Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Odeskowanie poziome na nakładkę bywa często mylone z deskowaniem na pióro i wpust czy z układaniem desek na styk lub z przesunięciem. Kluczowa różnica polega na sposobie łączenia i zachodzenia na siebie desek. W przypadku odeskowania na pióro i wpust deski są łączone specjalnym wyprofilowaniem, które zapewnia szczelność, ale nie tworzy charakterystycznego uskoku, jaki daje nakładka. Z kolei deskowanie na styk polega po prostu na czołowym przyleganiu desek do siebie, co często prowadzi do powstawania szczelin i pogorszenia izolacyjności przegrody. Stosowanie takiego rozwiązania może sprawić, że ściana będzie bardziej narażona na przewiewy i przecieki wilgoci – w dłuższej perspektywie prowadzi to do degradacji konstrukcji, zwłaszcza jeśli nie zadba się o odpowiednią ochronę. Deskowanie z przesunięciem, często spotykane w starszych konstrukcjach, też nie gwarantuje tak dobrej szczelności jak klasyczna nakładka. Moim zdaniem często spotykanym błędem jest przekonanie, że każda pozioma okładzina z desek zabezpiecza równie dobrze jak nakładka – tak po prostu nie jest. Praktyka i wymagania norm, np. PN-EN 1995-1-1, jasno wskazują, że tylko deskowanie wykonane na nakładkę zapewnia trwałość, odpowiednią szczelność i estetykę, szczególnie w ścianach zewnętrznych szkieletowych. Brak nakładki to też większa pracochłonność przy ewentualnej naprawie, bo uszkodzenia szybciej przechodzą na całą powierzchnię. Warto się zawsze zastanowić, jakie rozwiązanie wybrać – nie tylko pod kątem technicznym, ale też praktycznego użytkowania i długoletniej eksploatacji obiektu. Wybierając niewłaściwe rozwiązanie, można narazić się na dodatkowe koszty związane z remontami oraz na obniżenie komfortu użytkowania budynku.