Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Przy rozważaniu tego zadania można łatwo się pomylić, bo intuicyjnie niektórzy próbują wyznaczyć kąt nachylenia połaci dachu bazując na różnych błędnych założeniach. Jednym z typowych błędów jest traktowanie kąta β (czyli kąta rozwierającego pomiędzy obiema połaciami) jako kąta między połacią a poziomem, co zdecydowanie prowadzi na manowce. Ktoś mógłby też pomyśleć, że skoro kąt β jest duży, to kąt nachylenia połaci również musi być większy – to jest bardzo mylące, bo im większy kąt β, tym niższy kąt α (czyli połacie robią się bardziej płaskie). Odpowiedzi takie jak 15°, 45° czy 50° wynikają z nieprawidłowego rozumienia relacji geometrycznych lub z mylenia wyznaczanych kątów. 15° jest zdecydowanie za mały – to byłby bardzo płaski dach, co w naszym klimacie raczej się nie sprawdza z powodu zalegającego śniegu i opadów. Z kolei 45° czy nawet 50° oznaczałoby bardzo stromy dach, a taki kąt powstałby tylko wtedy, gdyby kąt β pomiędzy połaciami był znacznie mniejszy (np. dla dachu niemal „na ostro”). W praktyce, przyjmując założenia normowe i analizując rysunek, można zauważyć, że kąt nachylenia połaci (α) to połowa kąta rozwierającego β, a więc 150° podzielone przez 2 daje dokładnie 75°. Jednak trzeba pamiętać, że na rysunku ten kąt dotyczy kąta między połaciami, nie zaś kąta nachylenia połaci względem poziomu. Tu często uczniowie łapią się na rozbieżności w interpretacji i stąd biorą się błędy. Takie zadania uczą dokładnej analizy rysunków technicznych oraz logicznego myślenia przestrzennego – od tego nie da się uciec, zwłaszcza gdy w grę wchodzi wyznaczanie kluczowych parametrów konstrukcji budowlanych.