Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:46
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:38

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 2800 K

B. 3200 K

C. 2000 K

D. 5500 K

Wybierając inne wartości temperatury barwowej, można napotkać na różne nieporozumienia dotyczące charakterystyki światła. Odpowiedź 3200 K, na przykład, jest typowa dla światła żarowego, które ma bardziej ciepły, pomarańczowy odcień. Tego rodzaju oświetlenie nie oddaje naturalnych kolorów w sposób, który byłby porównywalny do światła dziennego. Z kolei wartość 2800 K, zbliżona do temperatury barwowej lamp halogenowych, również wprowadza do obrazów nieco ciepłotę, co może zniekształcać postrzeganie kolorów w kontekście naturalnego światła. Odpowiedź 2000 K odnosi się do światła świecowego, które emituje bardzo ciepłe, żółte światło. Takie światło jest zupełnie nieodpowiednie jako punkt odniesienia w kontekście analizy kolorów, ponieważ tworzy silne odcienie, które mogą wprowadzać w błąd przy ocenie rzeczywistych kolorów obiektów. Często błędne odpowiedzi wynikają z nieprzemyślanej analogii do codziennych źródeł światła, które różnią się znacznie od naturalnego światła słonecznego. To prowadzi do mylnego wniosku, że inne źródła światła mogą pełnić tę samą funkcję w kontekście kalibracji kolorów, co jest nieprawdziwe. Zrozumienie różnicy pomiędzy temperaturą barwową a percepcją kolorów jest kluczowe dla operatorów w dziedzinie fotografii, telewizji oraz przy projektowaniu oświetlenia profesjonalnego.

Pytanie 2

Podaj prawidłową sekwencję kroków w barwnym procesie odwracalnym.

A. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, zadymianie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie

B. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, utrwalanie, płukanie, wybielanie, garbowanie

C. Wywołanie pierwsze, wybielanie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, garbowanie, płukanie, utrwalanie

D. Wywołanie pierwsze, zadymianie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Właściwa kolejność etapów barwnego procesu odwracalnego zaczyna się od wywołania pierwszego, które ma na celu aktywację substancji chemicznych w materiale, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanej barwy. Następnie poddaje się materiał zabiegowi zadymiania, który służy do wprowadzenia barwników i utrwalenia koloru. Kolejne wywołanie, które ma miejsce po zadymianiu, składa się na proces intensyfikacji efektu kolorystycznego. Po tym etapie wykonuje się kondycjonowanie, które przygotowuje materiał do dalszych zabiegów chemicznych. Odbielanie pozwala na usunięcie ewentualnych nadmiarów barwników, co zapewnia czystość kolorystyczną. Utrwalanie jest niezbędne do zachowania trwałości uzyskanych barw, po czym następuje płukanie, aby usunąć pozostałości chemikaliów. Ostatnim krokiem jest garbowanie, które wzmacnia struktury włókien i zapewnia ich odporność na czynniki zewnętrzne. Przykłady zastosowania tej sekwencji można znaleźć w przemyśle tekstylnym, gdzie precyzyjne kontrolowanie kolorów jest niezbędne do produkcji wysokiej jakości materiałów.

Pytanie 3

Jeśli fotograf zaplanował wykonywanie zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych do światła żarowego, to asystent planu fotograficznego powinien przygotować lampy

A. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

B. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

C. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

D. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

Wiele osób myli się, wybierając lampy błyskowe dla zdjęć katalogowych na negatywach do światła żarowego – to taki typowy błąd z braku doświadczenia. Materiały negatywowe do światła żarowego są zbalansowane pod temperaturę barwową około 3200 K, którą dają lampy halogenowe czy klasyczne żarówki. Światło błyskowe ma zupełnie inną temperaturę – bliżej 5500–6000 K, więc bez stosowania specjalnych filtrów konwersyjnych uzyskamy nieprawidłowe kolory, bardzo chłodne i nienaturalne, co w fotografii katalogowej naprawdę rzuca się w oczy. Często też pojawia się pomysł, by użyć blendy srebrnej lub złotej – one faktycznie sprawdzają się przy portretach, gdzie chcemy modelować światło na twarzy, ale w przypadku zdjęć produktowych na negatywie ich użycie może wprowadzić niepożądane odbicia, kontrasty lub wręcz odbić kolor, co komplikuje dalszą postprodukcję. Stół bezcieniowy to już w zasadzie standard – pozwala zbudować idealny, neutralny background i zredukować cienie do minimum, właśnie to jest kluczowe przy katalogowej prezentacji przedmiotów i późniejszym wycinaniu z tła. Z mojego doświadczenia, widzę, że te błędy wynikają często z przenoszenia przyzwyczajeń z innych dziedzin fotografii lub niezrozumienia, jak istotne jest dopasowanie światła do konkretnego materiału światłoczułego. W katalogowej fotografii produktowej nie ma miejsca na przypadkowość – tylko precyzyjne dopasowanie sprzętu i akcesoriów gwarantuje zgodność z branżowymi standardami jakości i powtarzalności efektów. Przemyślany dobór światła do filmu czy sensora to podstawa, o której warto pamiętać już na etapie przygotowania planu.

Pytanie 4

Aby zapobiec przedostawaniu się ziarenek piasku do mechanizmu aparatu fotograficznego, należy zastosować

A. filtr polaryzacyjny

B. adapter filtrowy

C. płaską osłonę na obiektyw

D. osłonę na korpus aparatu

Osłona na korpus aparatu jest kluczowym elementem, który chroni mechanizmy wewnętrzne aparatu przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, takimi jak kurz czy ziarenka piachu. Dzięki zastosowaniu osłony, można znacząco zredukować ryzyko uszkodzenia precyzyjnych komponentów aparatu, co jest szczególnie istotne w trudnych warunkach fotografowania, np. podczas sesji na plaży czy w pobliżu budowy. Osłony te są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, a ich montaż jest zazwyczaj intuicyjny, co czyni je bardzo praktycznym rozwiązaniem. Warto również zaznaczyć, że stosowanie osłony na korpus aparatu jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zachęcają do stosowania dodatkowej ochrony sprzętu fotograficznego. Oprócz ochrony przed piaskiem, osłona może również chronić aparat przed wilgocią i przypadkowymi uderzeniami, co zwiększa jego żywotność i efektywność.

Pytanie 5

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. czaszy beauty dish z honeycomb

B. softboxu prostokątnego 60×90 cm

C. strumienicy z filtrem czerwonym

D. reflektora z soczewką Fresnela

Softbox prostokątny 60×90 cm to bardzo popularny modyfikator, jednak jego zastosowanie w fotografii beauty jest mniej optymalne, niż mogłoby się wydawać. Choć pozwala na uzyskanie miękkiego światła, jego kształt i sposób, w jaki rozprasza światło, mogą nie podkreślać rysów twarzy w taki sposób, jak to robi czasza beauty dish. W przypadku oświetlenia beauty zależy nam na wyraźnych, ale delikatnych cieniach, które softbox prostokątny może generować w mniej kontrolowany sposób. Z kolei strumienica z filtrem czerwonym to narzędzie stosowane głównie w efektach specjalnych, a nie do naturalnego oświetlenia portretów. Użycie filtru czerwonego w fotografii beauty może skutkować niepożądanymi odcieniami skóry, co będzie działać na niekorzyść estetyki zdjęcia. Reflektor z soczewką Fresnela, z drugiej strony, daje bardzo ostre i skoncentrowane światło, co w przypadku fotografii beauty może prowadzić do tworzenia zbyt twardych cieni i mogłoby zniekształcać naturalny wygląd modelki. W kontekście standardów branżowych, kluczowe jest, aby wybierać narzędzia, które najlepiej współgrają z zamierzonym efektem, a czasza beauty dish z honeycomb jest w tym przypadku rozwiązaniem, które pozwala na największą kontrolę i precyzję w oświetleniu portretowym.

