Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 27 października 2025 20:03
Data zakończenia: 27 października 2025 20:10

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie formuły handlowe z Incoterms 2020 nakładają na sprzedającego obowiązek ubezpieczenia ładunku w trakcie transportu?

A. FCA i CPT

B. CIP i CIF

C. DAP i EXW

D. FOB i FAS

Odpowiedź CIP (Carriage and Insurance Paid to) oraz CIF (Cost, Insurance and Freight) jest prawidłowa, ponieważ obie formuły handlowe wymagają od sprzedającego zorganizowania i opłacenia ubezpieczenia ładunku w czasie transportu. W przypadku CIP, sprzedający musi zapewnić ubezpieczenie na minimalnym poziomie, które pokrywa ryzyka w czasie transportu do wskazanego miejsca przeznaczenia. Natomiast CIF to formuła, która obejmuje zarówno koszty, jak i ubezpieczenie oraz fracht do portu przeznaczenia. Te zasady są zgodne z międzynarodowymi standardami transportowymi i praktykami handlowymi, które podkreślają znaczenie minimalizacji ryzyka w transakcjach międzynarodowych. Na przykład, w sytuacji, gdy firma eksportowa wysyła towary do klienta za granicą, odpowiednie ubezpieczenie może chronić zarówno sprzedającego, jak i kupującego przed stratami wynikającymi z uszkodzenia lub utraty ładunku. W praktyce, wybór odpowiedniej formuły handlowej jest kluczowy dla zabezpieczenia interesów obu stron i należy go rozważyć na etapie negocjacji umowy.

Pytanie 2

Analogowa tarcza tachografu jest używana do rejestrowania

A. średniej prędkości pojazdu

B. średniego zużycia paliwa

C. czasu pracy kierowcy

D. motogodzin pracy silnika pojazdu

Tarcza tachografu analogowego jest kluczowym narzędziem w branży transportowej, które służy do rejestrowania czasu pracy kierowcy. W kontekście regulacji prawnych, zgodnie z europejskim prawodawstwem, kierowcy muszą przestrzegać określonych norm dotyczących czasu prowadzenia pojazdu oraz czasu odpoczynku. Tarcza tachografu zapisuje dane w sposób automatyczny, co zapewnia ich wiarygodność i ułatwia kontrolę ze strony organów nadzorujących. Przykład praktyczny to sytuacja, w której inspektorzy transportu mogą w każdej chwili zanalizować dane z tachografu, aby upewnić się, że kierowca nie przekracza dozwolonych limitów pracy, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa na drogach. Wiedza na temat funkcji tachografu jest również istotna z punktu widzenia zarządzania flotą pojazdów, gdzie przestrzeganie norm czasu pracy przekłada się na lepsze planowanie tras oraz wydajność operacyjną przedsiębiorstwa. Dobrze jest także znać zasady dotyczące przechowywania i archiwizacji zapisów, które mogą być wymagane w przypadku kontroli lub audytu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Do działań związanych z procesem transportowym realizowanych w miejscu docelowym ładunku należą

A. zabezpieczenie ładunku w środku transportu

B. odbiór ładunku od nadawcy

C. rozładunek

D. załadunek

Rozładunek to naprawdę ważny etap w całym procesie transportowym. Dzieje się to w miejscu, gdzie ładunek ma trafić. Generalnie chodzi o to, żeby wyjąć towary z pojazdu i przenieść je do docelowego miejsca. Bez tego nie ma mowy o dalszym przetwarzaniu i dystrybucji. Ważne, żeby robić to według standardów bezpieczeństwa, żeby nie uszkodzić ładunku i by wszystkim było bezpiecznie. Fajnie jest używać odpowiednich narzędzi, na przykład wózków widłowych, a także dobrze jest mieć na uwadze, jak oznakowujemy i segregujemy towary. W logistyce to często łączy się z dokumentacją, jak protokoły odbioru, które mówią, że towar, który przyszedł, zgadza się z zamówieniem. Zrozumienie, jak działa rozładunek i dlaczego jest taki ważny w całym łańcuchu dostaw, naprawdę pomaga lepiej zarządzać logistyką.

Pytanie 5

Pociąg składa się z 32 wagonów. Każdy z nich powinien pomieścić 26 paletowych jednostek ładunkowych (pjł). Proces załadunku jednej pjł do wagonu zajmuje 5 minut. Jak długo minimalnie potrwa załadunek wszystkich pjł, jeżeli jeden wózek jednorazowo transportuje 1 pjł, a do załadunku używane są 4 wózki widłowe?

A. 17 h 33 min

B. 17 h 20 min

C. 11 h 10 min

D. 11 h 06 min

Aby obliczyć czas załadunku wszystkich paletowych jednostek ładunkowych, należy najpierw zrozumieć całkowitą liczbę pjł do załadowania. Mamy 32 wagony, a każdy z nich ma pomieścić 26 pjł, co daje 32 x 26 = 832 pjł. Każdy wózek widłowy załadowuje jedną pjł w 5 minut, więc czas załadunku jednej pjł przy pełnej obsadzie czterech wózków to 5 minut. W ciągu jednej minuty cztery wózki mogą załadować 4 pjł, co oznacza, że czas potrzebny na załadunek wszystkich 832 pjł wynosi (832 pjł / 4 pjł na minutę) x 5 minut = 1040 minut. Przekładając to na godziny, uzyskujemy 1040 minut / 60 minut = 17 godzin i 20 minut. Tak więc, prawidłowa odpowiedź to 17 h 20 min. Wiedza na temat efektywnego zarządzania załadunkiem i wykorzystania sprzętu, jak wózki widłowe, jest kluczowa w logistyce. Stosowanie technik optymalizacji czasu, takich jak równoległe załadunki i zwiększenie liczby wózków widłowych, może znacząco wpłynąć na wydajność procesu.

