Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Dość często można się spotkać z błędami wynikającymi z mylenia różnych typów łączników do drewna. Nie każdy łącznik z gwintem nadaje się do łączenia elementów wiązarów i dźwigarów w konstrukcjach drewnianych. Część z nich została zaprojektowana do zupełnie innych zastosowań – na przykład śruby maszynowe z pełnym gwintem czy kołki rozporowe. Problem pojawia się, gdy wybieramy śrubę o gwincie typowo maszynowym, który nie zapewnia odpowiedniej przyczepności w drewnie, przez co połączenie może się luzować lub nawet wypadać przy dużych siłach rozciągających. Z mojego punktu widzenia, wiele osób nie zwraca uwagi na kształt i rodzaj łba – a to kluczowa sprawa. Mocowanie z łbem sześciokątnym i odpowiednim gwintem do drewna zapewnia stabilność i odporność na przeciążenia, czego nie zagwarantuje zwykła śruba maszynowa czy kołek gwintowany o wąskim profilu. Często spotykam się z myśleniem, że każdy element z gwintem nadaje się do drewna – niestety, takie uproszczenie prowadzi do błędów wykonawczych, które mogą skutkować nawet awarią konstrukcji. Normy jasno precyzują, jakie łączniki stosować do więźb, dźwigarów i innych elementów nośnych – zarówno pod względem kształtu, wytrzymałości, jak i odporności na korozję. Trochę z własnego doświadczenia powiem, że w praktyce ogromną różnicę robi nawet drobny detal – np. czy łącznik ma szpiczasty koniec, czy płaski, bo to wpływa na łatwość montażu i trwałość połączenia. Warto więc zawsze upewnić się, że dany łącznik rzeczywiście został przewidziany do konstrukcji drewnianych, bo tylko wtedy całość spełni wymagania bezpieczeństwa i wytrzymałości, a użytkownik nie musi się martwić o trwałość i niezawodność połączenia.