Pytanie 6

W fotografii produktowej odbite lustrzane powierzchnie najlepiej fotografować przy użyciu

A. namiotu bezcieniowego i kontrolowanego odbicia kolorowych powierzchni

B. filtru polaryzacyjnego eliminującego wszystkie odbicia

C. obiektywu szerokokątnego z małej odległości

D. mocnego, punktowego światła skierowanego bezpośrednio na produkt

W przypadku fotografii produktowej, błędne jest myślenie, że mocne, punktowe światło skierowane bezpośrednio na produkt daje najlepsze efekty. Takie podejście często prowadzi do prześwietlenia i wypalenia szczegółów, zwłaszcza na połyskliwych powierzchniach. Dodatkowo, zbyt intensywne światło może generować nieestetyczne cienie i odbicia, które utrudniają postrzeganie produktu. Fotografowanie z użyciem filtru polaryzacyjnego, choć wydaje się być dobrym pomysłem, w rzeczywistości może uniemożliwić uzyskanie pożądanych efektów, eliminując wszystkie odbicia, łącznie z tymi, które mogą podkreślić walory produktu. Co więcej, obiektyw szerokokątny używany z małej odległości może zniekształcać obraz, co jest szczególnie problematyczne, gdy chodzi o szczegóły produktu. W praktyce, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekt winietowania oraz deformować krawędzie, co w szczególności jest niepożądane w przypadku fotografii produktowej. Te wszystkie błędy są wynikiem niewłaściwego zrozumienia, jak różne źródła światła i techniki fotografowania wpływają na końcowy efekt wizualny. Właściwe podejście do fotografii produktowej wymaga przemyślenia oświetlenia i technik, aby uzyskać obraz, który skutecznie przyciągnie uwagę klientów.

Pytanie 7

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. rzutnika

B. skanera

C. kopioramki

D. wizualizatora

Kopioramka jest kluczowym narzędziem w procesie tworzenia diapozytywu metodą stykową, gdyż umożliwia bezpośrednie przeniesienie obrazu z negatywu na materiał światłoczuły. W praktyce, kopioramka działa na zasadzie umieszczenia negatywu na szkle, a następnie naświetlenia go w kontrolowany sposób, co pozwala uzyskać dokładną reprodukcję. W standardach branżowych, stosowanie kopioramki jest zalecane ze względu na jej precyzję i możliwość uzyskania wysokiej jakości obrazu. Przykładem zastosowania kopioramki jest przygotowanie stykówek, które są niezbędne w pracy fotografa oraz w laboratoriach graficznych, gdzie ocena jakości negatywu jest kluczowa przed przystąpieniem do dalszej obróbki. Warto również zauważyć, że kopioramki umożliwiają wykorzystanie różnych formatów negatywów, co czyni je wszechstronnym narzędziem w grafice i fotografii. Współczesne kopioramki mogą również oferować funkcje automatyzacji, co zwiększa efektywność i skraca czas produkcji diapozytywu.

Pytanie 8

W cyfrowej edycji zdjęć termin dodging and burning wywodzi się z techniki analogowej i oznacza

A. selektywne rozjaśnianie i przyciemnianie określonych obszarów zdjęcia

B. technikę łączenia wielu ekspozycji w jeden obraz HDR

C. metodę eliminacji szumów przez nakładanie wielu zdjęć

D. proces kalibracji monitora do określonych warunków oświetleniowych

Termin dodging and burning odnosi się do technik edycyjnych w fotografii, które polegają na selektywnym rozjaśnianiu (dodging) i przyciemnianiu (burning) wybranych obszarów zdjęcia. W praktyce oznacza to, że edytor jest w stanie wpływać na kontrast i szczegóły zdjęcia, koncentrując się na konkretnych fragmentach obrazu. Na przykład, w przypadku portretu, można zdecydować się na rozjaśnienie oczu, aby nadać im więcej wyrazistości, a jednocześnie przyciemnić tło, aby skupić uwagę na modelu. Technika ta ma swoje korzenie w tradycyjnej fotografii czarno-białej, gdzie analogowi fotografowie używali specjalnych narzędzi, aby uzyskać pożądany efekt. W cyfrowej edycji narzędzia takie jak pędzle do malowania w programach jak Adobe Photoshop umożliwiają precyzyjne i lokalne stosowanie efektów. Dodging and burning jest uważane za jedną z kluczowych umiejętności profesjonalnych edytorów, ponieważ pozwala na subtelne poprawki, które mogą znacząco poprawić ostateczny wygląd zdjęcia.

Pytanie 9

W celu wyostrzenia szczegółów obrazu w programie Adobe Photoshop należy zastosować polecenie

A. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca.

B. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie.

C. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi.

D. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy.

W świecie obróbki graficznej łatwo pomylić różne funkcje filtrów Photoshopa, bo ich nazwy bywają podobne, a efekty czasem wyglądają zbliżenie na pierwszy rzut oka. Jednak maska warstwy, choć bardzo ważna w edycji nieniszczącej, nie służy bezpośrednio do wyostrzania szczegółów. Stosuje się ją raczej do selektywnego ukrywania lub ujawniania fragmentów warstwy, co daje dużą swobodę, ale nie wpływa fizycznie na ostrość pikseli. Z kolei filtr Stylizacja/Błyszczące krawędzie to narzędzie bardziej artystyczne – generuje efekty świetlne na krawędziach obiektów, tworząc coś w rodzaju świecących zarysów. To świetne do tworzenia graficznych plakatów czy fantazyjnych ilustracji, ale nie do poprawiania detali w typowej fotografii cyfrowej. Natomiast filtr Artystyczne/Posteryzacja krawędzi skupia się na uproszczeniu kolorów i wyolbrzymieniu konturów, przypominając efekt komiksowy czy malarski, a nie na podnoszeniu ostrości obrazu. Typowy błąd polega na myleniu efektów wizualnych z rzeczywistym procesem wyostrzania – to, że coś wygląda ostrzej, nie znaczy, że poprawiliśmy jakość detali. W praktyce, do profesjonalnej poprawy ostrości zawsze wykorzystuje się dedykowane narzędzia z kategorii Wyostrzanie, a najpopularniejszym i najskuteczniejszym z nich jest właśnie filtr Maska wyostrzająca. Stosowanie nieodpowiednich filtrów może prowadzić do niepożądanych efektów ubocznych, takich jak nienaturalne przejścia tonalne czy przesadne podkreślenie krawędzi, co w branży graficznej uznaje się za poważny błąd warsztatowy. Moim zdaniem, zanim zacznie się eksperymentować z bardziej artystycznymi filtrami, warto dobrze zrozumieć, jak działają podstawowe narzędzia wyostrzania – to fundament solidnej edycji zdjęć.

