Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Rozbiórka stropu drewnianego ze ślepym pułapem wymaga zachowania odpowiedniej kolejności działań, głównie ze względów na bezpieczeństwo i praktyczność. Jednym z typowych błędów jest zbyt wczesne zabieranie się za demontaż ślepego pułapu albo belek stropowych, zanim usuniemy warstwy wykończeniowe i podłogi. Demontowanie ślepego pułapu bez dostępu od strony podłogi jest po prostu niepraktyczne i grozi uszkodzeniem elementów, które mogłyby być jeszcze wykorzystane. Często spotykam się z opinią, że najpierw warto usunąć podłogę lub belki, ale to prowadzi do utraty stabilności reszty konstrukcji i naraża pracowników na upadek lub zawalenie się elementów. Wielu myśli, że można kolejność ustalić dowolnie, ale w praktyce to nie działa – każda z warstw pełni określoną funkcję nośną i zabezpieczającą. Standardy branżowe oraz instrukcje BHP zalecają zawsze zaczynać od warstw wykończeniowych (tynk, podsufitka), bo one odsłaniają wszystkie ewentualne nieciągłości i pozwalają ocenić, w jakim stanie są elementy nośne oraz instalacje. Zrywanie podłóg dopiero w drugim etapie to kolejna dobra praktyka – umożliwia dostęp do pustki stropowej i ewentualnych przewodów czy izolacji. Wyjmowanie belek przed demontażem ślepego pułapu prowadzi do destabilizacji konstrukcji oraz utrudnia bezpieczne przeprowadzenie pozostałych etapów rozbiórki. Przekonanie, że ślepy pułap można rozebrać na początku lub że belek można się pozbyć wcześniej, wynika często z braku doświadczenia lub mylenia etapów prac wykończeniowych z pracami konstrukcyjnymi. Takie podejście jest niestety ryzykowne i sprzeczne z dobrą praktyką budowlaną. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze zaplanowana kolejność prac to nie tylko bezpieczeństwo, ale też mniejsze straty materiałowe i szybsze tempo robót. Warto więc zawsze kierować się sprawdzonymi schematami – w tym przypadku: najpierw usuwamy tynki i podsufitkę, potem podłogi, następnie ślepy pułap, a na końcu belki stropowe.