Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Rozważając narzędzia potrzebne do wykonania łączenia, jakie widać na tym rysunku, łatwo popełnić błąd, jeśli nie uwzględni się specyfiki pracy w drewnie. Wkrętak i pucka są często kojarzone z montażem, ale te narzędzia służą raczej do skręcania elementów i osadzania gwoździ lub wkrętów – nie do precyzyjnego wycinania gniazd czy złączy. Strug i kątownik natomiast to zestaw, który świetnie sprawdza się przy wygładzaniu powierzchni oraz kontroli kąta prostego podczas trasowania, ale strug nie jest w stanie wykonać głębokich, wąskich wycięć wewnątrz drewna. Kątownik to raczej narzędzie do trasowania i kontroli jakości wykonanej pracy, nie samego obróbki. Pucka i ośnik z kolei są stosowane najczęściej do zgrubnej obróbki końcowej lub ukosowania, a nie do wycinania prostych, dokładnych kształtów w środku belki. Moim zdaniem sporo osób w technikum wpada w pułapkę myślenia, że każde narzędzie, które służy do drewna, da się wykorzystać uniwersalnie. Tymczasem przy łączeniach konstrukcyjnych – zwłaszcza takich jak te, gdzie musi być idealnie prosto i czysto – zawsze liczy się kolejność operacji i specjalistyczność narzędzi. W literaturze branżowej oraz na praktykach u doświadczonych cieśli od razu widać, że podstawą jest cięcie piłą do określonej głębokości, a potem wydłubanie materiału dłutem. Pozostałe narzędzia mają swoje zastosowania, ale nie przy wycinaniu takich złączy. Warto o tym pamiętać, żeby nie tracić czasu na niepotrzebne poprawki i nie ryzykować brakiem dopasowania elementów.