Pytanie 10

Aby uzyskać szeroki kadr, trzeba użyć obiektywu

A. portretowy

B. długoogniskowy

C. krótkoogniskowy

D. standardowy z konwerterem

Obiektyw krótkoogniskowy, znany również jako obiektyw szerokokątny, jest doskonałym narzędziem do uzyskania szerokiego kadru. Dzięki krótszej ogniskowej, zazwyczaj wynoszącej mniej niż 35 mm w formacie pełnoklatkowym, pozwala na uchwycenie szerszego pola widzenia, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w pomieszczeniach, gdzie przestrzeń jest ograniczona. W praktyce, użycie takiego obiektywu umożliwia rejestrowanie większej ilości elementów w kadrze, co jest kluczowe przy pracy w ciasnych lokalizacjach. Dodatkowo, krótkoogniskowe obiektywy często charakteryzują się lepszą głębią ostrości, co pozwala na uzyskanie efektów bokeh w tle, a także zwiększa możliwości kreatywne fotografa. Warto również wspomnieć, że w kontekście filmowania, krótkoogniskowe obiektywy często są preferowane do dynamicznych ujęć, gdzie istotne jest uchwycenie akcji w szerszym kontekście scenerii. Korzystając z takich obiektywów, warto zwrócić uwagę na zniekształcenia perspektywiczne, które mogą wystąpić przy fotografowaniu bliskich obiektów, co stanowi istotny element w procesie kompozycji zdjęcia.

Pytanie 11

Czym są pierścienie Newtona?

A. zjawisko zachodzące podczas robienia zdjęć "pod światło"

B. rodzaj pierścieni pośrednich wykorzystywanych w makrofotografii

C. zjawisko zachodzące przy kopiowaniu z użyciem powiększalnika

D. źródło światła w lampach błyskowych z pierścieniami

Zrozumienie zjawiska pierścieni Newtona jest kluczowe w optyce, jednak odpowiedzi sugerujące inne interpretacje tego zjawiska są mylące i nieadekwatne. Przykładowo, pierwsza odpowiedź sugeruje, że pierścienie Newtona to efekt fotografowania 'pod światło', co jest nieprecyzyjne. Fotografowanie pod światło może prowadzić do prześwietlenia obrazu lub niepożądanych odblasków, ale nie ma bezpośredniego związku z interferencyjnymi pierścieniami, które są wynikiem nakładania się fal świetlnych. Druga odpowiedź wspomina o typie pierścieni pośrednich w makrofotografii, co również jest błędne. W makrofotografii pierścienie są używane jako narzędzia do oświetlenia obiektów, co nie ma związku z interferencją światła ani z pierścieniami Newtona. Ostatnia odpowiedź, która sugeruje, że pierścienie Newtona są źródłem światła w lampach błyskowych, myli pojęcia, ponieważ pierścienie te są efektem optycznym, a nie źródłem światła. W rzeczywistości źródła światła w lampach błyskowych generują światło, które może być używane w różnych technikach fotograficznych, ale to nie odnosi się do specyfiki pierścieni Newtona. Takie nieścisłości mogą prowadzić do błędnych wniosków i utrudniać naukę oraz zastosowanie wiedzy w praktyce optycznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się sprzętem fotograficznym oraz dla efektywnego uczenia się o zjawiskach optycznych.

Pytanie 12

Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego może być przeprowadzona dzięki procesowi

A. wywołania

B. kąpieli pośredniej

C. kąpieli końcowej

D. utrwalania

To pytanie często sprawia trudność, bo etapy obróbki fotograficznej brzmią podobnie, a jednak ich funkcje są zdecydowanie różne. Utrwalanie, choć bardzo ważne, nie redukuje halogenków srebra do srebra metalicznego – jego rolą jest usunięcie pozostałych, nienaświetlonych halogenków, które nie uległy wcześniej redukcji. Dzięki temu obraz staje się trwały i odporny na dalsze działanie światła. Z kolei kąpiel pośrednia to przemywanie materiału wodą pomiędzy wywołaniem a utrwalaniem; nie zachodzą tu żadne istotne reakcje chemiczne, tylko spłukuje się resztki wywoływacza, by uniknąć jego niekorzystnego wpływu na proces utrwalania. Kąpiel końcowa natomiast to już praktycznie kosmetyka – przemywanie, stosowanie środków antystatycznych, ewentualnie środki zmiękczające wodę, ale chemia obrazu praktycznie się wtedy nie zmienia. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób błędnie sądzi, że utrwalacz zamienia obraz utajony w widoczny, bo to właśnie po utrwaleniu zdjęcie można oglądać na świetle dziennym. To jednak jest efekt utrwalenia już powstałego obrazu, a nie jego kreacji. Często spotykam się też z przekonaniem, że kąpiele wodne mają wpływ na właściwości obrazu poza ochroną przed zanieczyszczeniami, co nie do końca jest prawdą – to raczej etap konserwacji niż tworzenia obrazu. W praktyce, jeśli ktoś chce świadomie pracować z procesem fotograficznym, musi dobrze rozróżniać te etapy, bo błędne rozumienie roli poszczególnych kąpieli może prowadzić do nieodwracalnych błędów technologicznych, zwłaszcza przy archiwizacji czy pracy z cennymi materiałami światłoczułymi.

Pytanie 13

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. ekran dyfuzyjny

B. ekran odbijający

C. blendę złotą

D. blendę srebrną

Ekran dyfuzyjny to doskonałe narzędzie do zmiękczania ostrych cieni, które mogą powstawać podczas fotografowania w pełnym słońcu. W praktyce, stosując ekran dyfuzyjny, można uzyskać bardziej naturalne i zrównoważone oświetlenie portretu, co jest szczególnie ważne w fotografii plenerowej. Dyfuzor rozprasza światło, co redukuje kontrast i sprawia, że skóra modela wydaje się bardziej gładka oraz mniej błyszcząca. W standardowych ustawieniach fotograficznych, takich jak wykonywanie zdjęć w południe, użycie dyfuzora pozwala na uzyskanie efektu „złotej godziny” nawet w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, umieszczając dyfuzor między modelem a źródłem światła, można w prosty sposób zmiękczyć intensywne promienie słoneczne, co skutkuje bardziej estetycznym odwzorowaniem detali na twarzy oraz minimalizuje niepożądane cienie. Warto również pamiętać, że dyfuzory są dostępne w różnych rozmiarach i materiałach, co pozwala na ich elastyczne wykorzystanie w zależności od potrzeb sesji zdjęciowej oraz efektów, jakie chcemy osiągnąć.

Pytanie 14

Aby wzmocnić detale obrazu przez podkreślenie widocznych krawędzi, w programie Photoshop należy użyć

A. progu

B. filtru

C. wymazywacza

D. gąbki

Wybór filtru jako narzędzia do wyostrzania szczegółów obrazu jest w pełni uzasadniony. Filtry w programie Photoshop, takie jak 'Unsharp Mask' czy 'Smart Sharpen', są specjalnie zaprojektowane do poprawy ostrości krawędzi w obrazie, co prowadzi do lepszego uwydatnienia detali. Proces ten polega na zwiększeniu kontrastu pomiędzy pikselami sąsiadującymi, co sprawia, że krawędzie stają się bardziej wyraźne. Przykładem zastosowania filtru może być edytowanie zdjęć portretowych, gdzie wyostrzanie oczu i ust dodaje żywotności i atrakcyjności zdjęciu. Warto również pamiętać o standardzie, który zaleca, aby proces wyostrzania był przeprowadzany na końcowym etapie edycji, po wykonaniu wszystkich innych korekcji, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dodatkowo, w zastosowaniach takich jak fotografia produktowa, wyostrzenie za pomocą filtrów może znacząco poprawić postrzeganą jakość zdjęć, czyniąc je bardziej przyciągającymi dla potencjalnych klientów.

Pytanie 15

Który z obiektywów ma ogniskową, która w przybliżeniu odpowiada długości przekątnej filmu naświetlanej klatki?

