Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

W przypadku oceny jakości deskowania bardzo łatwo o pomyłkę, gdy patrzy się tylko na długość obliny lub same pęknięcia, nie analizując głęboko wymagań normowych. Oblina o długości 2,0 m i grubości 14 mm, czy obliny o długości 1,5 m i grubości 16 mm na pierwszy rzut oka mogą wydawać się problematyczne, ale jeśli przeanalizujemy liczby, okazuje się, że mieszczą się w dopuszczalnych granicach. Dopuszcza się oblinę do połowy długości deski (czyli do 2,0 m przy 4-metrowych deskach) oraz grubość do 2/3 grubości deski (czyli do około 16,6 mm przy desce 25 mm). Właśnie dlatego te wady nie dyskwalifikują deskowania, chociaż praktycznie mogą wymagać obserwacji lub drobnych poprawek. Podobnie z pęknięciem z przesychania o długości 2,6 m i głębokości 6 mm – choć długość jest na granicy (2/3 × 4 m = 2,67 m), to głębokość 6 mm mieści się w limicie 6,25 mm. To pokazuje, że warto dokładnie przeliczyć wszystkie parametry przed wyciąganiem wniosków. Typowym błędem myślowym jest skupianie się na jednym aspekcie – np. długości, a pomijanie głębokości pęknięcia lub odwrotnie. W dobrych praktykach budowlanych zawsze patrzy się na każdą cechę deskowania w odniesieniu do pełnych wymagań. Pęknięcie o długości 2,5 m i głębokości 7 mm łamie normę, bo przekracza dopuszczalną głębokość (1/4 grubości deski = 6,25 mm). Każde deskowanie z taką wadą powinno zostać odrzucone, bo może prowadzić do utraty szczelności i problemów z jakością betonu. Z mojego doświadczenia wynika, że dokładne przestrzeganie tych norm nie jest czystą biurokracją – to realne zabezpieczenie przed awariami już na etapie wylewania betonu. Odpowiednie czytanie i rozumienie standardów pozwala uniknąć kosztownych poprawek i reklamacji.