Pytanie 6

Dokument dotyczący wspólnego użytkowania wagonów towarowych w transporcie międzynarodowym, zatwierdzony przez sygnatariuszy COTIF, jest oznaczony akronimem

A. RIV

B. RICo

C. ATMF

D. CUI

Umowa o wzajemnym użytkowaniu wagonów towarowych w komunikacji międzynarodowej, znana jako RIV (Reglement international concernant le matériel des chemins de fer), ma na celu ułatwienie transgranicznego transportu towarów przy użyciu wagonów kolejowych. RIV zapewnia jednolite zasady dotyczące użytkowania i odpowiedzialności za wagony, co jest szczególnie istotne w kontekście wzrastającej globalizacji i międzynarodowego handlu. Dzięki zastosowaniu RIV, przewoźnicy mogą współpracować na międzynarodowej scenie z większą efektywnością, co w praktyce oznacza szybszy czas dostawy, lepsze zarządzanie wagami oraz redukcję kosztów administracyjnych. Przykładem zastosowania RIV jest sytuacja, w której przewoźnik z jednego kraju korzysta z wagonów innego przewoźnika w trakcie transportu przez różne państwa, co pozwala na uproszczenie procedur celnych i administracyjnych. Dodatkowo, stosowanie RIV wspiera standardyzację w transporcie kolejowym, co przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej i bezpieczeństwa transportu.

Pytanie 7

Gdy cena za realizację określonych usług transportowych jest ustalana za każdym razem pomiędzy dostawcą a klientem, to używany jest system ustalania cen nazywany

A. mieszanym

B. taryfowym

C. umownym

D. podstawowym

Dobra robota z tym wyborem systemu umownego w ustalaniu cen za usługi transportowe! To naprawdę fajne rozwiązanie, bo pozwala na indywidualne negocjacje między tym, kto świadczy usługę, a tym, kto ją zamawia. W praktyce to znaczy, że ceny mogą być ustalane w zależności od konkretnych potrzeb klienta, co daje dużą elastyczność. Na przykład, jeśli mówimy o przewozie towarów niebezpiecznych, każda umowa może różnić się w zależności od takich rzeczy jak rodzaj ładunku czy odległość. To ważne, żeby obie strony jasno określiły warunki, jak ceny czy terminy realizacji, bo to wpływa na jakość usługi. W branży transportowej, gdzie klienci mają przeróżne potrzeby, taki system umowny jest na wagę złota.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Która z formuł handlowych INCOTERMS 2010 wymaga najmniej działań od sprzedającego?

A. FOB (Free on Board)

B. DDP (Delivered Duty Paid)

C. CPT (Carriage Paid to)

D. EXW (Ex Works)

EXW (Ex Works) to jedna z formuł INCOTERMS 2010, która nakłada na sprzedającego najmniejsze obowiązki. Zgodnie z tą formułą, sprzedający dostarcza towar w ustalonym miejscu (zwykle w swoim zakładzie) i jest odpowiedzialny jedynie za zapewnienie towaru, a wszelkie koszty i ryzyko związane z transportem oraz odprawą celną spoczywają na kupującym. To podejście jest szczególnie korzystne dla sprzedających, którzy chcą ograniczyć swoje zobowiązania transportowe i ryzyko związane z dostawą. Na przykład, w przypadku małych przedsiębiorstw, które produkują lokalnie, mogą one używać EXW, aby sprzedawać swoje produkty klientom z zagranicy bez konieczności organizowania transportu. Z drugiej strony, kupujący w takich sytuacjach powinien być dobrze zaznajomiony z procesem transportu międzynarodowego oraz przepisami celnymi, aby móc sprawnie przejąć odpowiedzialność za towar. Użycie EXW w praktyce wymaga zrozumienia lokalnych regulacji oraz umiejętności organizacyjnych, aby zrealizować cały proces transportu efektywnie.

Pytanie 10

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do załadunku kontenerów na naczepy podkontenerowe, jeśli plac składowy kontenerów znajduje się w odległości 200 metrów od miejsca, gdzie oczekują pojazdy na załadunek?

A. Stacjonarny żuraw portowy

B. Stacjonarną suwnicę bramową

C. Przenośnik rolkowy

D. Wóz podsiębierny

Przenośnik rolkowy, choć użyteczny w niektórych aplikacjach do transportu materiałów, nie jest odpowiednim rozwiązaniem do załadunku kontenerów na naczepy podkontenerowe, zwłaszcza na większych odległościach. Jego konstrukcja ogranicza mobilność, co stanowi istotny problem, gdy plac składowy jest oddalony od miejsca załadunku. Użytkowanie przenośnika rolkowego w kontekście załadunku kontenerów wymagałoby dodatkowych urządzeń do przetransportowania kontenerów do samego przenośnika, co zwiększałoby czas i koszty operacyjne. Stacjonarny żuraw portowy, mimo że jest to potężne urządzenie zdolne do podnoszenia ciężkich ładunków, również nie jest praktycznym wyborem w opisanej sytuacji z uwagi na jego ograniczoną mobilność i potrzebę zapewnienia odpowiedniej infrastruktury, co często wiąże się z dodatkowymi kosztami oraz czasem przestojów. Stacjonarna suwnica bramowa, z drugiej strony, jest odpowiednia do pracy w obrębie stałych instalacji, ale nie sprawdzi się w kontekście załadunku kontenerów w sposób elastyczny i szybki, jak to ma miejsce w przypadku wozu podsiębiernego. Wybór niewłaściwego urządzenia na etapie planowania operacji logistycznych może prowadzić do znacznych opóźnień i zwiększenia kosztów, co jest kluczowe w branży transportowej, gdzie czas to pieniądz.

Pytanie 11

Firma transportowa otrzymała zlecenie na przewóz 20 ton ładunku do czterech odbiorców, wykorzystując cztery pojazdy samochodowe. Jakie środki transportu powinny być użyte, aby masa dostawy do każdego odbiorcy była równa, a wykorzystanie ładowności maksymalne?

