Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Bardzo często spotykam się z przekonaniem, że każda dodatkowa belka czy przekątna pomiędzy belkami stropu od razu zapewnia odpowiednie usztywnienie – ale to nie zawsze tak działa. Na rysunkach prezentowanych jako pozostałe odpowiedzi pojawiają się przewiązki ukośne lub elementy o niższej wysokości, które nie pełnią funkcji przewiązki blokowej w pełnym tego słowa znaczeniu. Przewiązka blokowa, aby rzeczywiście skutecznie zabezpieczała przed wyboczeniem, powinna mieć dokładnie taką samą wysokość jak belki stropowe i być zamontowana prostopadle do ich osi. Często spotykanym błędem jest stosowanie przewiązek przekątnych – one mogą ograniczać drgania, ale nie gwarantują prawidłowego rozkładu sił poprzecznych i nie są w stanie skutecznie przeciwdziałać bocznym przemieszczeniom belek przy większych obciążeniach. Zbyt niska przewiązka natomiast nie zapewnia odpowiedniej sztywności i może powodować lokalne ugięcia lub nawet uszkodzenia drewna w miejscu styku. Moim zdaniem warto pamiętać, że tradycyjna przewiązka blokowa została wypracowana przez praktykę budowlaną przez lata – jej stosowanie jest poparte zarówno doświadczeniem, jak i aktualnymi normami technicznymi, np. PN-B-03150. W przypadku rozwiązań alternatywnych, które tu pokazano, łatwo o błędne założenie, że wystarczy jakakolwiek przewiązka, by strop spełniał swoją funkcję – a potem pojawiają się problemy z klawiszowaniem stropu, drganiami czy nawet pękaniem tynków na suficie. Przewiązka właściwa, o pełnej wysokości, jest nieco trudniejsza do wykonania, ale zapewnia bezpieczne użytkowanie całego stropu przez długie lata. Z mojego punktu widzenia, szczególnie przy większych obciążeniach użytkowych, nie warto eksperymentować z półśrodkami.