Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 21:10
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 21:24

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zaprezentowano tabelę stworzoną przy użyciu kodu HTML, bez zastosowania stylów CSS. Która część kodu HTML odnosi się do pierwszego wiersza tabeli?

A. Rys. B

B. Rys. C

C. Rys. A

D. Rys. D

Znaczniki HTML używane w konstrukcji tabel muszą być wybierane z uwzględnieniem ich przeznaczenia i semantycznego znaczenia. W przypadku budowy pierwszego wiersza tabeli, który pełni rolę nagłówka, kluczowe jest wykorzystanie odpowiednich znaczników, takich jak <th>. Wybór znaczników <td> w pierwszym wierszu, nawet jeśli zawierają one tekst pasujący do nagłówków, jest błędny, ponieważ <td> oznacza komórki danych, a nie nagłówki. Tego typu błędy mogą prowadzić do niejednoznacznej interpretacji struktury tabeli przez technologie wspomagające, jak czytniki ekranowe, co jest sprzeczne z wytycznymi dotyczącymi dostępności. Dodatkowo, korzystanie z tagów niewłaściwie zamieniających semantykę (np. <i> lub <center> wewnątrz <td>) nie tylko nie spełnia standardów estetycznych i funkcjonalnych, ale także zwiększa techniczne zadłużenie projektu. Brak poprawnego stosowania znaczników nagłówka (<th>) może utrudniać zrozumienie danych przez użytkowników oraz wpływać negatywnie na użyteczność strony. Poprawne zrozumienie i stosowanie semantycznych możliwości HTML jest fundamentem tworzenia dostępnych i efektywnych stron internetowych co ma kluczowe znaczenie w kontekście profesjonalnego podejścia do projektowania interfejsów użytkownika i architektury informacji na stronach internetowych.

Pytanie 2

W języku HTML utworzono listę, która

A. nie zawiera zagłębień i jest numerowana, słowo "niebieski" ma przyporządkowany numer 5

B. jest punktowana z zagłębioną listą numerowaną

C. nie posiada zagłębień i jest punktowana, wyświetla 5 punktów

D. jest numerowana z zagłębioną listą punktowaną

Dobra odpowiedź! W HTML, żeby stworzyć listę numerowaną, używamy znacznika <ol>, co oznacza, że każdy element jest numerowany w kolejności. Jak spoglądamy na ten kod, to widzimy, że masz listę główną z elementami takimi jak 'biały', 'czerwony', a wewnątrz 'czerwony' jest zagnieżdżona lista punktowana, stworzona za pomocą <ul>. To jest fajny sposób na przedstawienie hierarchicznych danych, bo dzięki temu widzimy, co jest ważne, a co można jeszcze rozwinąć bez numeracji. Moim zdaniem, to jest super praktyka, ponieważ sprawia, że kod jest bardziej czytelny i dostępny dla różnych użytkowników. Taki układ ułatwia nawigację po treści i lepsze zrozumienie, co zwłaszcza przydaje się na stronach, gdzie mamy do czynienia z bardziej skomplikowanymi informacjami.

Pytanie 3

Aby ustawić wewnętrzne marginesy dla elementu: margines górny 50px, dolny 40px, prawy 20px oraz lewy 30px, powinno się zastosować składnię CSS

A. padding: 50px, 40px, 20px, 30px;

B. padding: 50px, 20px, 40px, 30px;

C. padding: 40px, 30px, 50px, 20px;

D. padding: 20px, 40px, 30px, 50px;

Odpowiedź "padding: 50px, 20px, 40px, 30px;" jest poprawna, ponieważ zgodnie z konwencją CSS, wartości paddingu są podawane w następującej kolejności: górny, prawy, dolny i lewy. W twoim przypadku margines górny wynosi 50px, prawy 20px, dolny 40px i lewy 30px. Właściwość padding określa wewnętrzny odstęp między zawartością elementu a jego granicą, co jest kluczowe dla właściwego układu i estetyki strony. Przykładowo, zastosowanie takiego paddingu w praktyce pozwala na uzyskanie odpowiednich odstępów, co wpływa na czytelność tekstu oraz ogólną estetykę elementów na stronie. Stosowanie paddingu w CSS jest uważane za dobre praktyki, ponieważ pozwala na precyzyjne kontrolowanie układu elementów, co jest szczególnie ważne w responsywnym projektowaniu stron internetowych. Warto również pamiętać, że używanie właściwego odstępu wewnętrznego poprawia dostępność treści, dzięki czemu użytkownicy z różnymi potrzebami mogą łatwiej interakcjonować z interfejsem.

Pytanie 4

Która z wartości tekstowych nie odpowiada podanemu wzorcowi wyrażenia regularnego?

(([A-ZŁŻ][a-ząęóżźćńłś]{2,})(-[A-ZŁŻ][a-ząęóżźćńłś]{2,}))?

A. Jelenia Góra

B. Kasprowicza

C. Nowakowska-Kowalska

D. Kowalski

Odpowiedź 'Jelenia Góra' jest nietrafiona. Wzór wyrażenia regularnego wymaga, żeby ciąg zaczynał się od wielkiej litery, a potem miał przynajmniej dwie małe litery. Dodatkowo, może być tam segment po myślniku z kolejną wielką literą, a na końcu małe litery. No i tutaj problem, bo 'Jelenia Góra' ma spację, a wzór nie lubi takich rzeczy, bo nie rozpoznaje spacji jako separatora. Z mojego doświadczenia w pracy z regexami, ważne jest, żeby takie elementy jak spacje były dokładnie przemyślane, szczególnie przy pracy z danymi. Im lepiej zrozumiesz te zasady, tym łatwiej będzie Ci pracować z różnymi przykładami i sytuacjami przy programowaniu. Także, warto pomyśleć o tym, jak optymalizować wzorce, żeby nasza praca była wydajniejsza i bezbłędna.

Pytanie 5

W przedstawionej definicji stylu CSS, powtarzanie dotyczy

body {
   background-image: url("rysunek.gif");
   background-repeat: repeat-y;
 }

A. rysunku umieszczonego znacznikiem img.

B. rysunku umieszczonego w tle strony w poziomie.

C. rysunku umieszczonego w tle strony w pionie.

D. tła każdego ze znaczników akapitu.

Twoja odpowiedź jest na miejscu. To, co mówi 'background-repeat: repeat-y;' w CSS, oznacza, że tło będzie się powtarzać w pionie. Super sprawa, jeśli chcesz, by obraz w tle pokrywał całą wysokość elementu, niezależnie od tego, jak duży on jest. Używa się tego często w projektowaniu stron, żeby stworzyć fajne efekty wizualne, jak na przykład tło, które działa w pasku nawigacyjnym. Warto pamiętać, że powtarzanie tła to zaledwie jedna z wielu opcji, jakie mamy w CSS. Możesz również ustawiać pozycję tła czy jego rozmiar, żeby wszystko wyglądało tak, jak chcesz.