A. Wysokotonażowe

B. Małotonażowe

C. Średniotonażowe

D. Nieprzystosowane

Wybór średniotonażowych pojazdów do transportu 20 ton ładunku do czterech odbiorców jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie ładownością każdego z pojazdów. Średniotonażowe pojazdy, z typowym zakresem ładowności od 3,5 do 7,5 tony, umożliwiają przewóz stosunkowo dużych ilości ładunku jednocześnie, co sprzyja maksymalizacji wskaźnika wykorzystania ładowności. Przy równym podziale ładunku, każdy odbiorca otrzyma 5 ton, co oznacza, że dwa średniotonażowe pojazdy mogą w pełni zaspokoić potrzeby transportowe. Taki podział jest zgodny z zasadami logistyki i transportu, które zalecają minimalizację liczby kursów przy jednoczesnym zaspokojeniu potrzeb klientów. Dobre praktyki branżowe zalecają również monitorowanie wskaźników efektywności, takich jak wykorzystanie ładowności, co wpływa na obniżenie kosztów operacyjnych oraz redukcję emisji spalin. Ponadto, średniotonażowe pojazdy są bardziej uniwersalne w porównaniu do niskotonażowych czy wysokotonażowych, co zwiększa ich funkcjonalność w miejsko-wiejskich warunkach transportowych.

Pytanie 12

Wózek widłowy w trakcie jednego cyklu pracy pokonuje dystans 400 m. Oblicz, ile czasu będzie zajmował przeładunek 24 paletowych jednostek ładunkowych (pjł), realizowany równocześnie przez 3 wózki widłowe poruszające się ze średnią prędkością 16 km/h, jeżeli jeden wózek może jednorazowo przenieść 1 pjł?

A. 12 minut

B. 8 minut

C. 36 minut

D. 10 minut

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia mechaniki obliczeń związanych z czasem przeładunku i cyklami pracy wózków widłowych. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że czas przeładunku każdej jednostki ładunkowej jest niezależny, co jest błędne w przypadku równoczesnej pracy kilku wózków. Ważne jest, aby zrozumieć, że korzystanie z 3 wózków widłowych zwiększa wydajność operacyjną, co pozwala na jednoczesny transport 3 pjł w każdym cyklu. Oparcie obliczeń tylko na liczbie jednostek ładunkowych, bez uwzględnienia liczby wózków, prowadzi do znacznego zawyżenia lub zaniżenia wyników. Dodatkowo, myślenie, że czas jednego cyklu pracy można zredukować do minimum, ignorując prędkość wózków i dystans, jest typowym błędem. Należy pamiętać, że każde wózek ma określoną prędkość, co ma bezpośredni wpływ na czas transportu. W praktyce, niedoszacowanie wartości czasu cyklu roboczego przy równoczesnym działaniu wielu wózków może prowadzić do problemów z planowaniem i logistyka w magazynach. Warto również zaznaczyć, że przy obliczeniach takich jak te, dobre praktyki branżowe zalecają uwzględnienie dodatkowych zmiennych, takich jak czas na załadunek i rozładunek, co również wpływa na całkowity czas operacji.

Pytanie 13

Jaka konwencja określa zasady dotyczące międzynarodowego transportu szybko psujących się produktów spożywczych oraz specjalnych środków transportowych przeznaczonych do ich przewozu?

A. SOLAS

B. ATP

C. COTIF

D. ATA

ATP, czyli Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym dla szybko psujących się artykułów spożywczych, to naprawdę ważny dokument. Reguluje on, jak transportować takie towary, żeby nie straciły jakości. Ważne jest, żeby pamiętać, że artykuły spożywcze, jak mięso, ryby czy nabiał, muszą być wożone w odpowiednich warunkach, szczególnie pod względem temperatury. W logistyce, jeśli nie przestrzegamy norm ATP, możemy mieć problemy z jakością dostarczanych produktów, co odbija się nie tylko na bezpieczeństwie ludzi, ale też na reputacji firmy. W praktyce, firmy transportowe muszą mieć odpowiednie pojazdy dostosowane do tych wymogów, a kierowcy powinni przechodzić szkolenia z obsługi takich ładunków. Warto też wiedzieć, że przy transporcie międzynarodowym zgodność z ATP jest często wymagana, więc ta konwencja jest super istotna w globalnym łańcuchu dostaw.

Pytanie 14

Jak nazywa się pojazdy transportowe o ładowności mieszczącej się w przedziale od 4 do 12 ton?

A. Dostawcze

B. Średniotonażowe

C. Niskotonażowe

D. Wysokotonażowe

Średniotonażowe środki transportu samochodowego to pojazdy o ładowności od 4 do 12 ton, które są używane w różnych branżach, takich jak logistyka, budownictwo czy dostawy towarów. W praktyce, samochody te są wykorzystywane do transportu towarów, które są zbyt ciężkie lub zbyt duże, aby można je było przewieźć standardowymi samochodami osobowymi. Przykładem mogą być furgony dostawcze, które przewożą materiały budowlane, meble czy sprzęt elektroniczny. Zgodnie z regulacjami prawnymi i standardami branżowymi, pojazdy te muszą spełniać określone normy bezpieczeństwa oraz emisji spalin. Warto zwrócić uwagę, że klasa średniotonażowa jest często preferowana w miejskich i podmiejskich obszarach, gdzie manewrowanie dużymi ciężarówkami jest trudne. Wybór pojazdu o odpowiedniej ładowności jest kluczowy dla efektywności transportu oraz optymalizacji kosztów operacyjnych. W kontekście ubezpieczeń i przepisów ruchu drogowego, posiadanie klasyfikacji średniotonażowej również wpływa na stawki ubezpieczeniowe oraz wymagania dotyczące uprawnień kierowców.

Pytanie 15

Jaką liczbę palet typu EUR należy użyć do transportu 210 kartonów o wymiarach 400 mm x 400 mm, gdy można je ułożyć w 3 warstwach?

A. 14

B. 70

C. 35

D. 12

Aby obliczyć liczbę palet typu EUR potrzebnych do przewiezienia 210 kartonów o wymiarach 400 mm x 400 mm, musimy najpierw ustalić, ile kartonów zmieści się na jednej palecie. Standardowa paleta EUR ma wymiary 1200 mm x 800 mm, co daje powierzchnię 0,96 m². Powierzchnia jednego kartonu wynosi 0,16 m² (0,4 m x 0,4 m). Na jednej palecie możemy ułożyć maksymalnie 6 kartonów w jednej warstwie (1200 mm / 400 mm = 3 i 800 mm / 400 mm = 2, co daje 3 x 2 = 6). Przewidując możliwość ułożenia 3 warstw kartonów, otrzymujemy 18 kartonów na jednej palecie (6 kartonów na warstwę x 3 warstwy). Dzieląc 210 kartonów przez 18, otrzymujemy 11,67, co zaokrąglamy do 12 palet, ponieważ nie możemy mieć części palety. Takie obliczenia są zgodne z dobrymi praktykami logistyki, które uwzględniają efektywność transportu oraz optymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej.