A. Obiektyw standardowy

B. Obiektyw długoogniskowy

C. Obiektyw makro

D. Obiektyw szerokokątny

Obiektyw standardowy, którego ogniskowa jest w przybliżeniu równa przekątnej formatu naświetlanej klatki filmowej, jest często używany w różnych dziedzinach fotografii. W przypadku formatu 35 mm, ogniskowa standardowego obiektywu wynosi około 50 mm. Ten typ obiektywu jest szczególnie ceniony za swoją zdolność do reprodukowania perspektywy bliskiej temu, co widzi ludzkie oko, co czyni go idealnym do fotografii portretowej, ulicznej czy dokumentalnej. Dzięki temu, zdjęcia wykonane obiektywem standardowym często wyglądają naturalnie i nie wymagają dodatkowej korekcji perspektywy. W praktyce obiektywy standardowe oferują także dobrą jakość optyczną, niewielką głębię ostrości oraz łatwość w użytkowaniu, co czyni je doskonałym wyborem dla początkujących fotografów, jak i dla profesjonalistów. Warto również zwrócić uwagę na ich wszechstronność - obiektywy te mogą być używane w różnych warunkach oświetleniowych i są dostępne w różnych wersjach, takich jak obiektywy z jasnymi przysłonami, co pozwala na pracę w trudniejszych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 16

Przedstawioną fotografię wykonano, stosując

A. kadr poziomy i kompozycję rozbieżną.

B. kadr pionowy i kompozycję zbieżną.

C. kadr poziomy i kompozycję zbieżną.

D. kadr pionowy i kompozycję rozbieżną.

Wybór odpowiedzi, która nie uwzględnia kadr pionowy oraz kompozycję zbieżną, wskazuje na niepełne zrozumienie zasad kompozycji w fotografii. Kadry pionowe są często stosowane w sytuacjach, gdy chcemy uwydatnić elementy w pionie, takie jak ludzie czy wysokie budynki, co jest zgodne z konwencjami w fotografii portretowej. Jednakże, jeśli ktoś wybiera kadr poziomy i kompozycję rozbieżną, to może to sugerować, że nie dostrzega właściwego użycia linii prowadzących. Kompozycja rozbieżna z kolei jest techniką, która sprawia, że elementy obrazu wydają się zmierzać w przeciwnych kierunkach, co może być mylące w kontekście zdjęcia, które w rzeczywistości prezentuje zbieżność. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wyborów często wynikają z braku zrozumienia, jak linie w kadrze wpływają na percepcję głębi oraz przestrzeni. Fotografowie powinni zwracać uwagę na sposób, w jaki elementy w obrazie współdziałają ze sobą i w jaki sposób kadrowanie wpływa na ich odbiór. Zrozumienie różnicy między kadrem pionowym a poziomym oraz mechanizmów kompozycji zbieżnej i rozbieżnej jest kluczowe dla tworzenia efektywnych i przekonujących zdjęć.

Pytanie 17

Który parametr obiektywu decyduje o maksymalnej ilości światła, jaka może przez niego przejść?

A. Jasność (minimalna wartość przysłony)

B. Długość ogniskowej

C. Średnica filtra

D. Liczba soczewek

Jasność obiektywu, określana jako minimalna wartość przysłony (f-stop), jest kluczowym parametrem decydującym o maksymalnej ilości światła, jaka może przejść przez obiektyw. Im mniejsza wartość f-stop, tym większa średnica otworu przysłony, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. To z kolei wpływa na możliwości fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia czy w pomieszczeniach przy słabym świetle. Przykładowo, obiektyw o jasności f/1.4 pozwoli uzyskać wyraźniejsze i jaśniejsze zdjęcia w takich warunkach w porównaniu z obiektywem o jasności f/4. Dodatkowo, większa jasność obiektywu zapewnia lepszą kontrolę nad głębią ostrości, co jest przydatne w portretach czy fotografii artystycznej. W standardach branżowych i w praktyce fotograficznej, obiektywy o większej jasności są często droższe, ale ich wartość w kontekście jakości zdjęć i możliwości artystycznych jest nieoceniona.

Pytanie 18

Aby usunąć zanieczyszczenia, naprawić uszkodzenia lub uzupełnić braki w fotografii cyfrowej, należy skorzystać z narzędzia

A. lasso

B. gąbka

C. stempel

D. różdżka

Narzędzie stempel jest kluczowym narzędziem w edycji fotografii cyfrowej, które umożliwia precyzyjne usuwanie niepożądanych zanieczyszczeń, uszkodzeń lub uzupełnianie ubytków. Działa poprzez kopiowanie fragmentów obrazu i 'stemplowanie' ich w wyznaczone miejsce, co pozwala na zachowanie tekstur i szczegółów, które są kluczowe dla naturalnego wyglądu fotografii. Przykładowo, jeżeli na zdjęciu znajduje się plama, stempel może być użyty do skopiowania otaczającego obszaru i pokrycia plamy. W praktyce, przy użyciu tego narzędzia, ważne jest, aby wybierać fragmenty z podobnymi kolorami i teksturami, co pomoże zminimalizować widoczność poprawek. Stempel jest zgodny z standardami branżowymi dotyczącymi edycji obrazów, takimi jak Adobe Photoshop, gdzie jego zastosowanie jest powszechnie zalecane przez profesjonalnych fotografów. Warto również znać różnicę między stempelkiem a innymi narzędziami, takimi jak pędzel klonowania, które choć podobne, różnią się w sposobie działania i zastosowania.

Pytanie 19

W profesjonalnej fotografii podwodnej najważniejszym elementem wyposażenia poza obudową wodoszczelną jest

A. specjalny obiektyw makro o zwiększonej jasności

B. zewnętrzne źródło światła (lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe)

C. filtr polaryzacyjny eliminujący refleksy na powierzchni wody

D. system stabilizacji obrazu kompensujący ruch wody

Zewnętrzne źródło światła, takie jak lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe, jest kluczowym elementem w profesjonalnej fotografii podwodnej. W wodzie naturalne światło ma ograniczony zasięg i intensywność, co skutkuje utratą detali oraz kolorów. W miarę jak woda staje się głębsza, kolory zaczynają zanikać – najpierw czerwony, potem pomarańczowy i żółty. Dlatego, aby uzyskać pełną paletę kolorów oraz odpowiednią ekspozycję, fotografowie podwodni muszą stosować dodatkowe źródła światła. Użycie lampy błyskowej pozwala na zrekompensowanie utraty światła oraz wydobycie szczegółów z cienia, co jest niezbędne w przypadku fotografowania obiektów, które są zbyt daleko od naturalnego źródła światła. Przykładowo, lampy błyskowe mogą być używane do oświetlania koralowców, ryb i innych organizmów morskich, co sprawia, że zdjęcia stają się bardziej żywe i atrakcyjne. Dodatkowo w profesjonalnej fotografii podwodnej stosuje się różne techniki, takie jak synchronizacja lampy błyskowej z migawką aparatu, co pozwala na uzyskanie najlepszych efektów. Dlatego odpowiednia inwestycja w system oświetleniowy jest nie tylko zalecana, ale wręcz niezbędna dla każdego profesjonalisty.

Pytanie 20

Aby wykonać zdjęcie makrograficzne przy użyciu aparatu wielkoformatowego, jakie akcesorium powinno być użyte?