Pytanie 6

W jakim języku została napisana podana linia kodu

A. Python

B. C#

C. JavaScript

D. PHP

Linia kodu przedstawiona w pytaniu to przykład zastosowania języka JavaScript, co jest kluczowe do rozróżnienia od innych języków programowania. Kod w języku C# różniłby się znacząco, gdyż C# jest częściej używany w kontekście aplikacji desktopowych lub serwerowych, a jego składnia wymagałaby innego podejścia do manipulacji elementami interfejsu użytkownika. PHP, będąc językiem skryptowym działającym po stronie serwera, również nie używa DOM w taki sam sposób jak JavaScript. Jego rola w web development jest bardziej związana z przetwarzaniem danych na serwerze i generowaniem dynamicznych treści przed wysłaniem ich do przeglądarki. Python, znany ze swojej wszechstronności, jest rzadziej używany do bezpośredniej manipulacji DOM w aplikacjach webowych, chociaż istnieją biblioteki umożliwiające takie działania. Typowe błędy w rozróżnianiu tych języków wynikają z niezrozumienia ich specyficznych zastosowań i kontekstów działania. JavaScript jest unikalny ze względu na swoją zdolność do działania bezpośrednio w przeglądarce użytkownika, co pozwala na żywe i dynamiczne zmiany w treści strony bez potrzeby odświeżania. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego rozwoju webowego i skutecznego wykorzystania odpowiednich narzędzi w odpowiednich kontekstach.

Pytanie 7

Język JavaScript wspiera

A. abstrakcyjne klasy

B. funkcje wirtualne

C. obiekty DOM

D. wysyłanie ciastek z identycznymi informacjami do wielu użytkowników strony

Obiekty DOM (Document Object Model) są fundamentalnym aspektem języka JavaScript, umożliwiającym interakcję z dokumentami HTML i XML. Dzięki DOM, programiści mogą dynamicznie manipulować strukturą dokumentu, co pozwala na tworzenie interaktywnych aplikacji webowych. Na przykład, za pomocą JavaScript można zmieniać tekst w elementach HTML, dodawać lub usuwać elementy, a także reagować na zdarzenia użytkownika, takie jak kliknięcia czy ruchy myszy. Przykładowy kod: document.getElementById('example').innerHTML = 'Nowa zawartość'; ilustruje, jak można zmienić zawartość elementu z identyfikatorem 'example'. Zrozumienie i umiejętność pracy z DOM jest kluczowe w nowoczesnym tworzeniu stron internetowych oraz aplikacji w JavaScript, co wpisuje się w najlepsze praktyki rozwoju oprogramowania, takie jak separacja logiki od prezentacji i programowanie obiektowe.

Pytanie 8

input:focus { background-color: LightGreen; } W Ciebie CSS określono stylizację dla pola wejściowego. Tak przygotowane pole wejściowe będzie miało tło w odcieniu jasnozielonym?

A. jeżeli jest to pierwsza obecność tego elementu w dokumencie

B. po naciśnięciu przycisku myszy w celu wprowadzenia tekstu

C. w każdej sytuacji

D. kiedy zostanie najechane kursorem myszy bez jego klikania

Odpowiedź 'po kliknięciu myszą w celu zapisania w nim tekstu' jest poprawna, ponieważ styl CSS zdefiniowany jako 'input:focus' odnosi się do stanu, w którym pole edycyjne jest aktywne i gotowe do wprowadzania danych. Kiedy użytkownik klika w pole edycyjne, przeglądarka przełącza jego stan na 'focus', co skutkuje zastosowaniem zdefiniowanego stylu, w tym przypadku jasnozielonego tła. Dzięki temu użytkownicy mogą wizualnie zidentyfikować, które pole edycyjne jest aktualnie wybrane, co znacząco poprawia użyteczność i interaktywność formularzy na stronach internetowych. W praktyce, jest to kluczowe podczas projektowania formularzy, aby zapewnić użytkownikom wyraźne wskazówki dotyczące aktualnego stanu interfejsu. Dobrym przykładem zastosowania jest formularz rejestracyjny, gdzie aktywne pole edycyjne wyróżnia się kolorem, ułatwiając użytkownikom wprowadzanie danych. Zgodnie z wytycznymi WCAG (Web Content Accessibility Guidelines), takie wizualne wskazówki są istotne dla zapewnienia dostępności aplikacji webowych, co czyni je standardem branżowym.

Pytanie 9

Zdefiniowany styl CSS spowoduje, że nagłówki pierwszego poziomu będą

A. wyśrodkowane, pisane wielkimi literami, a odstępy między literami ustalone na 10 px

B. wyjustowane, pisane wielkimi literami, a odstępy między liniami ustalone na 10 px

C. wyśrodkowane, pisane małymi literami, a odstępy między liniami ustalone na 10 px

D. wyjustowane, pisane małymi literami, a odstępy między literami ustalone na 10 px

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ reguły CSS wyrażone w stylu są poprawnie zinterpretowane w kontekście podanej definicji. Wartość text-align: center oznacza, że tekst wewnątrz elementu h1 będzie wyśrodkowany. Centrum tekstu jest powszechnie stosowane w projektowaniu stron internetowych w celu zwiększenia czytelności i estetyki nagłówków co jest korzystne w wizualnym uporządkowaniu treści. Wartość text-transform: uppercase przekształca wszystkie litery w sekcji na wielkie litery co jest pomocne w przypadku nagłówków gdzie wyróżnienie jest kluczowe i potęguje efekt wizualny. Stosowanie wielkich liter w nagłówkach jest klasycznym podejściem w projektowaniu ponieważ przyciąga uwagę użytkownika. Dodatkowo letter-spacing: 10px zwiększa odstępy między literami co poprawia ich czytelność zwłaszcza w dużych formatach tekstu. Zastosowanie takich właściwości jest zgodne z dobrymi praktykami projektowymi które dążą do optymalizacji wizualnej i funkcjonalnej stron internetowych co jest kluczowe dla pozytywnego doświadczenia użytkownika

Pytanie 10

Jakie wyrażenie logiczne powinno być użyte w języku JavaScript, aby zastosować operacje tylko dla wszystkich liczb ujemnych z przedziału jednostronnie domkniętego <-200,-100)?

