Wybrałeś rysunek 1 i to jest prawidłowa odpowiedź. To właśnie ten element jest klasycznym wspornikiem do zamocowania belki, potocznie nazywanym butem. W praktyce budowlanej taki uchwyt wykonuje się z giętej blachy stalowej, często ocynkowanej dla zapewnienia odporności na korozję. Umożliwia on stabilne i bezpieczne zamocowanie drewnianych lub stalowych belek do konstrukcji nośnych, na przykład murów lub słupów. Buty do belek mają charakterystyczny kształt „U”, który idealnie dopasowuje się do przekroju belki i umożliwia jej zamocowanie na całej szerokości. Zwróć uwagę na rozmieszczenie otworów montażowych po obu stronach – to ułatwia dokładne i trwałe przykręcenie elementu do podłoża i samej belki. W wielu projektach konstrukcji szkieletowych drewna trudno sobie wyobrazić inne, równie pewne mocowanie. Buty do belek stosowane są zarówno w domach jednorodzinnych, jak i małej architekturze – np. w altanach, tarasach czy pergolach. Ich użycie zdecydowanie ogranicza ryzyko niewłaściwego przenoszenia obciążeń i miejscowych uszkodzeń drewna. Warto podkreślić, że zgodnie z normami, np. PN-EN 1995 (Eurokod 5), stosowanie dedykowanych wsporników jest rekomendowaną praktyką przy mocowaniu belek nośnych. Osobiście uważam, że stosowanie takich gotowych elementów to nie tylko wygoda, ale i gwarancja bezpieczeństwa oraz trwałości całej konstrukcji.
W przypadku tego pytania bardzo często pojawiają się pewne nieporozumienia wynikające z podobieństwa kształtów i funkcji osprzętu montażowego do drewna. Zacznijmy od rysunku 2 – ten element pełni rolę wspornika, ale nie jest klasycznym „butem” do belek. Jego zastosowanie to przede wszystkim mocowanie belek do podłoża betonowego, przy czym konstrukcja umożliwia przenoszenie sił pionowych oraz częściowo poprzecznych, ale nie otacza belki z trzech stron. Pozwala na montaż tam, gdzie kluczowa jest sztywność i podparcie z jednej strony, a nie typowe osadzenie belki w gnieździe. Rysunek 3 przedstawia kątownik montażowy, szeroko stosowany w łączeniu różnych elementów drewnianych czy drewniano-betonowych, lecz jego zadaniem jest przede wszystkim łączenie powierzchni płaskich pod kątem prostym – nie zapewnia on bocznej stabilizacji belki, jaka jest istotna dla „buta”. Z kolei rysunek 4 to stopa słupa – element służący do posadowienia i kotwienia słupów (najczęściej pionowych) w fundamencie czy posadzce, nie belek poziomych. W praktyce często myli się stopy słupów z butami do belek, bo oba mają kształt litery „U”, ale ich funkcje i sposób montażu są całkiem różne. Typowym błędem jest utożsamianie każdego uchwytu w kształcie litery „U” z butem do belek, choć liczy się zarówno rozmieszczenie otworów, jak i sposób otaczania belki. W branży zwraca się uwagę na to, by zawsze wybierać mocowania dedykowane do konkretnego zastosowania – z mojego doświadczenia wynika, że próby używania np. kątowników czy stóp słupów zamiast butów do belek kończą się pogorszeniem nośności lub problemami montażowymi. Standardy, jak Eurokod 5, wyraźnie rozróżniają te elementy i opisują ich funkcje osobno. Staraj się więc patrzeć nie tylko na kształt, ale i na detale konstrukcyjne oraz przeznaczenie wyrobu – to klucz do prawidłowego rozpoznania.