Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

W branży budowlanej bardzo łatwo pomylić różne typy rusztowań, zwłaszcza jeśli opiera się tylko na ogólnych skojarzeniach z nazwą. Rusztowania wspornikowe to raczej specjalistyczne konstrukcje, które montuje się do ściany budynku na wysięgnikach – zupełnie nie mają dwóch rzędów słupów ani krzyżulców, bo ich zadanie to umożliwienie pracy tam, gdzie nie da się postawić zwykłego rusztowania na podłożu. Popularne są przy naprawach mostów czy balkonów, gdzie przestrzeń pod spodem jest ograniczona. Rusztowanie kozłowe natomiast, z własnego doświadczenia, kojarzy mi się głównie z pracami wnętrzarskimi – tam słupy są krótkie, konstrukcja opiera się na kozłach i raczej nie znajdziesz tu krzyżulców czy podłużnic łączących dwa rzędy słupów. To zupełnie inna bajka. Jeśli chodzi o rusztowania ramowe, to rzeczywiście są bardzo popularne – są szybkie w montażu, wygodne i mają różne warianty, ale ich podstawową cechą jest to, że konstrukcja opiera się na gotowych ramach, które połączone są stężeniami i podłużnicami, ale układ słupów jest inny niż w rusztowaniu stojakowym. Ramowe mają raczej jeden rząd słupów i opierają się na stężeniach ramowych, co daje inną sztywność niż tradycyjny system z dwoma rzędami słupów i klasycznymi krzyżulcami. Często można spotkać się z myśleniem, że każde większe rusztowanie to ramowe, bo „tak wygląda na zdjęciach”, ale to skrót myślowy, który prowadzi do błędów. Moim zdaniem najbardziej mylące jest właśnie to, że szczegóły konstrukcyjne decydują o klasyfikacji, a nie sama ogólna forma czy typ zastosowania.