A. (liczba <=-200) || (liczba>-100)

B. (liczba >=-200) && (liczba<-100)

C. (liczba >=-200) || (liczba>-100)

D. (liczba <=-200) && (liczba<-100)

Patrząc na błędne odpowiedzi, pierwsza z nich korzysta z operatora OR (||), co powoduje, że wyrażenie jest prawdziwe, jeśli chociaż jeden z warunków jest spełniony. Więc, jeśli liczba jest niższa niż -200, to pierwszy warunek będzie prawdziwy i całość też. To sprawia, że operacje mogą być wykonywane na liczbach, które nie mieszczą się w naszym przedziale, co jest sprzeczne z tym, co chcemy osiągnąć. Kolejna odpowiedź też używa operatora OR, ale jej warunek mówi, że liczba ma być większa niż -100. To prowadzi do sytuacji, gdzie każda liczba powyżej -100 jest uznawana za poprawną, co jest totalnie niezgodne z naszym zamysłem. Ostatnia odpowiedź ma operator AND, ale z kiepskimi warunkami. Warunek liczba <= -200 nie spełnia wymagań, bo nie bierze pod uwagę liczb w przedziale od -200 do -100, tylko te mniejsze niż -200. Dlatego takie wyrażenie nie zadziała jak trzeba i nie pozwoli na właściwe przetwarzanie liczb w wymaganym zakresie.

Pytanie 11

Jaką funkcję agregującą można zastosować, aby uzyskać ilość rekordów?

A. AVG

B. COUNT

C. SUM

D. NUMBER

Funkcja agregująca COUNT jest używana w bazach danych do zwracania liczby rekordów spełniających określone kryteria. Jest to jedna z podstawowych funkcji agregujących, która pozwala na szybkie uzyskanie informacji o objętości danych w tabeli. Na przykład, w zapytaniu SQL, które ma na celu policzenie liczby wszystkich klientów w tabeli "klienci", możemy użyć: SELECT COUNT(*) FROM klienci. Zwróci to całkowitą liczbę rekordów. Funkcja COUNT może być również używana z warunkami, co pozwala na bardziej zaawansowane analizy, takie jak: SELECT COUNT(*) FROM klienci WHERE kraj = 'Polska', co policzy tylko tych klientów, którzy są z Polski. W praktyce, COUNT jest nieoceniony w raportowaniu i analizie danych, umożliwiając analitykom i programistom szybkie zrozumienie struktury danych. Dobra praktyka to zawsze stosować COUNT w kontekście grupowania danych przy użyciu klauzuli GROUP BY, co pozwala na uzyskanie liczby rekordów w poszczególnych grupach.

Pytanie 12

W przypadku uszkodzenia serwera bazy danych, aby jak najszybciej przywrócić pełną funkcjonalność bazy danych, należy skorzystać z

A. najnowszej wersji instalacyjnej serwera.

B. opisów struktur danych w tabelach.

C. aktualnej wersji kopii zapasowej.

D. kompletnej listy użytkowników serwera.

Wybór aktualnej wersji kopii zapasowej jako najefektywniejszej metody przywrócenia działania bazy danych po awarii serwera jest zgodny z najlepszymi praktykami w zarządzaniu danymi. Kopie zapasowe stanowią kluczowy element strategii ochrony danych i powinny być regularnie tworzone, aby minimalizować ryzyko utraty informacji. W przypadku uszkodzenia serwera bazy danych, przywrócenie z najnowszej kopii zapasowej, która zawiera wszystkie aktualne dane, jest najskuteczniejszym sposobem odzyskania sprawności systemu. Kopie zapasowe można tworzyć na różne sposoby, w tym pełne, przyrostowe i różnicowe, co pozwala na elastyczność w zarządzaniu danymi. Zgodnie z rekomendacjami takich standardów jak ISO 27001, organizacje powinny wdrażać procedury tworzenia i zarządzania kopiami zapasowymi. Przykładowo, w przypadku awarii, administratorzy mogą szybko przywrócić bazę danych do stanu sprzed awarii, co znacząco ogranicza przestoje i straty finansowe związane z utratą danych.

Pytanie 13

Aby zmienić wartość atrybutu elementu przy użyciu skryptu JavaScript, należy zastosować następujący zapis

A. document.getElementById(id).style.<nazwa właściwości> = <nowa wartość>

B. document.getElementById(id).innerHTML = <nowa wartość>

C. document.getElementById(id).<nazwa właściwości> = <nowa wartość>

D. document.getElementById(id).<nazwa-atrybutu> = <nowa wartość>

Sposoby zapisu w pozostałych odpowiedziach nie są odpowiednie dla zmiany cech elementów opisanych w CSS, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie manipulacji stylem w JavaScript. Użycie document.getElementById(id).<nazwa-atrybutu> = <nowa wartość>; może sugerować, że próbujemy ustawić atrybuty HTML, jednak nie odnosi się to do stylów CSS. Atrybuty HTML i style CSS to dwa różne obszary, a manipulowanie stylem wymaga bezpośredniego odniesienia do obiektu style. Podobnie, w przypadku document.getElementById(id).<nazwa właściwości> = <nowa wartość>; wygląd elementu nie jest zmieniany, ponieważ nie wskazujemy na obiekt style, lecz na właściwości samego elementu. Użycie document.getElementById(id).innerHTML = <nowa wartość>; również wprowadza w błąd, ponieważ ta metoda służy do zmiany zawartości HTML wewnątrz danego elementu, a nie stylów. Często pojawia się mylne przekonanie, że można manipulować stylem, używając ogólnych atrybutów lub zawartości, co prowadzi do nieefektywnego i błędnego kodu. Istotne jest zrozumienie, że stylizacja elementów wymaga poprawnej interakcji z obiektem style, co zapewnia jednocześnie zgodność z najlepszymi praktykami programowania i pozwala uniknąć błędów w logice aplikacji.

Pytanie 14

Gdzie są rejestrowane błędy interpretacji kodu PHP?