A. filtr czerwony

B. kolumnę reprodukcyjną

C. dodatkowy wyciąg miecha

D. osłonę przeciwsłoneczną

Użycie dodatkowego wyciągu miecha w aparacie wielkoformatowym jest kluczowe przy wykonywaniu zdjęć makrograficznych. Dodatkowy wyciąg miejcha pozwala na precyzyjne dostosowanie odległości między obiektywem a filmem lub matrycą, co jest niezbędne w przypadku fotografii z bliskiej odległości. W makrofotografii, gdzie detale obiektu są kluczowe, możliwość manipulacji tą odległością pozwala na uzyskanie odpowiedniej ostrości oraz głębi ostrości. W praktyce, zastosowanie wyciągu miecha umożliwia również kontrolowanie perspektywy poprzez przesunięcie punktu ogniskowania, co jest istotne w kontekście kompozycji zdjęcia. Standardy branżowe zalecają stosowanie wyciągów miecha w połączeniu z wysokiej jakości obiektywami makro, co zapewnia najlepsze efekty wizualne. Warto również zauważyć, że odpowiednia technika fotografowania oraz dobór parametrów ekspozycji mają kluczowe znaczenie w uzyskaniu profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 21

W aparatach cyfrowych pomiar natężenia światła w centrum kadru określany jest jako pomiar

A. centralnie ważony.

B. punktowy.

C. matrycowy.

D. wielopunktowy.

Wiele osób traktuje pojęcia związane z pomiarem światła w aparatach fotograficznych jak synonimy, a to niestety prowadzi do typowych błędów w praktyce. Pomiar matrycowy, choć bardzo zaawansowany, opiera się na analizie całego kadru – aparat dzieli obraz na strefy i uśrednia wyniki, próbując dobrać ekspozycję najbardziej „uniwersalną”. Świetnie sprawdza się przy zdjęciach krajobrazowych czy ogólnych ujęciach, gdzie nie dominuje jeden jasny lub ciemny element. Z kolei pomiar wielopunktowy, czasem mylony z matrycowym, to rozwiązanie, które analizuje kilka wybranych punktów na obrazie i na ich podstawie wylicza ekspozycję; to także metoda całościowa, dobra przy bardziej skomplikowanych scenach, ale nie pozwala skupić się na konkretnym detalu w centrum. Pomiar centralnie ważony działa według starej szkoły – ekspozycja liczona jest z całego kadru, ale wyraźnie większą wagę ma środek obrazu. Jest to takie „półśrodek” między precyzją a ogólnością, ale nie daje takiego wpływu na bardzo mały obszar, jak pomiar punktowy. Typowym błędem jest zakładanie, że skoro coś mierzy „w centrum”, to chodzi o tryb centralnie ważony – a tymczasem to pomiar punktowy gwarantuje, że światło zarejestrowane dokładnie w jednym, najmniejszym możliwym fragmencie kadru decyduje o ekspozycji. No i jeszcze jedno: profesjonalni fotografowie często przełączają się na ten tryb właśnie w trudnych warunkach, bo pozwala zapanować nad kadrem tam, gdzie inne tryby zawodzą. W praktyce, korzystanie z nieodpowiedniego trybu pomiaru prowadzi do prześwietleń lub niedoświetleń ważnych elementów zdjęcia, szczególnie gdy kluczowy obiekt nie zajmuje większości kadru. Dlatego zawsze warto rozumieć, jak działa każdy z trybów i świadomie wybierać najlepszy do danej sytuacji.

Pytanie 22

Jakiego z wymienionych materiałów należy użyć do oczyszczania ekranu monitora LCD z kurzu, smug i tłuszczu?

A. Ściereczka z microfibry

B. Chusteczki do higieny osobistej

C. Papierowy ręcznik

D. Gąbka

Ściereczki z microfibry to naprawdę super wybór, gdy chodzi o czyszczenie monitorów LCD. Są stworzone z myślą o delikatnych powierzchniach, co jest mega istotne. Te cienkie włókna świetnie zbierają kurz, plamy i tłuszcz, a jednocześnie nie zarysowują ekranu. Wiesz, dzięki swojej konstrukcji potrafią wchłonąć dużo więcej brudu niż zwykłe materiały, a na dodatek nie zostawiają smug. Żeby wyczyścić monitor, wystarczy lekko zwilżyć ściereczkę wodą lub jakimś specjalnym preparatem do czyszczenia i delikatnie przetrzeć ekran. Ważne, żeby unikać mocnych środków czyszczących albo twardych materiałów, bo to może uszkodzić ekran. Z własnego doświadczenia polecam regularne czyszczenie, żeby monitor długo działał i wyglądał dobrze. W branży elektronicznej wszyscy korzystają z tych ściereczek, a ich efektywność potwierdzają liczne testy. Naprawdę warto mieć je pod ręką.

Pytanie 23

Jakim symbolem oznaczany jest w lustrzankach tryb robienia zdjęć z preselekcją przysłony?

A. A

B. Tv

C. P

D. M

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ oznacza tryb fotografowania z preselekcją przesłony (Aperture Priority) w lustrzankach. W tym trybie użytkownik ustawia wartość przesłony, a aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość czasu naświetlania, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Jest to szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdzie chcemy kontrolować głębię ostrości zdjęcia, na przykład przy fotografowaniu portretów, gdzie często chcemy uzyskać efekt rozmytego tła. Umożliwia to artystyczne podejście do kompozycji zdjęcia oraz lepsze uwydatnienie tematu fotografii. Utrzymanie odpowiedniej przesłony jest kluczowe w wielu scenariuszach, takich jak krajobrazy czy fotografie makro, gdzie precyzyjna kontrola nad głębią ostrości pozwala uzyskać pożądany efekt wizualny. W praktyce, przestawienie aparatu na tryb A i odpowiednie ustawienie wartości f-stop, pozwala na dynamiczną i twórczą kontrolę nad zdjęciami.

Pytanie 24

Najnowszym trendem w druku fotograficznym jest technologia

A. druku termotransferowego z powłoką ochronną utwardzaną laserowo

B. wydruku holograficznego na specjalnych papierach dwustronnych

C. wykorzystania nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych

D. druku UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Druk UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem to jedna z najnowocześniejszych technologii w druku fotograficznym. Proces ten polega na zastosowaniu specjalnych atramentów, które pod wpływem promieniowania UV utwardzają się niemal natychmiast po nałożeniu na podłoże. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości wydruków o intensywnych kolorach i doskonałej trwałości. Przykładowo, druk UV pozwala na realizację projektów na materiałach takich jak drewno, szkło, metal czy tworzywa sztuczne, co otwiera nowe możliwości w zakresie personalizacji i produkcji reklamowej. W kontekście standardów branżowych, druk UV spełnia wymagania dotyczące jakości i ekologii, jako że wiele atramentów UV jest wolnych od rozpuszczalników, co zmniejsza negatywny wpływ na środowisko. Coraz więcej firm inwestuje w tę technologię, ponieważ umożliwia szybkie i efektywne wykonanie zleceń o różnym stopniu skomplikowania, co znacząco zwiększa konkurencyjność na rynku.

