To, co widzisz na rysunku, to klasyczny przykład elementu rusztowania kozłowego. Kozły wykorzystywane są najczęściej przy drobnych pracach budowlanych, wykończeniowych czy nawet malarskich, kiedy trzeba w łatwy sposób zbudować tymczasową i niezbyt wysoką platformę roboczą. Kozłowe rusztowania składają się z dwóch lub więcej tzw. kozłów (czyli takich właśnie podpór), na których układa się pomosty. Charakterystyczne jest to, że konstrukcja wykonana jest z drewna, a przekroje elementów nośnych i rozstawy dopasowuje się do wymaganych obciążeń zgodnie z normami, np. PN-EN 12811. Kozły są stabilne, mają szeroką podstawę i często dodatkowe zastrzały, co poprawia bezpieczeństwo. Co ważne, łatwo je przestawiać, więc świetnie sprawdzają się w pracy na krótkich odcinkach i przy wielokrotnej zmianie miejsca. Moim zdaniem to jedno z najpraktyczniejszych rozwiązań w małych zespołach remontowych czy podczas prac w pomieszczeniach, gdzie nie mamy miejsca na duże ramowe rusztowania. Dobrze też pamiętać, że zgodnie z przepisami rusztowania kozłowe nie powinny być używane na dużych wysokościach, bo ich stabilność wtedy spada. W sumie, kto raz spróbował pracy na dobrze przygotowanym rusztowaniu kozłowym, ten wie, jak bardzo potrafi ono ułatwić codzienne zadania na budowie.
Często spotyka się zamieszanie wokół różnych rodzajów rusztowań, zwłaszcza jeśli chodzi o ich budowę i zastosowania. Wiele osób myli rusztowania ramowe z kozłowymi, bo oba mają prostą konstrukcję, ale różnią się zastosowaniem i budową. Rusztowania ramowe składają się z prefabrykowanych stalowych lub aluminiowych ram, które szybko się montuje na dużych placach budowy, szczególnie przy elewacjach. Mają one większą nośność i wysokość roboczą niż kozłowe, ale są cięższe i wymagają więcej miejsca. Z kolei rusztowania drabinowe opierają się o konstrukcję złożoną z pionowych drabin, często wykorzystywane są na dużych wysokościach, jednak nie zapewniają takiej stabilności jak kozłowe przy pracy na niewielkich powierzchniach i są mniej popularne w małych wnętrzach. Rusztowania stojakowe natomiast buduje się z pionowych stojaków połączonych poziomymi ryglami, co daje im sporą elastyczność przy nieregularnych kształtach budynków, ale jednocześnie wymaga więcej wysiłku przy montażu i demontażu. Z mojego doświadczenia wynika, że częstym błędem jest ocenianie rusztowania tylko po wyglądzie pojedynczego elementu, a nie po całości konstrukcji i jej funkcji. W praktyce wybór odpowiedniego typu rusztowania powinien zawsze wynikać z charakteru zadania, przewidywanego obciążenia oraz realnych warunków na placu budowy. Każde z wymienionych rozwiązań ma swoje zalety, ale nie każde będzie odpowiednie do krótkich, niskich stanowisk, gdzie zdecydowanie wygrywają prostota i mobilność rusztowania kozłowego. Także, jeśli na rysunku widzisz drewnianą, szeroko rozpartą konstrukcję z możliwym pomostem, to praktycznie zawsze będzie to właśnie rusztowanie kozłowe.