Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Wielu osobom wydaje się, że wystarczy po prostu odizolować drewno od wilgoci albo przykryć, żeby było dobrze, ale w rzeczywistości każdy szczegół w składowaniu tarcicy ma ogromne znaczenie. Ułożenie drewna na folii bez przekładek i przykrycia wydaje się logiczne, bo folia teoretycznie chroni przed wilgocią z gruntu, ale w praktyce uniemożliwia wentylację. Tarcica zaczyna się zaparzać, a pod folią zbiera się wilgoć. Taki sposób prowadzi wręcz do przyspieszonego gnicia i rozwoju grzybów. Jeśli z kolei drewno leży na legarach, ale bez przekładek i przykrycia, to nie ma szans na swobodny przepływ powietrza między deskami. Wilgoć zatrzymuje się tam, gdzie deski się stykają, więc mogą powstać plamy, sinizny i deformacje. Przykrycie bez przekładek znowu nie rozwiązuje tego problemu – ochrona przed deszczem nic nie da, jeśli drewno „dusi się” od środka. Często spotykanym błędem jest też układanie drewna bezpośrednio na gruncie, nawet jeśli użyje się przekładek i przykrycia. Wtedy cały materiał narażony jest na kapilarny podciąg wilgoci z ziemi – grunt oddaje wodę, a ta wchodzi prosto w dolne warstwy tarcicy, co z mojego doświadczenia niemal zawsze kończy się sinizną albo wypaczeniem. Również przykrycie nie uratuje sytuacji, jeśli podłoże nie jest odizolowane. Często widać, że ktoś chce uprościć sobie pracę, pomijając przekładki czy przykrywając tylko połowicznie – niestety wtedy tarcica szybko traci swoje właściwości. Najlepsze efekty daje klasyczny, sprawdzony sposób: legary, przekładki i solidne przykrycie. To podstawa, którą można znaleźć w każdej dobrej instrukcji magazynowania drewna. Bez tego nawet krótki okres składowania może skończyć się stratą materiału, na co szkoda i pracy, i pieniędzy.