Świetnie, właśnie takie łączniki jak na rysunku używa się do połączenia belki z wymianem – szczególnie podczas remontów oraz przy wzmacnianiu lub zmianie układu stropu drewnianego. Ten typ łącznika, czyli tzw. wieszak belki, umożliwia szybkie i pewne zamocowanie jednej belki do drugiej bez konieczności wykonywania skomplikowanych wycięć lub zaciosów. Z mojego doświadczenia wynika, że to rozwiązanie jest wyjątkowo wygodne, kiedy zależy nam na trwałości oraz uniknięciu osłabienia przekroju drewna. Wieszak pozwala na przeniesienie sporych obciążeń poprzecznych, a przy tym bardzo usprawnia montaż – nie trzeba dodatkowo naciągać czy klinować elementów. W polskich warunkach budowlanych takie łączenia spotyka się w adaptacjach poddaszy albo przy przebudowie stropów w starych domach, gdzie każdy centymetr drewna się liczy. Zgodnie z normą PN-EN 1995-1-1 (Eurokod 5) i katalogami producentów, wieszak belki powinien być dobierany pod kątem szerokości oraz wysokości mocowanych elementów, a także rodzaju używanych łączników (najczęściej gwoździ lub wkrętów konstrukcyjnych). Często projektanci zalecają stosowanie tego typu łączników właśnie tam, gdzie nie ma możliwości wykonania tradycyjnych połączeń ciesielskich. To istotne, bo umożliwia modernizację budynku bez naruszania konstrukcji nośnej. Moim zdaniem, bez takich detali trudno dziś sobie wyobrazić sprawny i bezpieczny remont stropu czy podłogi drewnianej.
Wydaje się, że wybór innych połączeń jest kuszący, jednak nie każdy element da się efektywnie i bezpiecznie połączyć za pomocą prezentowanego łącznika. Na przykład połączenie słupa z belką stropową to klasyczne zadanie dla tradycyjnych zaciosów ciesielskich lub specjalistycznych kątowników stalowych, a nie dla wieszaków belek. Słup przenosi obciążenia pionowe, a zamocowanie go na tego typu łączniku mogłoby prowadzić do nieprawidłowego rozkładu sił, a nawet utraty stateczności konstrukcji. Podobnie oczep z zastrzałem – tutaj kluczowe jest przeniesienie sił ukośnych i stabilizacja konstrukcji, co wymaga innych rozwiązań: najczęściej używa się tu łączników kątowych, śrub mocujących lub wręcz tradycyjnych nakładek stalowych. Łącznik pokazany na rysunku nie zapewni odpowiedniej sztywności w takim układzie i nie jest zgodny z zaleceniami norm budowlanych, np. PN-EN 1995-1-1. Rygiel ze słupem to kolejne połączenie, które wymaga odpowiedniej techniki – zazwyczaj wykonuje się je poprzez czopy i gniazda albo solidne kątowniki, żeby rygiel mógł stabilnie przenosić obciążenia poziome. Użycie wieszaka belki w takich miejscach byłoby po prostu błędem wykonawczym i mogłoby skutkować poważnymi konsekwencjami podczas eksploatacji budynku. Wielu popełnia taki błąd z rozpędu, myśląc, że uniwersalny łącznik wszystko załatwi – a tymczasem równie ważne są kierunki działania sił i rodzaj oczekiwanego połączenia. Praktyka uczy, że dobór łącznika powinien być zawsze dostosowany do typu połączenia, charakteru przenoszonych obciążeń oraz zgodny z obowiązującymi standardami konstrukcyjnymi.