Pytanie 25

Do czynności konserwacyjnych aparat fotograficzny należą

A. wymiana sprzętu dodatkowego.

B. wymiana obiektywu.

C. regularne czyszczenie torby reporterskiej.

D. regularne czyszczenie korpusu i obiektywu.

Regularne czyszczenie korpusu i obiektywu to według mnie absolutna podstawa dbania o aparat fotograficzny. W praktyce branżowej takie czynności są wręcz obowiązkiem fotografa, niezależnie od tego czy używa sprzętu amatorskiego, czy profesjonalnego. Kurz, pył, odciski palców czy nawet drobne kropelki wody mogą negatywnie wpływać na jakość zdjęć i żywotność sprzętu. Nawet jeśli sprzęt jest teoretycznie uszczelniony, zabrudzenia mogą dostać się do środka, szczególnie przy wymianie obiektywów. Najlepiej wyrobić sobie nawyk przecierania korpusu i soczewek miękką szmatką z mikrofibry albo korzystania z dedykowanych preparatów, takich jak gruszka do przedmuchiwania czy pędzelki antystatyczne. Osobiście uważam, że lepiej poświęcić te kilka minut po każdej sesji niż później martwić się zarysowaniami albo rozmazanymi zdjęciami. Zgodnie z zaleceniami producentów (np. Canon, Nikon) konserwacja polega głównie na systematycznym czyszczeniu powierzchni zewnętrznych i optyki, a także kontrolowaniu stanu bagnetu czy styków elektronicznych. Warto też pamiętać, że regularne czyszczenie to nie tylko estetyka, ale też wydłużenie żywotności całego systemu, bo łatwiej zauważyć ewentualne uszkodzenia czy nieszczelności. Profesjonaliści zawsze powtarzają, że zadbany sprzęt mniej się psuje i daje lepsze efekty – i to nie jest przypadek!

Pytanie 26

Do profesjonalnego fotografowania przedmiotów o bardzo małych rozmiarach (poniżej 1 mm) stosuje się

A. fotomikrografię z wykorzystaniem mikroskopu

B. aparat średnioformatowy z obiektywem makro

C. teleobiektyw z konwerterem 2x

D. standardową fotografię makro z pierścieniami pośrednimi

W przypadku standardowej fotografii makro z pierścieniami pośrednimi, choć technika ta umożliwia uzyskanie dużych powiększeń, nie jest ona wystarczająca do uchwycenia detali przedmiotów mniejszych niż 1 mm. Pierścienie pośrednie rozszerzają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zwiększenie skali, ale ograniczenia fizyczne obiektywów sprawiają, że szczegółowość obrazu może być niewystarczająca. Gdy mówimy o małych obiektach, fala świetlna musi być skupiona niezwykle precyzyjnie, co jest trudne do osiągnięcia przez standardowe obiektywy. Użycie aparatu średnioformatowego z obiektywem makro również nie rozwiąże problemu, ponieważ choć średnioformatowe aparaty mogą oferować lepszą jakość obrazu, to nadal nie mają zdolności mikroskopowych, które są kluczowe przy fotografowaniu ekstremalnie małych obiektów. Teleobiektyw z konwerterem 2x, z kolei, zwiększa ogniskową, co może skutkować mniejszą głębią ostrości i utratą szczegółów w przypadku drobnych obiektów. Powszechnym błędem jest pomylenie powiększenia z detalami jakości obrazu - ważne jest, aby pamiętać, że dla obiektów poniżej 1 mm, właściwe wykorzystanie mikroskopu jest kluczowe dla uzyskania precyzyjnych obrazów.

Pytanie 27

Aby fotografować duże obiekty z bliskiej odległości lub w wąskich przestrzeniach, konieczne jest wykorzystanie obiektywu

A. lustrzanego

B. szerokokątnego

C. standardowego

D. długoogniskowego

Obiektyw szerokokątny jest idealnym rozwiązaniem do fotografowania dużych przedmiotów z małej odległości, zwłaszcza w ciasnych pomieszczeniach. Dzięki szerszemu kątowi widzenia, który zazwyczaj wynosi od 24 mm do 35 mm w przeliczeniu na pełnoklatkowy format, umożliwia uchwycenie większej części sceny, co jest niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ograniczona przestrzeń nie pozwala na oddalenie się od obiektu. Przykładowo, fotografując wnętrza budynków czy architekturę, obiektyw szerokokątny pozwala na ukazanie całej kompozycji, zamiast jedynie fragmentu. W standardach fotografii architektonicznej i wnętrzarskiej szerokokątne obiektywy są często zalecane, ponieważ eliminują zniekształcenia perspektywy, które mogłyby powstać przy użyciu obiektywu normalnego lub długiego ogniskowania. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często pozwalają na kreatywne kompozycje, w których można łączyć bliskie detale z szerszym kontekstem otoczenia, co zwiększa dynamikę fotografii.

Pytanie 28

Sekwencja z rosnącymi wartościami numerycznymi dla każdego korpusu obiektywu wskazuje na liczbę

A. przysłony

B. soczewek w obiektywie

C. soczewek asferycznych

D. powłok przeciwodblaskowych na soczewkach

Ciąg o wzrastających wartościach liczbowych na każdym korpusie obiektywu odnosi się do przysłony, która jest kluczowym elementem wpływającym na ilość światła wpadającego do aparatu. Przysłona jest regulowana w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4, f/5.6), gdzie niższe wartości oznaczają większe otwarcie przysłony i więcej światła, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Wzrost wartości f-stop oznacza mniejsze otwarcie przysłony, co pozwala na większą głębię ostrości, co jest istotne w fotografii krajobrazowej lub portretowej. Użycie przysłony w odpowiednich wartościach jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych, takich jak bokeh czy kontrola nad ostrością tła. Zrozumienie funkcji przysłony i jej wpływu na ekspozycję oraz głębię ostrości jest podstawą dla każdego fotografa. Warto również zaznaczyć, że dobór przysłony jest istotnym zagadnieniem w kontekście ekspozycji, które powinno być zgodne z zasadami triady ekspozycji, gdzie przysłona, czas naświetlania i czułość ISO współdziałają w celu uzyskania optymalnego rezultatu.

Pytanie 29

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. strumienicę.

B. blendę.

C. filtr barwny.

D. filtr polaryzacyjny.

Filtr polaryzacyjny jest naprawdę nieoceniony, gdy chodzi o eliminowanie niepożądanych refleksów na powierzchniach takich jak szkło, woda czy nawet błyszczące elementy przedmiotów podczas fotografowania. Jego działanie opiera się na selektywnym przepuszczaniu światła o określonej polaryzacji, co pozwala zredukować odbicia, które najczęściej zaburzają czytelność detali na zdjęciu. W praktyce – jeśli kiedyś próbowałeś sfotografować witrynę sklepową albo karoserię samochodu i miałeś problem z widocznymi odbiciami światła, to właśnie filtr polaryzacyjny jest tym, czego używają profesjonaliści. Obecnie uznaje się, że to jedno z podstawowych akcesoriów w fotografii produktowej, architektonicznej i krajobrazowej. Standardy branżowe fotograficzne wręcz zalecają stosowanie filtrów polaryzacyjnych szczególnie w pracy z błyszczącymi powierzchniami, gdzie liczy się czystość obrazu. Dodatkowy efekt to nasycenie kolorów — niebo staje się bardziej niebieskie, zieleń intensywniejsza, a barwy po prostu żywe, co często ratuje kadr, szczególnie na zewnątrz. Moim zdaniem, jeżeli chcesz panować nad światłem w sposób świadomy i profesjonalny, filtr polaryzacyjny to niezbędnik w torbie fotografa. Warto też pamiętać, że prawidłowe ustawienie filtra (obracając go na obiektywie) to klucz do maksymalnego efektu — i tu często praktyka czyni mistrza.

