To, co widzisz na rysunku, to właśnie sklejka – jeden z najbardziej uniwersalnych materiałów drewnopochodnych. Sklejka powstaje przez sklejenie kilku cienkich warstw forniru (czyli właśnie tych 'a' oznaczonych na rysunku), przy czym każda warstwa jest ułożona pod kątem prostym do poprzedniej. Dzięki temu materiał zyskuje wyjątkową wytrzymałość mechaniczną oraz stabilność wymiarową, co jest bardzo istotne np. w budownictwie albo przy produkcji mebli. Moim zdaniem, to właśnie ta charakterystyczna budowa warstwowa odróżnia sklejkę od innych materiałów drewnopochodnych. W praktyce sklejka świetnie sprawdza się tam, gdzie potrzebujemy lekkiego, ale bardzo mocnego materiału – chociażby w branży stolarskiej, transportowej, czy nawet w przemyśle lotniczym. Warto dodać, że istnieje wiele rodzajów sklejki – wodoodporna, ognioodporna, czy nawet specjalistyczne sklejki do zastosowań zewnętrznych. Branżowe standardy (np. PN-EN 636) określają wymagania dla różnych zastosowań sklejki – warto je znać, bo to podstawa w praktyce technicznej. Z mojego doświadczenia – nawet jeśli sklejka wydaje się z pozoru prostym materiałem, to jej właściwości są nie do przecenienia, a umiejętność ich rozpoznania i zastosowania jest naprawdę przydatna w każdym warsztacie.
Wiele osób myli różne rodzaje tworzyw drewnopochodnych, co nie jest dziwne, bo z pozoru są do siebie bardzo podobne. Klejonka, choć też powstaje z drewna sklejonego warstwowo, to jednak jest zupełnie innym materiałem. Klejonka to najczęściej grube elementy (np. belki, płyty), wykonane z litych lameli drewna sklejonych na długości i szerokości, ale bez tej typowej dla sklejki naprzemiennej orientacji włókien. Jej główna zaleta to duża wytrzymałość konstrukcyjna, ale jest używana głównie jako materiał konstrukcyjny w budownictwie, a nie do produkcji cienkich płyt. Jeszcze inna sprawa to płyta OSB – tu mamy do czynienia z wiórami orientowanymi, klejonymi pod wysokim ciśnieniem. OSB jest świetny jako podłoga czy poszycie ścian, ale jej przekrój i struktura są zupełnie inne niż warstwowa budowa sklejki. Płyta stolarska natomiast to materiał, gdzie środkowa warstwa to listewki drewniane, a zewnętrzne to cienki fornir – to rozwiązanie zapewnia stabilność wymiarową, jednak nie daje takiej wytrzymałości na rozwarstwienie jak sklejka. Często można się pomylić, bo wszystkie te płyty mają zastosowanie w stolarstwie i budownictwie, ale ich właściwości i budowa są wyraźnie inne. Typowym błędem jest utożsamianie każdej warstwowej płyty z klejonki lub OSB ze sklejką, ale klucz tkwi właśnie w tym, jak rozłożone są włókna i jakie jest przeznaczenie materiału. W praktyce warto zwracać uwagę na standardy wyrobu i dokładnie oglądać przekrój – to pomaga uniknąć pomyłek i dobrać odpowiedni materiał do zadania.