A. w logu, jeśli zostanie ustawiony odpowiedni parametr w pliku php.ini

B. w oknie edytora, w którym pisany jest kod PHP

C. nigdzie, są pomijane przez przeglądarkę oraz interpreter kodu PHP

D. w podglądzie zdarzeń systemu Windows

Nieprawidłowe podejście do lokalizacji błędów w PHP może prowadzić do poważnych problemów w procesie debugowania aplikacji. Odpowiedź sugerująca, że błędy są wyświetlane w oknie edytora, w którym powstaje kod, jest myląca, ponieważ edytory kodu nie są standardowo zaprojektowane do wyłapywania błędów wykonywania kodu PHP. Edytory mogą podświetlać syntaktyczne błędy na etapie pisania kodu, ale nie rejestrują błędów runtime, które są kluczowe dla zrozumienia, dlaczego dany skrypt nie działa zgodnie z oczekiwaniami. Z kolei twierdzenie, że błędy są zapisywane w podglądzie zdarzeń systemu Windows, jest błędne, ponieważ podgląd zdarzeń służy do monitorowania zdarzeń systemowych, a nie do rejestrowania błędów aplikacji. To może prowadzić do nieporozumień i trudności w identyfikacji problemów w kodzie. Ponadto, stwierdzenie, że błędy są ignorowane przez przeglądarkę oraz interpreter PHP, jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, jeśli nie skonfigurujemy odpowiednio systemu logowania, błędy mogą być trudne do zauważenia, co prowadzi do ignorowania ich, ale w rzeczywistości są one obecne i mogą wpłynąć na działanie aplikacji. Dlatego fundamentalne jest, aby programiści rozumieli różnicę pomiędzy błędami syntaktycznymi a runtime oraz jak efektywnie korzystać z mechanizmów logowania w PHP, aby poprawić jakość swojego kodu.

Pytanie 15

Wartość atrybutu w tabeli, który pełni rolę klucza głównego

A. jest używana do szyfrowania zawartości tabeli

B. może przyjmować wartość null (NULL)

C. musi być unikalna

D. nigdy nie jest innego typu niż numeryczny

Klucz podstawowy w bazach danych to coś, co naprawdę musi być unikalne, żeby każda informacja w tabeli była dobrze zidentyfikowana. Przykładowo, w tabeli 'Klienci' mamy kolumnę 'ID_klienta'. To jest dobry klucz podstawowy, bo każdy klient musi mieć swój własny numer, żeby nie było sytuacji, gdzie dwóch klientów ma ten sam identyfikator. Gdyby klucz podstawowy był taki sam dla różnych rekordów, mogłoby to wywołać spore zamieszanie przy aktualizacjach czy usuwaniu danych. Warto też pamiętać, że są takie rzeczy jak indeksy, które mogą pomóc w zapewnieniu, że klucz podstawowy jest unikalny i przyspiesza wyszukiwanie danych. Można użyć kluczy naturalnych, które mają sens w kontekście danych, albo kluczy syntetycznych, które system tworzy sam, jak na przykład GUID-y. Z mojego doświadczenia, to znajomość tych zasad naprawdę pomaga w lepszym projektowaniu baz danych.

Pytanie 16

Z tabel Klienci oraz Uslugi należy wyodrębnić tylko imiona klientów oraz odpowiadające im nazwy usług, które kosztują więcej niż 10 zł. Kwerenda uzyskująca te informacje ma formę

A. SELECT imie, nazwa FROM klienci JOIN uslugi ON uslugi.id = uslugi_id

B. SELECT imie, nazwa FROM klienci, uslugi WHERE cena < 10

C. SELECT imie, nazwa FROM klienci JOIN uslugi ON uslugi.id = uslugi_id WHERE cena > 10

D. SELECT imie, nazwa FROM klienci JOIN uslugi ON uslugi.id = klienci.id

Pozostałe odpowiedzi zawierają istotne błędy w składni SQL oraz w interpretacji relacji między tabelami w bazie danych. Odpowiedź używająca WHERE cena < 10 jest błędna, ponieważ warunek ten wybiera usługi tańsze niż 10 zł, co jest sprzeczne z wymogami zadania. Innym błędem jest użycie niepoprawnego połączenia ON bez odpowiedniego dopasowania kluczy. Użycie klauzuli JOIN bez precyzyjnego określenia relacji, jak w przypadku ON uslugi.id = klienci.id, nie odzwierciedla rzeczywistego związku danych, co prowadzi do błędów logicznych w wynikach. Prawidłowe korzystanie z JOIN wymaga zrozumienia struktury bazy danych oraz relacji między tabelami. Właściwe połączanie tabel z wykorzystaniem klucza obcego jest kluczową praktyką, która zapewnia integralność danych i optymalizację zapytań. Ponadto, brak zastosowania warunków filtracyjnych lub nieodpowiednie ich użycie prowadzi do zwracania niekompletnych lub niepoprawnych danych. Wiedza o strukturze bazy danych oraz umiejętność stosowania poprawnych zapytań SQL są niezbędne dla osób zajmujących się projektowaniem i zarządzaniem bazami danych. Praktyczne doświadczenie w stosowaniu tych umiejętności jest kluczowe dla zapewnienia skuteczności oraz wydajności operacji w bazach danych. Poprawne zapytania są podstawą każdej operacji bazodanowej, zarówno w kontekście codziennych operacji, jak i skomplikowanych analiz danych.

Pytanie 17

Jak wygląda prawidłowy zapis samozamykającego się znacznika w zgodzie ze standardem języka XHTML, który odpowiada za łamanie linii?

A. <br> </br>

B. </ br>

C. <br />

D. </br/>

Odpowiedź <br /> jest prawidłowym zapisem samozamykającego się znacznika w standardzie XHTML. XHTML, czyli eXtensible HyperText Markup Language, wymaga, aby znaczniki były poprawnie zamknięte. W przypadku znaczników, które nie mają zawartości, jak <br />, stosuje się specjalną składnię. Oznaczenie <br /> wskazuje na przełamanie linii w dokumencie HTML. Ważne jest, aby podać ukośnik przed zakończeniem znacznika, co jest zgodne z zasadami XHTML. Przykładowo, w dokumentach XHTML, prawidłowe użycie <br /> może wyglądać tak: <p>Tekst przed łamaniem linii.<br />Tekst po łamaniu linii.</p>. Przestrzeganie tych zasad zapewnia, że dokumenty będą poprawnie interpretowane przez przeglądarki oraz będą zgodne z standardami W3C, co jest kluczowe dla zachowania wysokiej jakości kodu oraz jego dostępności.

