Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Dużo osób myli pojęcia przy elementach więźby dachowej, bo faktycznie nie zawsze łatwo sobie wyobrazić cały układ na sucho, bez praktyki. Zacznijmy od płatwi – to są podłużne belki, układane równolegle do kalenicy, które podpierają krokwie. One mogą występować nawet pojedynczo, w zależności od rozpiętości i rodzaju dachu, czasem są na jednej połaci, czasem na kilku poziomach, ale nie ma zasady, że zawsze muszą być parami. Słupki natomiast to pionowe podpory, które przenoszą obciążenia z dachu na niższe partie konstrukcji. Tu też nie ma reguły, mogą być pojedyncze, w większych ilościach, czasem rozstawione nieregularnie – wszystko zależy od projektu i wymagań wytrzymałościowych. Jętki z kolei to poziome belki łączące pary krokwi na określonej wysokości, ale i one nie występują w „parach” tylko są pojedynczymi elementami w każdej parze krokwi. W praktyce często spotyka się przekonanie, że skoro coś jest symetryczne, to występuje parami, ale akurat w przypadku kleszczy to jest zasada wynikająca wprost z ich funkcji – mają ściskać elementy z obu stron, jak imadło, i to jest kluczowe dla sztywności całej konstrukcji. Pozostałe wymienione elementy mogą być rozmieszczane różnie i nie ma obowiązku ich parzystego występowania. Na budowie często się o tym zapomina, szczególnie jeśli ktoś bazuje na uproszczonych schematach, a nie czyta dokładnych rysunków technicznych czy norm. Moim zdaniem najwięcej nieporozumień bierze się właśnie z braku doświadczenia i zbyt dosłownego traktowania rysunków poglądowych. Warto więc pamiętać, że tylko kleszcze z zasady zawsze muszą być montowane w parach – takie są po prostu wymagania projektowe i praktyczne.