Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

W praktyce klasyfikacja tarcicy obrzynanej opiera się głównie na wymiarach elementu, które muszą odpowiadać określonym standardom wymiarowym przyjętym dla każdego sortymentu. Często spotyka się błędne przeświadczenie, że szerokość lub grubość jest jedynym kryterium, podczas gdy ważne jest zawsze porównanie obu parametrów do tabeli wymiarów. Na przykład deski zwykle mają grubość znacznie mniejszą od 63 mm – w standardowych tabelach deska kończy się zazwyczaj na 45 mm, a szerokość 150 mm jest w górnych zakresach dla desek, lecz przy tej grubości nie można już mówić o desce, bo nie spełnia podstawowego warunku grubości. Łaty natomiast są sortymentem o węższym zastosowaniu, głównie jako elementy podkonstrukcyjne pod pokrycia dachowe, z grubościami przeważnie do 75 mm, ale szerokości są mniejsze od 150 mm. Krawędziaki to już zupełnie inna liga: ich minimalna grubość zaczyna się od 100 mm, a szerokość od 100 mm w górę, ale w praktyce do krawędziaków zaliczamy elementy, które są jeszcze masywniejsze niż bale. Wymiary 63×150 mm nie wpisują się w zakres ani dla desek, ani łat, ani krawędziaków zgodnie z przyjętymi normami, przez co przypisanie ich do tych sortymentów jest po prostu niezgodne ze sztuką. Klasyfikowanie tarcicy niezgodnie z tabelą może prowadzić do poważnych błędów konstrukcyjnych czy projektowych, bo nie każdy sortyment spełnia te same wymagania wytrzymałościowe. Najczęstszy błąd myślowy polega na kierowaniu się wyłącznie jednym wymiarem, np. grubością lub szerokością, bez ich wzajemnego porównania – to pułapka, w którą łatwo wpaść na początku nauki zawodu. Z tego powodu warto od zawsze ćwiczyć nawyk sprawdzania obu wymiarów i korzystania z tabel wymiarowych, bo to fundament pracy z drewnem konstrukcyjnym.