Kwalifikacja: BUD.02 - Wykonywanie robót ciesielskich

Kolejność działań przy obróbce drewna na deski podłogowe ma kluczowe znaczenie zarówno dla jakości produktu, jak i wydajności pracy. Wiele osób myli się, zakładając, że szlifowanie można przeprowadzać przed frezowaniem lub nawet przed dokładnym struganiem, jednak takie podejście prowadzi do problemów z wymiarowością oraz niepotrzebnego zużycia papieru ściernego czy narzędzi. Często myli się też kolejność strugania i piłowania. Struganie wykonuje się dopiero po rozpiłowaniu drewna, ponieważ surowa tarcica jest zazwyczaj nierówna i ma zanieczyszczenia z procesu cięcia, które mogą uszkodzić noże strugarki. Przeskakiwanie etapów lub zamiana miejscami, jak np. frezowanie przed dokładnym wyrównaniem powierzchni, powoduje niedokładności w kształtach pióro-wpustów i prowadzi do słabszego spasowania desek. Spotkałem się z przypadkami, że ktoś najpierw szlifował, a potem frezował – efektem były poszarpane krawędzie i konieczność powtarzania pracy. W branży drewno-przetwórczej standardy, takie jak PN-EN 13629 czy zalecenia producentów parkietu, zawsze sugerują najpierw uzyskanie właściwych wymiarów i gładkości (struganie po piłowaniu), potem wykonywanie precyzyjnych profili (frezowanie), a dopiero na końcu szlifowanie jako wykończenie. Pomylenie tej kolejności skutkuje nie tylko stratami materiału, ale i większym zużyciem narzędzi. Myślę, że łatwo ulec przekonaniu, że każde wygładzenie (czyli szlifowanie) powinno być na początku, ale w praktyce wykończenie powierzchni zawsze zostawia się na sam koniec, by uzyskać idealny efekt przed impregnacją czy lakierowaniem. Dobrze jest więc zapamiętać: najpierw piłujemy, żeby mieć odpowiednie fragmenty, potem strugamy dla równości, później frezujemy profile, a na końcu szlifujemy, żeby wszystko było perfekcyjnie wygładzone.