Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Wiele osób myli się, zakładając, że wystarczy zwykłe podzielenie krótszego boku pomieszczenia, czyli 4,65 m, przez rozstaw osiowy desek, czyli 0,31 m, i zaokrąglenie wyniku w dół lub do najbliższej liczby całkowitej. Takie podejście prowadzi do powstania luk pomiędzy deskami lub do tego, że ostatnia deska częściowo wystaje poza obrys stropu, co jest niezgodne z zasadami prawidłowego wykonywania deskowania. Praktyka budowlana wymaga zawsze pokrycia CAŁEJ powierzchni deskowaniem – nie wolno zostawić fragmentów bez podparcia, nawet jeśli matematycznie wychodzi „ładna” liczba desek. Kolejny typowy błąd to nieuwzględnienie pierwszej deski, która zaczyna się od zera, przez co wynik jest zaniżony. W przypadku deskowania pod strop Ackermana niezwykle ważna jest także stabilność i równomierne rozłożenie ciężaru świeżego betonu, więc luki lub nieregularny rozstaw mogą skutkować odkształceniami, a nawet awarią deskowania. Spotyka się czasami podejście, żeby zmniejszyć liczbę desek dla „oszczędności”, ale to zupełnie niepraktyczne i nieakceptowane według norm, jak choćby PN-EN 13670. Z mojego doświadczenia wynika, że lepiej zaplanować nawet odrobinę większą liczbę desek i unikać późniejszych problemów z poprawkami czy naprawą powierzchni stropu po rozszalowaniu. Chodzi tu nie tylko o aspekty techniczne, ale też o bezpieczeństwo – każda niedoróbka deskowania w stropach monolitycznych może mieć bardzo poważne skutki. W branży budowlanej obowiązuje zasada: lepiej zapobiegać niż naprawiać. Jeśli więc rozważasz, czy 15, 16 czy 20 desek wystarczy – pamiętaj, że pełne pokrycie i właściwy rozstaw są kluczowe. Ostateczna liczba 21 desek wynika nie z „matematycznej elegancji”, a z praktycznej konieczności i doświadczenia pokoleń budowlańców. Takie podejście jest nie tylko zgodne z normami, ale też realiami każdego placu budowy.