Pytanie 16

Ile czasu po zarejestrowaniu nowego pojazdu należy przeprowadzić pierwsze badanie techniczne okresowe?

A. Przed upływem 3 lat

B. Przed upływem roku

C. Przed upływem 2 lat

D. Przed upływem 4 lat

Wybór odpowiedzi, która sugeruje wykonanie pierwszego okresowego badania technicznego przed upływem 2 lat lub 4 lat, jest błędny i wynika z braku zrozumienia przepisów dotyczących rejestracji i użytkowania pojazdów. Istnieje przekonanie, że bardziej częste badania techniczne mogą być korzystne, jednak w rzeczywistości prawo jasno określa, że pierwsze badanie powinno odbyć się dopiero po upływie 3 lat. Z kolei konieczność przeprowadzania badań technicznych co roku dla nowych pojazdów może wydawać się rozsądna, ale wprowadzałoby to nieproporcjonalne obciążenie finansowe dla właścicieli. Ponadto, badania techniczne skupiają się na ocenie stanu technicznego, a nie na częstotliwości, co oznacza, że głównym celem jest zapewnienie, że pojazd spełnia normy bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Zbyt wczesne przeprowadzanie badań mogłoby prowadzić do nadmiernej biurokracji oraz niepotrzebnych kosztów dla właścicieli pojazdów. Często pojawia się także mylne rozumienie, że starszy pojazd wymaga wcześniejszego badania technicznego, co jest niezgodne z przepisami. Właściciele powinni skupiać się na regularnej konserwacji pojazdu i dbaniu o jego stan techniczny przez cały okres użytkowania.

Pytanie 17

W przypadku zastosowania stawki degresywnej w systemie taryfowym dla ustalania cen usług transportowych, wraz z rosnącą ilością świadczonej usługi przewozowej, cena jednostkowa

A. pozostaje na tym samym poziomie przy wzroście świadczonej usługi

B. wzrasta, a po osiągnięciu optymalnej ceny zaczyna maleć

C. wzrasta

D. maleje

Stawka degresywna w systemie taryfowym oznacza, że wraz ze wzrostem ilości świadczonych usług przewozowych, cena jednostkowa maleje. To podejście jest stosowane w celu zachęcenia klientów do korzystania z większej ilości usług, co w praktyce przyczynia się do obniżenia kosztów dla klienta oraz zwiększenia konkurencyjności firmy transportowej. Przykładem może być sytuacja, w której firma transportowa oferuje zniżki dla klientów, którzy zamawiają transport większej liczby ładunków lub korzystają z usług regularnie. Dzięki temu, klienci mają motywację do korzystania z transportu na większą skalę, co zwiększa efektywność operacyjną firmy. Warto zauważyć, że stawki degresywne są zgodne z zasadami zarządzania cenami, które zalecają dostosowywanie cen do popytu oraz zwiększanie wartości oferowanej klientowi. Takie podejście jest zgodne z praktykami wypracowanymi w branży, na przykład w logistyce, gdzie optymalizacja kosztów transportu jest kluczowym elementem strategii firm.

Pytanie 18

CIM waybill to dokument używany w transporcie

A. krajowym lotniczym

B. krajowym drogowym

C. międzynarodowym kolejowym

D. międzynarodowym drogowym

List przewozowy CIM (Convention Internationale des Marchandises) jest kluczowym dokumentem stosowanym w międzynarodowym transporcie kolejowym towarów. Stanowi on formalne potwierdzenie zawarcia umowy przewozu pomiędzy nadawcą a przewoźnikiem. Dokument ten jest zgodny z międzynarodowymi standardami, w tym z regulacjami COTIF (Convention concerning International Carriage by Rail), które określają zasady transportu towarów koleją. List CIM zawiera istotne informacje takie jak dane nadawcy, odbiorcy, szczegóły dotyczące ładunku oraz warunki przewozu. Praktyczne zastosowanie listu CIM widoczne jest w transporcie ładunków między różnymi krajami, gdzie kolej jest często najefektywniejszym środkiem transportu, zwłaszcza w przypadku dużych i ciężkich ładunków. Umożliwia on także łatwiejsze śledzenie przesyłek oraz ograniczenie ryzyka błędów w dokumentacji. Warto również zauważyć, że list CIM może być używany jako podstawa do ubiegania się o odszkodowanie w przypadku zagubienia lub uszkodzenia towaru podczas transportu, co czyni go niezwykle istotnym w zarządzaniu ryzykiem w branży logistycznej.

Pytanie 19

Ilustracja przedstawia samochód cysternę z przyczepą zbiornikową do przewozu mleka. Cysterna ma pojemność 15 000 litrów, a przyczepa 13 000 litrów. Ile takich zestawów drogowych jest potrzebnych do jednorazowego transportu 140 000 litrów mleka przy założeniu, że każdy zbiornik może mieć 100% wypełnienie?

A. 3 zestawy.

B. 5 zestawów.

C. 6 zestawów.

D. 4 zestawy.

Zgadza się, potrzebujemy 5 zestawów drogowych. Każdy z nich, z cysterną i przyczepą, ma pojemność 28 000 litrów – dokładnie 15 000 litrów w cysternej i 13 000 litrów w przyczepie. Jak to zrobimy? Znajdujemy liczbę zestawów, dzieląc 140 000 litrów mleka przez 28 000 litrów na zestaw, co daje nam właśnie 5 zestawów. W praktyce, planując transport takich produktów jak mleko, ważne jest nie tylko to, ile zmieści się w transporcie, ale też, żeby zadbać o bezpieczeństwo oraz odpowiednie warunki przewozu. W branży mleczarskiej jakość i świeżość są na pierwszym miejscu, dlatego trzeba dobrze zorganizować transport, żeby wszystko było zgodne z normami i przepisami.

