Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Wybierając łącznik do prefabrykacji wiązarów dachowych, łatwo się pomylić i wybrać typowy łącznik pierścieniowy lub talerzowy, bo wyglądają solidnie i wydają się uniwersalne. Jednak trzeba pamiętać, że łączniki w typie okrągłych płytek (jak pokazane na zdjęciach 2, 3 i 4) są przeznaczone raczej do połączeń śrubowych lub zbijanych, zazwyczaj w miejscach, gdzie nie mamy dostępu do prasy hydraulicznej albo gdzie elementy mogą mieć różną grubość. Te łączniki mają kolce wygięte w dwie strony, co pozwala na połączenie elementów o innej wysokości, czasem nawet za pomocą młotka na placu budowy, ale nigdy nie zapewniają takiej jednorodności i nośności jak płytka kolczasta wprasowywana pod dużym naciskiem. Typowym błędem jest sądzić, że wystarczy dowolny łącznik z kolcami – niestety, tylko płytka kolczasta (ta z dużą liczbą krótkich kolców, stosowana na całej powierzchni styku) umożliwia zautomatyzowaną, powtarzalną produkcję prefabrykowanych wiązarów. Stosowanie łączników talerzowych wiąże się z koniecznością dodatkowego łącznika mechanicznego (np. śrub), co komplikuje i wydłuża montaż, a finalnie nie spełnia standardów nowoczesnej prefabrykacji dachów zgodnie z normami Eurokod 5. W praktyce, jeśli na produkcji pomylisz typ łącznika, wiązar może nie przejść odbioru technicznego lub co gorsza – zawieść podczas eksploatacji. Z tego powodu profesjonaliści zawsze wybierają płytki kolczaste do wiązarów prefabrykowanych, a pozostałe łączniki – tylko do nietypowych napraw lub montażu ręcznego.