Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Wiele osób sądzi, że wystarczy dać śruby równolegle do pęknięcia, bo wtedy jakby 'zszywa się' dwie połówki belek. Jednak takie rozwiązanie nie daje praktycznie żadnego efektu – śruba wkręcona wzdłuż rysy nie pracuje na rozciąganie ani nie ścina sił, które próbują rozewrzeć pęknięcie, więc belka może się dalej rozchodzić. To dość częsty błąd zwłaszcza u osób, które nie mają zbyt dużego doświadczenia praktycznego, bo na pierwszy rzut oka śruba „wzdłuż” wygląda sensownie, a tak naprawdę nie spełnia swojej roli. Podobnie jest z ilością śrub – jeśli użyjemy tylko trzech zamiast sześciu, po pierwsze nie rozłożymy sił równomiernie i mogą powstać miejscowe przeciążenia, a po drugie taka ilość zwykle jest za mała, by zapewnić odpowiednią nośność (szczególnie przy większych pęknięciach i obciążeniach stropu). Niezwykle ważne jest, by śruby przechodziły przez pęknięcie prostopadle – wtedy pracują na ścinanie i skutecznie ograniczają rozwieranie belki. Właśnie takie podejście wynika ze standardów inżynierskich (wspomniany Eurokod 5 i inne wytyczne dla konstrukcji drewnianych i żelbetowych). Dobór średnicy i liczby śrub też nie jest przypadkowy – zbyt mało lub zbyt cienkie śruby mogą się po prostu zerwać albo wyciągnąć z materiału. Często powielanym błędem jest też zbyt bliskie rozmieszczenie śrub, przez co belka może się osłabić jeszcze bardziej, ale akurat tutaj na rysunku rozstaw jest odpowiedni. W praktyce zawsze lepiej zastosować więcej śrub prostopadle do pęknięcia niż mniej śrub czy śruby źle ustawione – to podstawa bezpiecznego wzmacniania belek w konstrukcjach stropowych.