Pytanie 30

W celu wydrukowania fotografii przeznaczonych do celów wystawienniczych na kartonowym podłożu należy wybrać papier fotograficzny o gramaturze z przedziału

A. 70÷90 g/m²

B. 80÷110 g/m²

C. 200÷350 g/m²

D. 100÷150 g/m²

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze w zakresie 200–350 g/m² to kluczowy aspekt, jeśli zależy nam na wysokiej jakości wydrukach wystawienniczych. Taki papier jest zdecydowanie grubszy, sztywniejszy i bardziej odporny na wszelkie uszkodzenia mechaniczne czy wygięcia, co w przypadku prezentacji na kartonowym podłożu jest wręcz niezbędne. W praktyce fotografowie i drukarze zawsze sięgają właśnie po ten zakres gramatury, bo tylko on gwarantuje profesjonalny efekt wizualny i trwałość ekspozycji. Osobiście uważam, że wydruki na cieńszym papierze bardzo szybko tracą na wartości estetycznej, bo się falują, a kolory wypadają słabiej przez mniejszą warstwę chłonną. W pracowniach fotograficznych czy drukarniach nikt nawet nie rozważa gramatur poniżej 200 g/m² na tego typu potrzeby – to taki branżowy standard, o którym się nawet nie dyskutuje. Dodatkowo, grubszy papier pozwala na lepsze odwzorowanie detali i lepsze nasycenie barw, co jest istotne przy zdjęciach wystawowych. Dla porównania, papiery klasy premium do drukarek atramentowych czy pigmentowych, dedykowane do galerii, mają właśnie 250, 300 czy nawet 350 g/m². Takie parametry podaje większość producentów sprzętu i materiałów fotograficznych w swoich specyfikacjach. Z mojego doświadczenia każda próba użycia cieńszego papieru kończyła się po prostu rozczarowaniem – zarówno moim, jak i osób oglądających ekspozycję.

Pytanie 31

Kiedy wykonujemy zdjęcia portretowe w plenerze w słoneczne południe, aby złagodzić światło docierające wprost na fotografowany obiekt, co należy zastosować?

A. ekran odbijający

B. blenda srebrna

C. blenda złota

D. ekran dyfuzyjny

Ekran dyfuzyjny jest doskonałym narzędziem do zmiękczania światła, które pada bezpośrednio na obiekt fotografowany, szczególnie w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Zastosowanie takiego ekranu pozwala na rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i sprawia, że skóra modela wygląda bardziej naturalnie i atrakcyjnie. Ekrany dyfuzyjne, wykonane na przykład z materiału o wysokiej przepuszczalności światła, są lekkie i łatwe w użyciu, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla fotografów plenerowych. W praktyce można ustawić ekran w taki sposób, aby padające światło dzienne było miękko rozproszone, co poprawia jakość obrazu. Warto również zauważyć, że stosowanie ekranów dyfuzyjnych jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie estetyka i komfort modela są kluczowe. Użycie ekranów dyfuzyjnych znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii portretowej, ale także w innych dziedzinach, takich jak fotografia produktowa czy mody, gdzie odpowiednie oświetlenie ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu.

Pytanie 32

Przedstawiony obraz zapisano z głębią bitową

A. 1 bit/piksel.

B. 4 bity/piksel.

C. 3 bity/piksel.

D. 2 bity/piksel.

Obraz zapisany z głębią 1 bit na piksel to najprostszy sposób na zapis kolorów, gdzie każdy piksel może być albo czarny, albo biały. Tego typu formaty są super przydatne w aplikacjach, gdzie liczy się minimalna ilość danych, jak na przykład w grafikach do prostych ikon czy symboli. W praktyce, obrazy o głębokości 1 bit są często używane do skanowania dokumentów. Tam ważne jest, żeby plik był jak najmniejszy, a przy tym tekst czytelny. Format BMP to jeden z tych, które to umożliwiają, przez co są naprawdę przydatne w archiwizacji dokumentów. Zresztą, obrazy monochromatyczne w takiej głębi są też efektywne, jeśli chodzi o przetwarzanie i przesyłanie danych, co jest ważne w sieciach o ograniczonej przepustowości.

Pytanie 33

Sprzęt, który produkuje odbitki na podstawie plików cyfrowych, to

A. digilab

B. kopiarka

C. kserograf

D. diaskop

Wybór diaskopu, kserografu lub kopiarki jako urządzenia do wykonania odbitek z plików cyfrowych wydaje się logiczny, jednak nie uwzględnia kluczowych różnic między tymi technologiami a digilabem. Diaskop, będący urządzeniem służącym głównie do wyświetlania slajdów lub materiałów wizualnych, nie jest przeznaczony do druku i ma ograniczone zastosowanie w kontekście cyfrowych odbitek. Kserograf, tradycyjnie kojarzony z kopiowaniem dokumentów papierowych, nie obsługuje bezpośrednio plików cyfrowych bez wcześniejszego przetworzenia ich na formę papierową. Z kolei kopiarka, mimo że może wykonywać kopie dokumentów, często ma ograniczoną funkcjonalność w zakresie jakości i różnorodności nośników w porównaniu do digilabu. Przykładem typowego błędu myślowego może być utożsamienie tych urządzeń z nowoczesnym podejściem do druku cyfrowego, co jest mylne. Standardy branżowe coraz bardziej stawiają na jakość, precyzję oraz możliwość obróbki plików cyfrowych, a digilab odpowiada na te potrzeby, oferując szereg funkcji, które są nieosiągalne dla pozostałych wymienionych rozwiązań.

Pytanie 34

Zastosowanie oświetlenia upiększającego (typu glamour) wymaga ustawienia głównego źródła światła

A. z lewej strony modela.

B. na wprost modela i nieco powyżej osi optycznej aparatu.

C. na wprost modela i nieco poniżej osi optycznej aparatu.

D. z prawej strony modela.

W fotografii glamour kluczowe jest uzyskanie równomiernego, miękkiego światła, które maksymalnie podkreśla urodę i wygładza skórę modela. Ustawienie głównego źródła światła z boku – czy to z lewej, czy z prawej strony – prowadzi do silnie zaakcentowanego modelowania twarzy, a co za tym idzie, do tworzenia mocnych cieni i kontrastów. Efekt może być ciekawy, ale zupełnie nie pasuje do estetyki glamour, gdzie zależy nam na subtelnym wyeksponowaniu urody, a nie podkreślaniu rysów czy niedoskonałości. To częsty błąd osób, które zaczynają fotografować portrety i myślą, że każda technika sprawdzi się uniwersalnie – niestety, światło boczne bardziej przydaje się w fotografii dramatycznej, artystycznej albo klasycznych portretach Rembrandta. Z kolei ustawienie światła na wprost modela, ale poniżej osi aparatu, daje tzw. efekt "światła od dołu". To rozwiązanie praktycznie nigdy nie jest stosowane w profesjonalnym makijażu fotograficznym, bo prowadzi do bardzo niekorzystnych cieni od nosa i brwi, może nawet optycznie zniekształcić twarz. Ten trik bywa wykorzystywany w horrorach, kiedy chcemy uzyskać niepokojący klimat, a nie poprawić urodę. Najlepszym standardem – potwierdzonym przez profesjonalistów i praktyków branży – jest ustawienie beauty disha lub dużego softboxa centralnie i lekko powyżej aparatu. Pozwala to uzyskać charakterystyczne, gładkie światło, które jest znakiem rozpoznawczym glamour. Warto więc zawsze dostosować technikę oświetleniową do zamierzonego efektu i nie powielać automatycznie schematów z innych rodzajów fotografii.