Pytanie 20

Książka serwisowa pojazdu nie zawiera danych dotyczących

A. wykonanych przeglądów okresowych

B. licznika przebiegu pojazdu

C. napraw oraz wymiany komponentów

D. adresu zameldowania właściciela pojazdu

Książka serwisowa pojazdu jest kluczowym dokumentem, który gromadzi istotne informacje dotyczące historii serwisowej danego auta. Zawiera ona szczegółowe dane dotyczące napraw, wymiany części, a także informacji o przebiegu pojazdu oraz wykonanych przeglądach okresowych. Adres zamieszkania właściciela pojazdu nie jest częścią tego dokumentu, ponieważ jego celem jest rejestrowanie informacji technicznych i serwisowych, a nie danych osobowych właściciela. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące zarządzania informacjami serwisowymi, jednoznacznie wskazują na konieczność oddzielenia danych technicznych od danych osobowych. Przykładem zastosowania książki serwisowej może być sytuacja, gdy właściciel pojazdu sprzedaje auto, a potencjalny nabywca chce zweryfikować historię serwisową, aby ocenić stan techniczny pojazdu oraz jego wartość rynkową. Właściwe prowadzenie książki serwisowej umożliwia także szybsze diagnozowanie problemów oraz planowanie przyszłych napraw, co jest korzystne zarówno dla właściciela, jak i serwisu samochodowego.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

W tabeli jest przedstawiony opis identyfikatora

Opis identyfikatora GS1
Numer ten jest stosowany do jednoznacznej identyfikacji jednostek handlowych w łańcuchu dostaw, czyli wszelkich produktów lub usług, podlegających wycenie, zamawianiu lub fakturowaniu na dowolnym etapie łańcucha dostaw np. w kasie, magazynie, elektronicznym katalogu. Każdej jednostce handlowej (produktowi lub usłudze), która różni się od innej np. kolorem, rozmiarem czy sposobem pakowania, przypisany zostaje inny numer.

Opis identyfikatora GS1

Numer ten jest stosowany do jednoznacznej identyfikacji jednostek handlowych w łańcuchu dostaw, czyli wszelkich produktów lub usług, podlegających wycenie, zamawianiu lub fakturowaniu na dowolnym etapie łańcucha dostaw np. w kasie, magazynie, elektronicznym katalogu. Każdej jednostce handlowej (produktowi lub usłudze), która różni się od innej np. kolorem, rozmiarem czy sposobem pakowania, przypisany zostaje inny numer.

A. GINC (Global Identification Number for Consignment)

B. GSIN (Global Shipment Identification Number)

C. GTIN (Global Trade Item Number)

D. SSCC (Serial Shipping Container Code)

Odpowiedzi takie jak SSCC, GINC oraz GSIN, chociaż związane z systemem GS1, nie odpowiadają opisanemu w pytaniu identyfikatorowi. SSCC (Serial Shipping Container Code) jest używany do identyfikacji kontenerów wysyłkowych, a nie pojedynczych jednostek handlowych. Jego głównym celem jest śledzenie przesyłek w transporcie, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż identyfikacja produktów. GINC (Global Identification Number for Consignment) z kolei odnosi się do identyfikacji przesyłek towarowych, a nie konkretnego produktu, co również nie pasuje do kontekstu pytania. GSIN (Global Shipment Identification Number) jest podobnie skonstruowanym identyfikatorem, który służy do śledzenia wysyłek, a nie do identyfikacji jednostkowych produktów w handlu. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw. Często mylone są cele tych identyfikatorów, co prowadzi do błędnych wniosków. W kontekście globalizacji i złożoności nowoczesnego handlu, umiejętność właściwego przyporządkowania identyfikatorów do ich zastosowań jest niezbędna dla profesjonalistów w branży. Dlatego tak ważne jest, aby znać i rozumieć różnice między tymi systemami identyfikacji, by móc efektywnie zarządzać informacjami o produktach i przesyłkach.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Wyznacz największą objętość ładunku, którą można załadować do wagonu o maksymalnej ładowności 60 t, jeśli współczynnik przeliczeniowy masy ładunku wynosi 0,7 m³/t?

A. 72 m3

B. 42 m3

C. 36 m3

D. 38 m3

Odpowiedź 42 m3 jest poprawna na podstawie przeliczenia maksymalnej objętości ładunku, który można umieścić w wagonie towarowym o dopuszczalnej ładowności 60 ton. Aby obliczyć tę objętość, należy zastosować współczynnik przeliczeniowy masy ładunku, który wynosi 0,7 m³/t. Zatem maksymalna objętość ładunku V wynosi: V = ładowność (t) * współczynnik przeliczeniowy (m³/t) = 60 t * 0,7 m³/t = 42 m³. Taki przeliczeniowy sposób ustalania objętości ładunku jest powszechnie stosowany w logistyce i transporcie, aby zapewnić efektywne wykorzystanie przestrzeni transportowej oraz odpowiednie planowanie ładunku. W praktyce, zrozumienie obliczeń objętościowych ma kluczowe znaczenie przy planowaniu transportu, co pozwala uniknąć przekroczeń dopuszczalnych ładowności oraz optymalizować koszty transportu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 27

Jaką średnią prędkość osiągnął pojazd, który w czasie 2 godzin i 30 minut przejechał 175 km?

A. 60 km/h

B. 80 km/h

C. 50 km/h

D. 70 km/h

Odpowiedź 70 km/h jest całkiem ustalona. Tak naprawdę, średnią prędkość pojazdu można obliczyć, dzieląc całkowitą odległość przez czas, który zajmuje podróż. W naszym przypadku musimy najpierw zamienić 2 godziny i 30 minut na godziny, co daje 2,5 godziny. Potem dzielimy 175 km przez 2,5 godziny i otrzymujemy 70 km/h. To jest dość proste, w praktyce wykorzystywane w różnych dziedzinach, jak transport czy inżynieria. Wiedza o średniej prędkości jest ważna, kiedy planujemy trasy lub szacujemy czas na dojazd, a także przydaje się w optymalizacji kosztów transportu. Widziałem, że firmy transportowe często opierają się na takich obliczeniach, by lepiej zarządzać flotą. Warto jednak pamiętać, że średnia prędkość nie bierze pod uwagę zmieniających się warunków na drodze, jak korki czy różne postoje. To może mieć duże znaczenie, gdy podróżujemy naprawdę.

