Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Prawidłowe dobranie sortymentu drewna do konkretnego zastosowania to nie tylko teoria, ale i praktyka, która przekłada się na bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji. Jednym z częstych nieporozumień jest mylenie długości i przeznaczenia sortymentów. Na przykład wyrzynki, choć często są używane w drobniejszych pracach, mają za małą długość (0,5–2,4 m), by wykorzystać je jako stojak rusztowania o długości 3,5 m – po prostu fizycznie nie spełniają wymagań. Z kolei dłużyce to drewno o długości od 6 m wzwyż – wybieranie ich do konstrukcji o wiele krótszych powoduje niepotrzebne straty materiału, dodatkowe cięcie i wyższe koszty, co na budowie rzadko bywa akceptowalne. Bale natomiast, mimo że czasem mieszczą się w odpowiednim zakresie długości (2,4–6,3 m), są zazwyczaj używane do innych celów niż typowy element rusztowania – mają inną obróbkę oraz przekrój, mniej odpowiedni do tego zastosowania. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób wybiera bale, bo sugeruje się samą długością, nie analizując dokładnie wymagań technicznych i wytrzymałościowych. Kluczowe jest zrozumienie, że w technice budowlanej liczy się nie tylko sam wymiar, ale też właściwości użytkowe i ekonomiczne sortymentu. To właśnie kłody obejmują zakres długości odpowiedni do stojaka rusztowania (2,5–5,9 m) i mają odpowiednią wytrzymałość. Wybór innego sortymentu wynika najczęściej z powierzchownej analizy lub nieznajomości praktycznych standardów branżowych. Umiejętność prawidłowego rozpoznania i doboru drewna do konkretnego zadania stanowi o profesjonalizmie w zawodach budowlanych i drzewnych.