Pytanie 18

Podany fragment dokumentu HTML zawierający kod JavaScript sprawi, że po naciśnięciu przycisku

A. obraz1.png zostanie zniknięty

B. obraz2.png zostanie wymieniony na obraz1.png

C. obraz2.png zostanie zniknięty

D. obraz1.png zostanie wymieniony na obraz2.png

W analizie odpowiedzi należy zwrócić uwagę na działanie technologii webowych w kontekście manipulacji elementami HTML. W pytaniu przedstawiono kod JavaScript używany w zdarzeniu onclick przycisku HTML co prowadzi do zmiany stylu elementu. Jeśli chodzi o odpowiedź sugerującą że obraz1.png zostanie ukryty jest to błędne ponieważ w kodzie nie ma odwołania do tego elementu poprzez identyfikator. Manipulacja stylami CSS dotyczy jedynie elementów które zostały jednoznacznie zidentyfikowane w skrypcie. Kolejna błędna odpowiedź mówi że obraz2.png zostanie zastąpiony przez obraz1.png. W rzeczywistości w kodzie nie ma żadnego mechanizmu ani funkcji które by zamieniały jeden obrazek na drugi. Skrypt jedynie ukrywa element zmieniając jego styl display więc nie dochodzi do żadnej zamiany. Odpowiedź sugerująca że obraz1.png zostanie zastąpiony przez obraz2.png również jest błędna z podobnych powodów. Manipulacja DOM w tym przypadku polega wyłącznie na zmianie stylu widoczności a nie na modyfikacji treści czy zamianie elementów. Typowym błędem jest założenie że skrypty JavaScript dokonują zamian elementów co wymaga bardziej zaawansowanych operacji niż zmiana stylu display. Kluczowe w programowaniu webowym jest zrozumienie jak selektywne odwoływanie się do elementów za pomocą funkcji takich jak getElementById pozwala na precyzyjne kontrolowanie ich właściwości i reakcji na interakcje użytkownika co jest fundamentem tworzenia dynamicznych i interaktywnych stron internetowych

Pytanie 19

Zarządzanie procesem przekształcania kodu źródłowego stworzonego przez programistę na kod maszynowy, który jest zrozumiały dla komputera, nosi nazwę

A. kompilowanie

B. analizowanie

C. rozpoczynanie

D. wdrażanie

Kompilowanie to proces, w którym kod źródłowy, napisany w języku programowania wysokiego poziomu, jest przekształcany na kod maszynowy, który może być zrozumiany i wykonany przez komputer. Działa to na zasadzie analizy składniowej i semantycznej kodu źródłowego, a następnie generowania odpowiednich instrukcji dla procesora. Przykładem narzędzi, które realizują ten proces, są kompilatory, takie jak GCC dla języka C czy javac dla języka Java. Kompilowanie ma kluczowe znaczenie w programowaniu, ponieważ pozwala na optymalizację kodu, co zwiększa wydajność aplikacji. Dobre praktyki wskazują, że kompilowanie powinno być częścią cyklu programowania, a regularne kompilowanie kodu pomaga w szybszym wykrywaniu błędów oraz zapewnia, że kod jest zawsze zgodny z wymaganiami projektowymi. Warto również zaznaczyć, że proces kompilacji może obejmować różne etapy, takie jak prekompilacja, generacja kodu pośredniego oraz linkowanie, co czyni go złożonym i wieloetapowym działaniem.

Pytanie 20

Nazywa się inaczej nasycenie koloru

A. przezroczystość koloru

B. nasycenie koloru

C. dopełnienie koloru

D. jasność koloru

Zrozumienie koncepcji nasycenia koloru jest kluczowe w kontekście analizy odpowiedzi na to pytanie. Wiele osób myli saturację z innymi właściwościami kolorów, takimi jak przezroczystość, dopełnienie czy jasność. Przezroczystość koloru odnosi się do tego, jak wiele światła przechodzi przez dany kolor, a nie do jego intensywności. Kolory przezroczyste są często stosowane w warstwach grafiki komputerowej, ale nie mają one bezpośredniego związku z nasyceniem. Dopełnienie koloru dotyczy relacji między kolorami, które znajdują się naprzeciwko siebie na kole kolorów, a nie miary intensywności. Niekiedy twórcy kolorów popełniają błąd, uważając dopełnienie za nasycenie, co prowadzi do nieodpowiednich kombinacji i kompozycji w projektach. Jasność koloru, z kolei, odnosi się do jego jasności lub ciemności, co również nie jest równoznaczne z nasyceniem. Osoby zajmujące się projektowaniem powinny być świadome, że jasne kolory mogą być nasycone lub stonowane, w zależności od ich czystości. Ogólnie rzecz biorąc, mylenie tych terminów może prowadzić do frustracji w pracy kreatywnej i negatywnie wpływać na jakość końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi właściwościami jest kluczowe, aby uniknąć takich pułapek i osiągnąć zharmonizowane i profesjonalne rezultaty w projektach graficznych.

Pytanie 21

Jakie formatowanie obramowania jest zgodne ze stylem border-style: dotted solid;?

A. Formatowanie 4

B. Formatowanie 3

C. Formatowanie 1

D. Formatowanie 2

Styl obramowania w CSS pozwala na precyzyjne określenie wyglądu krawędzi elementu na stronie internetowej. W przypadku „border-style: dotted solid;” mamy do czynienia z kombinacją dwóch różnych stylów obramowania. Pierwsza wartość „dotted” odnosi się do obramowania o kropkowanej strukturze, co jest często stosowane w celu nadania lekkości i subtelności wizualnej. Druga wartość „solid” oznacza jednolite obramowanie, które jest bardziej wyraźne i stosowane, gdy wymagana jest wyraźna separacja elementów. Formatowanie 2 odpowiada właśnie temu stylowi, ponieważ przedstawia górne i dolne obramowanie jako kropkowane, a boczne jako jednolite. Takie zastosowanie jest typowe w sytuacjach, gdzie potrzebny jest kompromis między estetyką a funkcjonalnością, np. w tabelach danych, gdzie górne i dolne obramowanie może być delikatniejsze, by nie przytłaczać, a boczne wyraźne dla czytelności. Wybór właściwego stylu obramowania jest kluczowy dla użyteczności i estetyki strony, zgodnie z zasadami projektowania zorientowanego na użytkownika.

