Rysunek faktycznie przedstawia fragment stropu nagiego. Strop nagi to jeden z najprostszych wariantów tradycyjnych stropów drewnianych – brak tu podwieszanego sufitu czy wymyślnych konstrukcji. Kluczowe warstwy, takie jak powała, polepa oraz ewentualnie papa, układane są bezpośrednio na belkach stropowych. Taki układ łatwo rozpoznać, bo elementy konstrukcji są widoczne od spodu, co czasem wykorzystuje się też w aranżacji wnętrz w stylu rustykalnym. Z mojego doświadczenia, właśnie prostota wykonania tego typu stropów przekłada się na szybkość realizacji prac oraz niskie koszty, ale niestety może dać gorszą izolacyjność akustyczną, zwłaszcza w starszych budynkach. Warto wiedzieć, że w polskich normach budowlanych takie rozwiązania są dopuszczalne głównie w budownictwie gospodarczym lub rekreacyjnym, a w domach mieszkalnych obecnie stosuje się je rzadko. Z praktyki widzę, że często lepiej poświęcić trochę więcej czasu na wykonanie stropu z podwieszanym sufitem, bo potem komfort użytkowania jest naprawdę wyższy. No ale mimo wszystko – jak ktoś chce prosty strop, to strop nagi jest naprawdę niezłym wyborem.
Bardzo często spotyka się mylenie różnych typów stropów drewnianych, zwłaszcza jeśli rysunek nie pokazuje wszystkich szczegółów konstrukcyjnych. Strop kasetonowy to znacznie bardziej dekoracyjne i złożone rozwiązanie – tutaj belki rozplanowuje się w układzie ramowym, gdzie tworzą one charakterystyczne kasetony, a całość pełni też funkcję ozdobną. Takie stropy widać głównie w zabytkowych pałacach czy kościołach, a nie w zwykłym budownictwie mieszkalnym czy gospodarczym. Z kolei strop deskowy w praktyce oznacza konstrukcję, gdzie powierzchnię nośną stanowi jednolita warstwa desek, przybijana bezpośrednio do belek, ale bez dodatkowych warstw polepy czy papy – to raczej uproszczona wersja i nie daje wystarczającej izolacji termicznej ani akustycznej. Jeśli chodzi o określenie „ciechy”, to jest to raczej archaiczne lub potoczne określenie na strop z podsufitką, gdzie pod belkami zawiesza się dodatkowe deskowanie lub sufit podwieszany. W praktyce, typowe błędy wynikają z tego, że nazwy stropów bywają używane zamiennie, a kluczowe są detale warstwowe i sposób wykończenia spodniej części stropu. Dla poprawnej identyfikacji zawsze warto przyjrzeć się, czy widoczna jest powała, jaka jest kolejność warstw oraz czy belki są odkryte. W nowoczesnym budownictwie coraz rzadziej stosuje się stropy nagie, ale wciąż można je spotkać w starszych domach lub budynkach gospodarczych – to takie rozwiązanie, gdzie nie ma sufitu podwieszanego, a konstrukcja jest odsłonięta i wszystkie warstwy układa się bezpośrednio na belkach.