasno mówią o konieczności zachowania czystości i odpowiedniej chropowatości powierzchni przed klejeniem. W warsztacie czasem widać, jak niedbałość w tym zakresie skutkuje rozklejeniem elementów już po krótkim czasie użytkowania. Ważne jest też, żeby drewno miało odpowiednią wilgotność (zazwyczaj 8–12%), bo zbyt wilgotne drewno może uniemożliwić prawidłowe wiązanie kleju. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej sprawdza się delikatne przeszlifowanie papierem ściernym o granulacji 120–180, potem odmuchanie i wytarcie czystą szmatką. Wtedy nawet przy tańszych klejach daje się osiągnąć bardzo solidne i trwałe połączenie. Odpowiednie przygotowanie powierzchni to detal, który decyduje o sukcesie całego procesu – a niestety łatwo go przeoczyć.