Pytanie 22

Zamieszczone poniżej zapytanie SQL przyznaje uprawnienie SELECT:

GRANT SELECT ON hurtownia.* TO 'sprzedawca'@'localhost';

A. do wszystkich kolumn w tabeli hurtownia

B. do wszystkich tabel w bazie danych hurtownia

C. dla konta root na serwerze sprzedawca

D. dla konta root na serwerze localhost

Podane polecenie SQL <code>GRANT SELECT ON hurtownia.* TO 'sprzedawca'@'localhost';</code> jest poprawne, ponieważ przyznaje uprawnienia do wykonywania zapytań SELECT na wszystkich tabelach w bazie danych hurtownia. Operator <code>.*</code> w kontekście bazy danych oznacza, że dotyczy to wszystkich tabel znajdujących się w tej bazie. Przyznawanie uprawnień w taki sposób jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania dostępem w systemach baz danych, ponieważ umożliwia kontrolowanie, którzy użytkownicy mogą uzyskiwać dostęp do danych. W praktyce, jeśli 'sprzedawca' potrzebuje przeglądać dane ze wszystkich tabel w hurtowni, to takie przyznanie uprawnień jest najbardziej efektywne. Takie podejście ułatwia zarządzanie uprawnieniami, pozwalając administratorom na nadawanie ogólnych uprawnień w ramach bazy danych, zamiast przypisywania ich dla każdej tabeli z osobna. Dobrą praktyką jest również regularne przeglądanie i aktualizowanie przydzielonych uprawnień, aby zapewnić bezpieczeństwo i zgodność z zasadami ochrony danych.

Pytanie 23

Po wykonaniu poniższego fragmentu kodu w języku C/C++, zmiennej o nazwie zmienna2 przypisany zostanie

int zmienna1 = 158;
int *zmienna2 = &zmienna1;

A. liczba w kodzie binarnym, która odpowiada wartości przechowywanej w zmienna1, zostanie przypisana

B. ta sama wartość, którą zawiera zmienna1, zostanie przypisana

C. wartość przechowywana w zmienna1 zostanie przypisana jako zamieniona na łańcuch

D. adres zmiennej o nazwie zmienna1 zostanie przypisany

Odpowiedzi sugerujące przypisanie wartości lub konwersję na łańcuch są błędne, ponieważ mylą podstawowe pojęcia dotyczące wskaźników i zmiennych w C/C++. Przypisanie wartości do zmiennej wskaźnikowej nie odbywa się poprzez kopiowanie samej wartości przechowywanej w zmiennej, lecz przez odniesienie do jej adresu. Odpowiedź wskazująca na przypisanie tej samej wartości, co w zmienna1, nie uwzględnia faktu, że zmienna2 jest wskaźnikiem, a nie zmienną o tej samej wartości. W przypadku konwersji na łańcuch, proces ten również jest nieprawidłowy, ponieważ wskaźniki nie są interpretowane jako łańcuchy znaków, a ich użycie wymaga znajomości typów danych i konwersji w kontekście wskaźników. Ostatnia odpowiedź, mówiąca o przypisaniu liczby w kodzie binarnym, jest myląca, gdyż wskaźniki operują na adresach w pamięci, które nie są reprezentowane w sposób binarny w kontekście zmiennych. Wartości mogą być reprezentowane binarnie w pamięci, ale wskaźniki przechowują adresy, które z perspektywy programisty nie są bezpośrednio związane z wartościami binarnymi zmiennych. Prawidłowe zrozumienie wskaźników jest kluczowe dla unikania błędów w zarządzaniu pamięcią oraz w poprawnym stosowaniu struktur danych w języku C/C++.

Pytanie 24

Wynik wykonania zapytania SQL to

SELECT count(*) FROM Uczniowie WHERE srednia = 5;

A. suma ocen uczniów, których średnia ocen to 5

B. liczba uczniów, których średnia ocen wynosi 5

C. średnia ocen wszystkich uczniów

D. całkowita liczba uczniów

Poprawna odpowiedź to liczba uczniów, których średnia ocen wynosi 5. Zapytanie SQL zawiera funkcję agregującą count(*), która zlicza wszystkie rekordy spełniające warunek określony w klauzuli WHERE. W tym przypadku filtrujemy uczniów, których średnia ocen jest równa 5. Tego rodzaju operacje są powszechnie stosowane w bazach danych do uzyskiwania statystyk oraz analizowania danych. Na przykład, jeśli chcemy ocenić skuteczność programu nauczania, możemy zastosować podobne zapytanie, aby zidentyfikować liczbę uczniów osiągających określony poziom w nauce. W praktyce ważne jest, aby zrozumieć, że przy używaniu funkcji agregujących w SQL, wyniki mogą być niezwykle cenne dla menedżerów edukacyjnych, którzy podejmują decyzje na podstawie danych. Rekomendowane jest również zrozumienie kontekstu, w jakim są stosowane takie zapytania, oraz sposób, w jaki można je optymalizować dla większych zbiorów danych, aby uzyskać szybkie i dokładne wyniki.

Pytanie 25

Z tabeli mieszkancy trzeba wydobyć unikalne nazwy miast, w tym celu należy użyć wyrażenia SQL zawierającego klauzulę

A. HAVING

B. UNIQUE

C. DISTINCT

D. CHECK

Odpowiedzi takie jak 'UNIQUE', 'CHECK' i 'HAVING' są błędne, ponieważ nie pełnią one funkcji eliminacji duplikatów w kontekście wyboru unikalnych wartości. 'UNIQUE' jest klauzulą, która służy do definiowania ograniczeń w tabelach, gwarantując, że wartości w danej kolumnie są unikalne w kontekście wierszy w tabeli. Jest to przydatne przy projektowaniu schematów baz danych, ale nie jest stosowane w zapytaniach do selekcji danych. 'CHECK' służy do walidacji danych wprowadzanych do tabeli, zapewniając, że spełniają one określone warunki, co jest istotne przy definiowaniu reguł dotyczących wartości, jakie mogą być wprowadzane. Z kolei 'HAVING' jest używane w kontekście grupowania danych, w połączeniu z klauzulą 'GROUP BY', aby filtrować grupy w oparciu o warunki, co jest zupełnie inną operacją niż eliminacja duplikatów. Typowym błędem jest mylenie koncepcji związanych z grupowaniem i selekcją unikalnych wartości. W praktyce, korzystając z 'HAVING', nie uzyskamy unikalnych wartości z kolumny bez wcześniejszego użycia 'GROUP BY', co sprawia, że jest to narzędzie bardziej skomplikowane i mniej efektywne w kontekście prostego wyciągania unikalnych danych. Aby właściwie zrozumieć zasady dotyczące zapytań SQL, ważne jest, aby rozróżniać te różne klauzule oraz ich zastosowania, co pozwoli na bardziej świadome i efektywne korzystanie z języka SQL.