Pytanie 28

Z przedstawionego fragmentu ustawy Prawo o ruchu drogowym wynika, że maksymalna odległość, na jaką ładunek może wystawać z przodu pojazdu powinna być

6. Ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:

1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm;

2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy;

3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większą niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

A. nie większa niż 2 m od osi przyczepy.

B. większa niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

C. większa niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu pojazdu.

D. nie większa niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

Wybrane odpowiedzi, które nie spełniają wymogów ustawy, nie uwzględniają kluczowych zasad dotyczących bezpieczeństwa drogowego. Odpowiedzi sugerujące, że ładunek może wystawać na odległość większą niż 1,5 m od siedzenia kierującego, są niezgodne z przepisami, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drodze. Ustawodawca wprowadził te ograniczenia, aby ograniczyć ryzyko związane z transportem ładunków, które mogą wpływać na stabilność i kontrolę pojazdu. Wystawienie ładunku na zbyt dużą odległość może prowadzić do ograniczenia pola widzenia kierowcy, a także zwiększać ryzyko przewrócenia się ładunku w trakcie jazdy, co z kolei stwarza zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Odpowiedzi wskazujące na 2 m od osi przyczepy czy większą odległość niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu pojazdu również są błędne, ponieważ nie respektują zasad dotyczących bezpiecznego przewozu i mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Dlatego tak istotne jest, aby kierowcy i osoby zajmujące się transportem towarów znały i przestrzegały przepisów oraz stosowały się do obowiązujących standardów, co może znacznie zwiększyć bezpieczeństwo na drogach.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Firma zajmująca się transportem wystawiła fakturę na kwotę 1 230,00 zł brutto za przewóz towaru na trasie 200 km. Jaką stawkę netto za kilometr należy przyjąć, jeśli usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 244,00 zł

B. 23,00 zł

C. 6,15 zł

D. 5,00 zł

Aby obliczyć stawkę netto za kilometr w przypadku przewozu ładunku, należy najpierw ustalić kwotę netto faktury. Faktura wynosi 1 230,00 zł brutto, co obejmuje 23% VAT. Aby znaleźć wartość netto, musimy obliczyć kwotę brutto bez VAT. Można to zrobić, dzieląc kwotę brutto przez 1,23. W wyniku tego otrzymujemy 1 000,00 zł jako wartość netto. Następnie, aby uzyskać stawkę netto za kilometr, dzielenie kwoty netto przez liczbę kilometrów (200 km) prowadzi do wyniku 5,00 zł za kilometr. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być ustalanie kosztów transportu przy ofertach przewozu, gdzie precyzyjne obliczenie stawki netto jest kluczowe dla prawidłowego wyceny usług. Dobre praktyki w branży transportowej wymagają, aby przedsiębiorstwa jasno komunikowały stawki netto oraz uwzględniały VAT w ofertach, co pozwala na lepsze zrozumienie kosztów przez klientów i unika nieporozumień.

Pytanie 31

W liście przewozowym podaje się zarówno miejsce nadania, jak i miejsce docelowe przesyłki

A. HAWB

B. CIM

C. CMR

D. MAWB

Odpowiedzi CMR, HAWB i MAWB, chociaż dotyczą przewozu towarów, nie są właściwe w kontekście podawania stacji nadania i stacji przeznaczenia w liście przewozowym na transport kolejowy. CMR, czyli Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, skupia się głównie na transporcie drogowym. Chociaż też wymaga podania miejsc, to dotyczy innych rzeczy prawnych, jak odpowiedzialność przewoźnika i ustalanie kosztów. HAWB (House Air Waybill) i MAWB (Master Air Waybill) to z kolei dokumenty lotnicze. HAWB jest dla przesyłek od spedytorów do nadawców, podczas gdy MAWB wystawia przewoźnik lotniczy. W tych przypadkach te standardy w ogóle nie dotyczą transportu kolejowego, więc to może prowadzić do błędnego zrozumienia pytania. Pomylenie tych dokumentów w praktyce może się skończyć poważnymi błędami w logistyce, jak złe klasyfikacje przesyłek czy kłopoty z transportem. Ważne jest, żeby znać szczegóły każdego dokumentu i ich zastosowanie w różnych rodzajach transportu, żeby uniknąć nieporozumień.

Pytanie 32

Na podstawie fragmentu umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR) ustal, kto jest odpowiedzialny za wydanie przewoźnikowi towarów niebezpiecznych dopuszczonych do przewozu zgodnie z ADR.

Dział 1.4
Obowiązki głównych uczestników przewozu

1.1. Nadawca towarów niebezpiecznych zobowiązany jest dostarczyć do przewozu tylko takie przesyłki, które spełniają wymagania ADR, a także:

— upewnić się, że towary niebezpieczne są sklasyfikowane i dopuszczone do przewozu zgodnie z ADR;

— zaopatrzyć przewoźnika w wymagane dokumenty przewozowe oraz dokumenty towarzyszące (zezwolenia, dopuszczenia, powiadomienia, świadectwa itd.);

— używać wyłącznie opakowań, które są dopuszczone i odpowiednie do przewozu danych materiałów oraz posiadają oznakowanie wymagane przez ADR.

2.1. Przewoźnik powinien w szczególności:

— upewnić się, że towary niebezpieczne przeznaczone do przewozu są dopuszczone do przewozu zgodnie z ADR;

— sprawdzić wzrokowo, czy pojazdy i ładunek nie mają oczywistych wad oraz czy nie występują wycieki lub nieszczelności, braki w wyposażeniu, itp.;

— sprawdzić, czy pojazdy nie są nadmiernie załadowane;

— upewnić się, że na pojazdach umieszczone zostało wymagane oznakowanie i nalepki ostrzegawcze;

— upewnić się, że w pojeździe znajduje się wyposażenie wymienione w pisemnych instrukcjach dla kierowcy.

3.1. Załadowca powinien w szczególności:

— wydać przewoźnikowi towary niebezpieczne tylko w przypadku, gdy są one dopuszczone do przewozu zgodnie z ADR;

— postępować zgodnie z przepisami szczególnymi dotyczącymi załadunku i manipulowania ładunkiem podczas załadunku towarów niebezpiecznych do pojazdu oraz dużego i małego kontenera;

— po załadunku towarów niebezpiecznych do kontenera, spełnić wymagania dotyczące oznakowania.

4.1. Pakujący powinien stosować się w szczególności do:

— wymagań dotyczących warunków pakowania, w tym pakowania razem; oraz

— wymagań dotyczących oznakowania i stosowania nalepek ostrzegawczych, w przypadku, gdy przygotowuje sztuki przesyłki do przewozu.

A. Nadawca.

B. Załadowca.

C. Przewoźnik.

D. Pakujący.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego roli poszczególnych podmiotów zaangażowanych w transport towarów niebezpiecznych. Przewoźnik, jako osoba odpowiedzialna za transport, nie jest odpowiedzialny za wydanie towarów; jego zadaniem jest zapewnienie, że towary są transportowane zgodnie z przepisami. Podobnie, nadawca również nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za zgodność towarów z przepisami ADR w kontekście ich wydania przewoźnikowi. Nadawca przygotowuje towary do transportu, ale to załadowca musi potwierdzić, że spełniają one wszystkie wymagania. Pakujący, chociaż ma kluczową rolę w odpowiednim przygotowywaniu towarów do transportu, nie jest odpowiedzialny za ich wydanie przewoźnikowi; ich zadaniem jest zapewnienie, że towary są odpowiednio zapakowane. Zrozumienie tych ról jest kluczowe, aby uniknąć błędnych interpretacji i odpowiedzialności. Każdy z uczestników procesu ma swoje zadania i obowiązki, które są ściśle określone w przepisach, co podkreśla znaczenie współpracy i komunikacji pomiędzy nimi w celu zapewnienia bezpiecznego transportu towarów niebezpiecznych.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Przy przewozie pojazdem drogowym o szerokości 2,55 m, całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem, nie może przekraczać

Fragment Ustawy Prawo o ruchu drogowym
6. Ładunek wystający poza płaszczyznę obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:
1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm,
2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy,
3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większej niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.
7. Przy przewozie drewna długiego dopuszcza się wystawanie ładunku z tyłu za przyczepę kłonicową na odległość nie większą niż 5 m.

A. 3,00 m

B. 3,55 m

C. 3,23 m

D. 2,75 m

Poprawna odpowiedź to 3,00 m, ponieważ zgodnie z przepisami prawa, całkowita szerokość pojazdu drogowego wraz z ładunkiem nie może przekraczać 3,00 m, jeśli szerokość samego pojazdu wynosi 2,55 m. Oznacza to, że ładunek nie może wystawać na szerokość większą niż 45 cm poza boczne granice pojazdu. W praktyce, przestrzeganie tych norm jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach. Przykładem mogą być przewozy kontenerowe, gdzie ładunek powinien być odpowiednio zabezpieczony i nie może naruszać określonych szerokości. Dostosowanie się do tych przepisów pozwala na uniknięcie kar oraz minimalizuje ryzyko wypadków, które mogą wyniknąć z niewłaściwego transportu. Dlatego znajomość i przestrzeganie tych zasad jest niezbędne dla kierowców i operatorów logistycznych zajmujących się transportem drogowym.

Pytanie 35

Numer UN w przypadku transportu substancji niebezpiecznych wskazuje

A. na ilość ładunku znajdującego się w cysternie

B. na rodzaj zagrożenia, jakie niesie przewożony materiał

C. na liczbę adresatów, do których kierowany jest ładunek

D. na typ przewożonego ładunku

Niepoprawne odpowiedzi sugerują, że numer UN informuje o ilości ładunku, liczbie odbiorców lub rodzaju niebezpieczeństwa, co jest mylnym podejściem do tematu transportu materiałów niebezpiecznych. Po pierwsze, numer UN nie odnosi się do ilości ładunku umieszczonego w cysternie. Ilość ta jest zazwyczaj określana przez inne dokumenty przewozowe, takie jak list przewozowy czy deklaracja towaru. Nie ma bezpośredniego związku pomiędzy numerem UN a objętością transportowanej substancji, co może prowadzić do błędnych wniosków o bezpieczeństwie transportu. Po drugie, stwierdzenie, że numer UN informuje o liczbie odbiorców, jest również nieprawdziwe. Transport materiałów niebezpiecznych jest regulowany przepisami, które wymagają, żeby informacje o odbiorcach były zawarte w innych dokumentach, a nie w numerze UN. Ponadto, interpretacja numeru UN jako wskazania rodzaju niebezpieczeństwa, jakie stwarza przewożony materiał, jest myląca. Chociaż numer UN jest powiązany z rodzajem niebezpieczeństwa, jego główną funkcją jest jednoznaczna identyfikacja substancji, a nie klasyfikacja zagrożeń. Właściwe zrozumienie, że numer UN identyfikuje substancję, jest kluczowe dla bezpieczeństwa oraz zgodności z międzynarodowymi standardami, zwłaszcza w kontekście szkoleń i procedur bezpieczeństwa w branży transportowej.

Pytanie 36

Do zestawów drogowych należy załadunek 127,8 t ładunku w formie pakietowych jednostek ładunkowych. Masa brutto jednego pakietu wynosi 3 550 kg. Transport będzie przeprowadzany wózkiem, który jednorazowo przemieszcza jedną pakietową jednostkę ładunkową. Czas trwania jednego cyklu pracy wózka to 3,5 minuty. O której godzinie najpóźniej powinien rozpocząć się załadunek zestawów drogowych, aby cały ładunek był załadowany do godziny 9:00?

A. O godzinie 6:54

B. O godzinie 6:59

C. O godzinie 7:06

D. O godzinie 6:50

Odpowiedź o godzinie 6:54 jest prawidłowa, ponieważ aby obliczyć czas rozpoczęcia załadunku, należy najpierw określić całkowitą liczbę pakietów, które muszą zostać załadowane. Masa brutto jednego pakietu wynosi 3 550 kg, a całkowity ładunek to 127,8 t, co oznacza, że 127,8 t = 127800 kg. Dzieląc 127800 kg przez 3550 kg, otrzymujemy około 36 pakietów. Każdy cykl załadunku trwa 3,5 minuty, co przekłada się na 36 pakietów x 3,5 min = 126 minut. 126 minut to 2 godziny i 6 minut. Aby załadunek zakończył się o 9:00, należy rozpocząć go najpóźniej o 9:00 - 2 godziny 6 minut = 6:54. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce oraz zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie precyzyjne planowanie i obliczenia czasowe są kluczowe dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 37

Oblicz netto koszt usługi przeładunku ładunku sypkiego z 15 wagonów na środki transportu drogowego przy użyciu ładowarki, jeśli w każdym z wagonów znajduje się 60 t ładunku, a stawka za usługę przeładunku wynosi 2,50 zł/t?

A. 1 800,00 zł

B. 2 250,00 zł

C. 900,00 zł

D. 1 200,00 zł

Aby obliczyć wartość netto usługi przeładunku ładunku sypkiego, musimy najpierw określić całkowitą masę ładunku, który będzie przeładowywany. W każdym z 15 wagonów znajduje się 60 ton ładunku, co daje łącznie 15 wagonów x 60 ton/wagon = 900 ton. Następnie, znając stawkę usługi przeładunku wynoszącą 2,50 zł za tonę, możemy obliczyć wartość netto usługi. Wartość ta wynosi 900 ton x 2,50 zł/t = 2 250,00 zł. To obliczenie ilustruje praktyczne zastosowanie umiejętności obliczania kosztów transportu i przeładunku, co jest istotne w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw. W branży transportowej precyzyjne kalkulacje kosztów są kluczowe dla efektywności operacyjnej oraz optymalizacji wydatków. Przykład ten pokazuje również, jak ważne jest zrozumienie jednostek miary i stawek, co jest istotne w kontekście negocjacji z dostawcami i kontrahentami.

Pytanie 38

Korzystając z cennika, oblicz koszt formowania 20 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) z materiałami niebezpiecznymi i ich przeładunku z placu na naczepę, jeżeli każda pjł waży po 500 kg.

Cennik
Rodzaj usługi	Stawka
formowanie ładunku	25,00 zł/t
przeładunek ładunku	35,00 zł/t
Dla ładunków niebezpiecznych stawka za usługi podlega podwyższeniu o 50%

A. 600,00 zł

B. 900,00 zł

C. 1 200,00 zł

D. 2 400,00 zł

Poprawna odpowiedź wynika z właściwego obliczenia całkowitego kosztu usług formowania i przeładunku ładunków niebezpiecznych. W pierwszej kolejności, należy uwzględnić wagę jednostek ładunkowych, która wynosi 500 kg na każdą z 20 paletowych jednostek, co daje łączną masę 10 000 kg. Na podstawie cennika obliczamy koszt formowania oraz przeładunku, a następnie dodajemy 50% podwyżki za materiały niebezpieczne. Przykładowo, jeżeli koszt formowania wynosi 600 zł, a koszt przeładunku to 300 zł, uzyskujemy 900 zł jako całkowity koszt. W praktyce, stosowanie takich obliczeń jest kluczowe w logistyce, ponieważ błędne oszacowanie kosztów może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu łańcuchem dostaw. Dobrą praktyką jest także regularne przeglądanie cenników oraz stawek, aby na bieżąco dostosowywać się do zmieniających się warunków rynkowych.

Pytanie 39

Zasady dotyczące obowiązkowego instalowania oraz używania tachografów w transporcie drogowym są określone przez skrót

A. ADR

B. AETR

C. CMR

D. ATP

Odpowiedź AETR jest jak najbardziej trafna. Ta konwencja zajmuje się tym, żeby kierowcy w międzynarodowym transporcie drogowym musieli mieć zamontowane tachografy. AETR, czyli „Umowa Europejska dotycząca pracy załóg pojazdów samochodowych wykonujących międzynarodowy transport drogowy”, została podpisana w 1970 roku i ma za zadanie zapewnić kierowcom bezpieczeństwo oraz dobre warunki pracy. Tachografy to te urządzenia, które rejestrują, ile czasu kierowca był „na drodze” oraz jak szybko jechał. To ważne, bo dobrze pozwala to kontrolować, czy kierowcy przestrzegają norm dotyczących jazdy i odpoczynku. Przykład? AETR w praktyce to np. kontrole czasu pracy kierowców w transporcie międzynarodowym, co pomaga w zapobieganiu przemęczeniu i zwiększa bezpieczeństwo na drogach. Poza tym, dobrze ustawione tachografy dają nie tylko info o czasie pracy, ale też o stylu jazdy, co może być przydatne w zarządzaniu flotą i optymalizacji kosztów eksploatacji pojazdów.

Pytanie 40

Kierowca, według regulacji dotyczących czasu pracy kierowców, ma obowiązek skorzystać z przerwy w prowadzeniu pojazdu trwającej

A. 45 min po 5 h jazdy

B. 30 min po 5 h jazdy

C. 30 min po 4 h jazdy

D. 45 min po 4,5 h jazdy

Odpowiedź '45 min po 4,5 h jazdy' jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami unijnymi oraz krajowymi regulacjami dotyczącymi czasu pracy kierowców, każdy kierowca powinien przestrzegać określonych norm czasu pracy i odpoczynku. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 561/2006, po maksymalnie 4,5 godzinach jazdy, kierowca ma obowiązek zatrzymać się na przerwę trwającą co najmniej 45 minut. Taki czas odpoczynku jest niezbędny dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach, ponieważ długotrwałe prowadzenie pojazdu bez odpoczynku prowadzi do zmęczenia i zwiększa ryzyko wypadków. W praktyce kierowcy powinni planować swoje trasy z wyprzedzeniem, uwzględniając te przerwy, aby ich czas pracy był zgodny z przepisami i jednocześnie nie wpływał negatywnie na ich koncentrację oraz zdrowie. Przykładowo, podczas długich tras przewozowych, kierowcy mogą skorzystać z punktów odpoczynku, które są dostępne na autostradach, aby zapewnić sobie odpowiednie warunki do relaksu i regeneracji sił przed dalszą jazdą.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej