Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

W przypadku trasowania elementów więźby dachowej spotyka się różne wyobrażenia co do skali, w jakiej powinno się to robić – jednak wybór innej niż 1:1 prowadzi zwykle do poważnych trudności praktycznych. Skale takie jak 1:2, 1:5 czy 1:10 mogą być przydatne na etapie szkiców koncepcyjnych, wykonywania rysunków warsztatowych czy przygotowania dokumentacji projektowej, ale już na placu budowy nie mają racji bytu. Wyobraźmy sobie sytuację, w której cieśla musi wykonać wręby i zaciosy bazując na deskowaniu, gdzie wszystko jest przeskalowane, na przykład do połowy czy nawet do jednej dziesiątej rzeczywistego rozmiaru. Łatwo wtedy o nieporozumienia lub błędne przeliczenie wymiarów – zwykły pośpiech, zmęczenie albo zamieszanie mogą sprawić, że elementy nie będą pasowały, a cała więźba stanie się mniej stabilna i trudniejsza w montażu. Z mojego doświadczenia wynika, że największy sens ma trasowanie w skali 1:1, bo wtedy można bezpośrednio przykładac krawędziaki do deskowania i oznaczać wszystkie niezbędne cięcia, bez żadnych przeliczeń. To nie tylko wygodniejsze, ale i zgodne z branżowymi standardami – każda porządna literatura branżowa czy wytyczne Polskich Norm podkreślają znaczenie naturalnej wielkości podczas trasowania na budowie. Wybór mniejszej skali to częsty błąd myślowy wynikający z przyzwyczajeń do rysunków technicznych, gdzie skala bywa konieczna ze względu na ograniczenia miejsca na papierze, ale na rzeczywistym deskowaniu już taki kompromis jest zupełnie zbędny i szkodliwy. W rzeczywistości tylko trasowanie w skali 1:1 gwarantuje, że wszystkie elementy więźby będą do siebie pasować bez kłopotliwych poprawek czy ryzyka błędów konstrukcyjnych.