Pytanie 26

W SQL, używanym w bazie danych MySQL, aby przypisać wartość 0 do kolumny przebieg w tabeli samochody, jaką kwerendę należy zastosować?

A. UPDATE przebieg SET 0 TABLE samochody

B. UPDATE przebieg SET 0 FROM samochody

C. UPDATE samochody SET przebieg VALUE 0

D. UPDATE samochody SET przebieg = 0

Odpowiedź 'UPDATE samochody SET przebieg = 0;' jest jak najbardziej trafna! W SQL używamy klauzuli UPDATE, gdy chcemy coś zmienić w naszej tabeli. W tym konkretnym przypadku ustawiamy wartość kolumny 'przebieg' na 0 dla wszystkich samochodów. Fajne jest to, że operator '=' oznacza, iż zmieniamy wartość w wybranej kolumnie. To podstawa, żeby dobrze zarządzać danymi w bazach. Warto też pomyśleć, czy naprawdę chcemy zmieniać wszystkie rekordy, czy tylko część. Można to zrobić z klauzulą WHERE. Na przykład, jeśli chcemy ustawić przebieg na 0 tylko dla aut konkretnego producenta, to użyjemy: 'UPDATE samochody SET przebieg = 0 WHERE producent = 'NazwaProducenta'. Takie działania powinny być w kontekście transakcji, żeby móc cofnąć zmiany, jeśli coś pójdzie nie tak. Rozumienie tej kwerendy to klucz do zarządzania danymi w MySQL i innych systemach.

Pytanie 27

Aby utworzyć tabelę w systemie baz danych, należy użyć polecenia SQL

A. PLUS TABLE

B. NEW TABLE

C. CREATE TABLE

D. ADD TABLE

Aby utworzyć tabelę w bazie danych, należy użyć polecenia SQL 'CREATE TABLE', które jest standardową komendą w SQL (Structured Query Language) służącą do definiowania struktury tabeli. Polecenie to pozwala na określenie nazw kolumn, ich typów danych oraz opcji, takich jak klucze główne czy unikalność wartości. Przykładowe użycie tego polecenia wygląda następująco: 'CREATE TABLE pracownicy (id INT PRIMARY KEY, imie VARCHAR(50), nazwisko VARCHAR(50))'. Dzięki temu tworzymy tabelę o nazwie 'pracownicy' z trzema kolumnami: 'id', 'imie' i 'nazwisko'. Używanie polecenia 'CREATE TABLE' jest zgodne z normami SQL, co zapewnia jego przenośność między różnymi systemami zarządzania bazami danych. Dobrą praktyką jest także definiowanie ograniczeń, takich jak 'NOT NULL', aby zapewnić integralność danych. Również istotne jest zrozumienie, że polecenie to jest tylko jednym z wielu w SQL, które umożliwia manipulację danymi w relacyjnych bazach danych.

Pytanie 28

Na stronie www znajduje się formularz, do którego należy zaimplementować następujące funkcje: walidacja: podczas wypełniania formularza w czasie rzeczywistym sprawdzana jest poprawność danych, oraz przesyłanie danych: po wypełnieniu formularza i jego zatwierdzeniu informacje są przesyłane do bazy danych na serwerze. Aby wprowadzić tę funkcjonalność w najprostszy sposób, trzeba zapisać

A. walidację i przesyłanie danych w języku PHP

B. walidację w skrypcie PHP, a przesyłanie danych w JavaScript

C. walidację i przesyłanie danych w języku JavaScript

D. walidację w języku JavaScript, a przesyłanie danych w skrypcie PHP

Mówiąc szczerze, podejście, które zakłada walidację i przesyłanie danych tylko w PHP, to nie za bardzo dobry pomysł. Dlaczego? Bo każde weryfikowanie danych po stronie serwera wymaga przesyłania ich tam, co powoduje zbędne obciążenie. To z kolei może spowalniać interakcję z użytkownikiem, co jest frustrujące, zwłaszcza w przypadku większych formularzy. A walidacja w PHP i przesyłanie w JavaScript? Znowu nie jest to najlepsze rozwiązanie. Walidacja po stronie serwera nie jest natychmiastowa, więc użytkownik może czekać, co zazwyczaj nie jest fajne. Gdy ktoś weźmie niepoprawne dane, to musi czekać na odpowiedź serwera i to jest czasochłonne. Najlepiej łączyć walidację w JavaScript, bo to poprawia interakcję, a wysyłanie danych do serwera robić w PHP, bo on dba o bezpieczeństwo i kontakt z bazą danych. Takie rozdysponowanie zadań sprawia, że wszystko chodzi sprawnie i łatwiej to potem rozwijać, co jest zgodne z aktualnymi standardami.

Pytanie 29

W języku HTML, aby stworzyć pole do wprowadzania hasła, w którym wpisywany tekst będzie ukrywany (zastępowany kropkami), należy zastosować znacznik

A. <input name="password" />

B. <form input type="password" />

C. <input type="password" />

D. <form="password" type="password" />

Odpowiedź <input type="password" /> jest poprawna, ponieważ ten znacznik HTML służy do tworzenia pola edycyjnego, w którym wprowadzane dane są maskowane. W przypadku pól do wpisywania haseł, istotne jest, aby użytkownik nie mógł zobaczyć wpisywanego tekstu, co zwiększa poziom bezpieczeństwa. W HTML, atrybut 'type' z wartością 'password' instruuje przeglądarkę, aby ukrywała znaki wprowadzane przez użytkownika, zastępując je zazwyczaj kropkami lub gwiazdkami. Przykładem zastosowania tego typu znacznika może być formularz logowania, gdzie użytkownicy wpisują swoje hasła. Dobrą praktyką jest również zastosowanie odpowiednich etykiet i walidacji, aby zapewnić, że formularz jest użyteczny i zgodny z WCAG (Web Content Accessibility Guidelines). Warto pamiętać, że bezpieczeństwo haseł powinno być również wspierane przez odpowiednie zabezpieczenia po stronie serwera, w tym haszowanie haseł oraz ochrona przed atakami typu brute force.

Pytanie 30

Zaprezentowano rezultat zastosowania CSS oraz odpowiadający mu kod HTML. W jaki sposób trzeba zdefiniować styl, aby uzyskać takie formatowanie?