Pytanie 35

Aby uzyskać zdjęcia wysokich budynków architektonicznych bez zniekształcenia perspektywy, należy zastosować podczas fotografowania obiektyw

A. lustrzanego

B. fisheye

C. tilt-shift

D. asferycznego

Obiektyw tilt-shift to fajne narzędzie, które pozwala fotografom na zabawę z perspektywą i ostrością w zdjęciach. Dzięki temu obiektywowi można przechylać i przesuwać soczewki, co pomaga w pozbyciu się zniekształceń, jakie często pojawiają się, kiedy robimy zdjęcia wysokich budynków. To bardzo ważne, bo dzięki temu pionowe linie na zdjęciach wyglądają prosto, a to jest szczególnie istotne w architekturze. Jak ktoś robi zdjęcia miast, to ten obiektyw naprawdę może uratować sytuację, bo pozwala uchwycić piękno i harmonijną perspektywę. W profesjonalnym świecie fotografii architektonicznej to jest jednak standard, żeby zdjęcia wyglądały naturalnie i bez zniekształceń, co jest mega ważne, jeśli chodzi o jakość.

Pytanie 36

W oświetleniu dekoracyjnym określanym jako glamour główne źródło światła powinno być umiejscowione

A. nieco powyżej, ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci

B. nieco poniżej, lecz równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej osoby

C. w osi obiektywu aparatu fotograficznego za fotografowaną osobą

D. z boku i nieco poniżej osi obiektywu aparatu fotograficznego

Umożliwienie sobie zrozumienia błędnych odpowiedzi wymaga zwrócenia uwagi na kluczowe zasady dotyczące oświetlenia w fotografii. Umieszczenie źródła światła w osi obiektywu za fotografowaną postacią nie jest zgodne z zasadami oświetlenia glamour, ponieważ prowadzi to do niepożądanych efektów cieni, które mogą zniekształcać rysy twarzy i ogólną estetykę ujęcia. Również, umiejscowienie światła z boku i nieco poniżej osi obiektywu prowadzi do powstawania ostrych cieni, co może skutkować niekorzystnym efektem wizualnym. Dodatkowo, odpowiedź sugerująca umiejscowienie światła nieco poniżej, ale równolegle do osi obiektywu, pomija kluczowy element, jakim jest unikanie cieni na twarzy. Prawidłowe położenie światła powinno być nieco powyżej osi obiektywu, co skutkuje anatomicznie korzystnym oświetleniem, podkreślającym pozytywne cechy modela. W praktyce, zmiany w położeniu źródła światła drastycznie wpływają na percepcję obrazu. Dlatego umiejscawianie źródła światła z pominięciem jego odpowiedniego kąta i wysokości jest jednym z najczęstszych błędów, które mogą obniżyć jakość fotografii. Świadomość tych podstaw jest kluczowa dla każdego fotografa pragnącego uzyskać efekty najwyższej jakości.

Pytanie 37

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. zmiękcza obraz, który jest powiększany

B. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika

C. koryguje wady optyczne obiektywu

D. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu

Kondensor w powiększalniku pełni kluczową rolę w optymalizacji oświetlenia negatywu, co jest szczególnie istotne dla uzyskania wysokiej jakości odbitek fotograficznych. Jego podstawowym zadaniem jest równomierne kierowanie światła na całą powierzchnię negatywu, co pozwala na uniknięcie niepożądanych cieni i nierównomiernych ekspozycji. W praktyce, kondensory są projektowane tak, aby skupiać światło w odpowiedni sposób, co zapewnia równą jasność i kontrast na całym obrazie. Dobrej jakości kondensory są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, gdzie precyzja jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kondensora w połączeniu z odpowiednim źródłem światła, takim jak żarówka halogenowa, znacząco poprawia efektywność pracy powiększalnika, co wpływa na jakość finalnych odbitek. Zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, dobór kondensora oraz jego kalibracja mają istotny wpływ na ostateczny rezultat procesu powiększania.

Pytanie 38

Jakie wymiary będzie miała fotografia 10 x 15 cm umieszczona na stronie internetowej w rozdzielczości 72 ppi?

A. 378 x 568 px

B. 283 x 425 px

C. 591 x 887 px

D. 788 x 1183 px

Odpowiedź 283 x 425 px jest poprawna, ponieważ w przypadku fotografii o wymiarach 10 x 15 cm i rozdzielczości 72 ppi (pikseli na cal), wymiary w pikselach można obliczyć, mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość. 10 cm to około 3,94 cala (10 cm / 2,54 cm na cal), a 15 cm to około 5,91 cala. Zatem, odpowiednie obliczenia będą wyglądać następująco: szerokość: 3,94 cala * 72 ppi = 284,88 px (zaokrąglamy do 283 px), wysokość: 5,91 cala * 72 ppi = 425,52 px (zaokrąglamy do 425 px). W kontekście internetu, zdjęcia w tej rozdzielczości są wystarczające do wyświetlania na stronach internetowych, co czyni je praktycznym rozwiązaniem dla grafik webowych. Dobrą praktyką jest stosowanie odpowiednich rozdzielczości, aby zbalansować jakość obrazu i czas ładowania strony, co ma ogromne znaczenie dla doświadczeń użytkowników i optymalizacji SEO.

Pytanie 39

Format DNG (Digital Negative) to

A. technologia druku cyfrowego o podwyższonej jakości

B. otwarty standard surowych danych z matrycy aparatu cyfrowego

C. format zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną

D. format zapisu zdjęć z kompresją stratną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Format DNG (Digital Negative) to otwarty standard, który został opracowany przez firmę Adobe w celu zapewnienia wysokiej jakości przechowywania surowych danych z matryc aparatów cyfrowych. Jest on szczególnie ceniony w branży fotograficznej, ponieważ pozwala na zachowanie pełnej informacji o obrazie, co ma kluczowe znaczenie podczas późniejszej obróbki zdjęć. DNG jest formą pliku, który nie tylko przechowuje dane obrazu, ale także metadane, takie jak informacje o aparacie, ustawieniach ekspozycji czy datę wykonania zdjęcia. Dzięki temu fotograficy i graficy mają lepszą kontrolę nad swoimi pracami, mogą korzystać z różnorodnych oprogramowań do edycji, które wspierają ten format. Użycie DNG ułatwia także archiwizację zdjęć, ponieważ jest to format otwarty, co oznacza, że nie jest związany z konkretnym producentem sprzętu, co może być problematyczne w przypadku zamkniętych formatów. Warto wspomnieć, że wiele programów do edycji zdjęć, takich jak Adobe Lightroom czy Capture One, bezproblemowo obsługuje DNG, co czyni go popularnym wyborem wśród profesjonalnych fotografów.

Pytanie 40

Jaką metodę rejestracji należy wybrać, aby uzyskać poprawny kolorowy obraz negatywowy?

A. Fotochemiczną

B. Spektrostrefową

C. Elektrofotograficzną

D. Hybrydową

Metoda fotochemiczna jest kluczowa w procesie uzyskiwania negatywów barwnych, ponieważ opiera się na reakcji światła z materiałem światłoczułym, co prowadzi do zmiany jego właściwości chemicznych. W przypadku negatywu barwnego, zastosowanie emulsji zawierających różne barwniki pozwala na uzyskanie pełnej gamy kolorów. W praktyce, podczas wykonywania zdjęć w metodzie fotochemicznej, naświetlone obszary emulsji reagują na światło, co skutkuje powstawaniem negatywów, które można następnie przetwarzać w celu uzyskania pozytywów. Przykładowo, w tradycyjnej fotografii analogowej, proces wywoływania negatywów barwnych opiera się na odpowiednich chemikaliach i temperaturze, co jest zgodne ze standardami branżowymi, takimi jak ISO 12300, które regulują jakość i metodykę pracy z materiałami fotograficznymi. Warto również wspomnieć, że w przypadku negatywów barwnych, różnorodność emulsji oraz precyzyjne naświetlenie mają bezpośredni wpływ na końcową jakość obrazu, co czyni tę metodę niezastąpioną w profesjonalnej fotografii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej