Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Oceniając sposoby zabezpieczania ścian wykopów wąskoprzestrzennych, trzeba przede wszystkim rozumieć, jak różne typy gruntu reagują na obciążenia i jak to wpływa na dobór technologii zabezpieczeń. Często pojawia się przekonanie, że im masywniejsza obudowa – tym lepiej, ale w praktyce branżowej kluczem jest dostosowanie konstrukcji do właściwości gruntu. Grunty zwięzłe, takie jak gliny czy iły, z natury są spoiste i mają większą zdolność do utrzymywania ścian wykopu bez natychmiastowego osuwania się. Dlatego nie stosuje się tu ciężkich, wielowarstwowych zabezpieczeń typowych dla piasków lub gruntów nawodnionych. Wybór rozwiązań z rysunków 1, 3 czy 4 byłby przesadą – są one zaprojektowane do gruntów bardziej sypkich, gdzie wymagane są gęściej rozmieszczone rozparcia i bardziej szczelne obudowy. W praktyce, stosowanie zbyt rozbudowanych systemów zabezpieczeń w zwięzłych gruntach to niepotrzebne zwiększanie kosztów i wydłużanie czasu robót, a czasem nawet utrudnianie pracy w wąskich wykopach. Moim zdaniem, wielu uczniów myli się, bo ocenia obrazek po liczbie rozpór lub grubości ścianek, nie myśląc o właściwościach fizycznych gruntu. Tymczasem normy branżowe (np. PN-B-06050) wyraźnie zalecają lekkie zabezpieczenia w gruncie zwięzłym, ograniczając rolę konstrukcji do ochrony przed lokalnym osypywaniem się fragmentów ściany, a nie przed katastrofalnym parciem gruntu. Warto zawsze najpierw przeanalizować rodzaj podłoża, zanim wybierze się sposób zabezpieczenia – to jedna z podstawowych zasad bezpiecznej pracy w wykopie.