Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Wybierając nieodpowiedni rodzaj złącza ciesielskiego do połączenia ścian wieńcowych, bardzo łatwo popełnić kilka często spotykanych błędów. Złącza na obłap, zarówno bez ostatków, jak i z ostatkami, są typowe raczej dla narożników w konstruowaniu wieńców z bali, gdzie ważne jest przedłużenie końcówek bali poza lico ściany. Takie rozwiązanie nie sprawdza się najlepiej przy łączeniu ścian zewnętrznych z wewnętrznymi, bo nie gwarantuje odpowiedniego zakotwienia i stabilności konstrukcji w płaszczyźnie ściany – szczególnie, gdy zależy nam na sztywności układu i braku przesunięć elementów pod wpływem różnych obciążeń. Zamek francuski, choć estetycznie dość efektowny i stosowany czasem w stolarstwie meblowym czy w niektórych ozdobnych elementach, nie zapewnia tak mocnego i stabilnego połączenia jak jaskółczy ogon, zwłaszcza jeśli chodzi o większe obciążenia i konstrukcje ścienne. Typowy błąd myślowy polega na kierowaniu się łatwością wykonania lub znajomością prostszych technik, co w efekcie prowadzi do systematycznego niedoszacowania wymagań wytrzymałościowych połączenia. W praktyce branżowej istnieje mocna tendencja do stosowania złączy na jaskółczy ogon tam, gdzie ściany muszą pewnie i trwale współpracować na całej wysokości, a nie tylko w miejscach styku. Warto pamiętać, że właściwy wybór metody łączenia decyduje nie tylko o trwałości, ale też o bezpieczeństwie i ekonomice całej konstrukcji. Z mojego doświadczenia wynika, że raz zastosowane niewłaściwe złącze, nawet jeśli początkowo wydaje się wystarczające, prędzej czy później ujawnia swoje słabości w eksploatacji. Warto więc trzymać się sprawdzonych, rekomendowanych rozwiązań zamiast szukać półśrodków.