A. p.first-letter { font-size: 400%; color: blue; }

B. #first-letter { font-size: 400%; color: blue; }

C. .first-letter { font-size: 400%; color: blue; }

D. p::first-letter { font-size: 400%; color: blue; }

Wybór innych odpowiedzi niż p::first-letter jest niepoprawny z kilku powodów. Po pierwsze, użycie samego .first-letter odnosi się do elementu z klasą first-letter, co oznaczałoby, że kod HTML musiałby mieć element z przypisaną tą klasą, co nie jest zgodne z przedstawionym kodem. Podobnie, #first-letter wskazywałaby na element z identyfikatorem first-letter, co również wymagałoby odpowiedniej struktury w kodzie HTML. Obie te opcje ignorują fakt, że mamy do czynienia z pseudo-elementem, który specyficznie stylizuje pierwszą literę danego bloku tekstu. Z kolei zapis p.first-letter byłby próbą stylizacji elementów p z klasą first-letter, co jest błędnym zastosowaniem w kontekście potrzeby modyfikacji pierwszej litery. Kluczowym problemem w powyższych odpowiedziach jest niewłaściwe zrozumienie, jak działają pseudo-elementy oraz jak są używane w praktyce. Pseudo-elementy takie jak ::first-letter są bezpośrednio zdefiniowane w specyfikacji CSS i pozwalają na precyzyjne stylizowanie części elementów, co jest istotne w kontekście semantycznego i czystego kodu HTML. W świecie nowoczesnych technologii webowych, zrozumienie, kiedy i jak stosować pseudo-elementy, jest kluczowe dla tworzenia efektywnych i zachwycających wzrok projektów.

Pytanie 31

Który z grafikowych formatów umożliwia zapis przezroczystego tła?

A. GIF

B. RAW

C. JPEG

D. BMP

RAW to format, który przechowuje dane obrazu w formie nieprzetworzonej, co oznacza, że nie zawiera informacji o przejrzystości. Pliki RAW są wykorzystywane głównie w profesjonalnej fotografii, gdzie istotne jest zachowanie jak największej ilości szczegółów w obrazie, jednak nie oferują one żadnej funkcji przejrzystości, co czyni je nieodpowiednimi do zastosowań, gdzie przezroczystość tła jest kluczowa. BMP (Bitmap) to kolejny format, który nie wspiera przezroczystości. Jest to format bezstratny, który przechowuje szczegółowe informacje o każdym pikselu, ale nie umożliwia określenia żadnego koloru jako przezroczystego. BMP jest szeroko stosowany w aplikacjach graficznych, jednak jego duża objętość plików oraz brak wsparcia dla przezroczystości ogranicza jego zastosowanie w sieci. JPEG to format skompresowany, który również nie obsługuje przejrzystości. Chociaż JPEG jest świetny do przechowywania zdjęć ze względu na jego zdolność do kompresji z zachowaniem jakości, nie jest w stanie zapisać informacji o przezroczystości, co czyni go mało użytecznym w sytuacjach, w których wymagane jest zastosowanie przezroczystego tła. W związku z tym, dla projektów wymagających przezroczystości, format GIF pozostaje najlepszym wyborem.

Pytanie 32

Jaką rozdzielczość określa jednostka ppi (ang. pixels per inch)?

A. Skanujących urządzeń.

B. Cyfrowych przyrządów dokonujących pomiarów.

C. Obrazów bitmapowych.

D. Obrazów generowanych przez drukarki i plotery

Rozdzielczość wyrażana w jednostkach ppi (pixels per inch) odnosi się do ilości pikseli na cal w obrazach tworzonych przez drukarki i plotery. Wyższa wartość ppi oznacza większą gęstość pikseli, co przekłada się na wyższą jakość druku oraz więcej szczegółów w finalnym obrazie. W praktyce, standardowe wartości ppi dla wysokiej jakości druku to 300 ppi lub więcej, co jest preferowane w przypadku fotografii oraz materiałów reklamowych. Wartości te są zgodne z wytycznymi branżowymi, które sugerują, że dla druku offsetowego zaleca się rozdzielczość minimum 300 ppi, aby zachować szczegóły i ostrość obrazu. Użycie odpowiednich wartości ppi jest kluczowe w procesie prepress, gdzie przygotowuje się materiały do druku. Nieodpowiednia rozdzielczość może prowadzić do rozmycia, pikselizacji i ogólnej utraty jakości w finalnym produkcie, co negatywnie wpływa na wrażenia wizualne odbiorców oraz wizerunek marki.

Pytanie 33

Wskaż, który paragraf jest sformatowany przy użyciu podanego stylu CSS:

p {
    font-family: serif;
    background-color: Teal;
    color: white;
    font-style: italic;
}

A. Paragraf 2

B. Paragraf 4

C. Paragraf 3

D. Paragraf 1

Analizując poszczególne paragrafy można zauważyć różnice w ich formatowaniu które nie odpowiadają przedstawionemu stylowi CSS. Przykładowo paragraf 1 choć posiada ciemnozielone tło i biały tekst nie jest zapisany kursywą co jest jednym z kluczowych wymogów stylu font-style: italic. Kolejną różnicą jest użyta czcionka która nie odpowiada krojowi szeryfowemu font-family: serif. Paragraf 2 wykazuje jeszcze większe odstępstwa od stylu CSS. Jego tło jest białe co nie zgadza się z background-color: Teal a także tekst ma inny kolor niż White. Dodatkowo choć tekst jest kursywą to użyta czcionka nie jest szeryfowa. Paragraf 3 mimo że posiada ciemnozielone tło i biały tekst nie jest napisany kursywą co jest wymagane przez font-style: italic a także tekst jest pogrubiony co nie wynika z przedstawionego stylu CSS. Typowe błędy pojawiające się przy analizie stylów CSS wynikają często z nieprawidłowego zrozumienia właściwości oraz braku uwagi na szczegóły takie jak krój czcionki czy szczegółowe ustawienia kolorów tła i tekstu. Właściwe rozumienie specyfikacji CSS oraz umiejętność rozpoznawania subtelnych różnic w stylach jest kluczowa w projektowaniu stron internetowych zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 34

W przypadku podanego fragmentu kodu walidator HTML zgłosi błąd, ponieważ <img src="kwiat.jpg alt="kwiat">

A. zastosowano nieznany atrybut alt

B. brak obrazu kwiat.jpg

C. nie zamknięto cudzysłowu

D. użyto niewłaściwego znacznika do wyświetlenia obrazu

W przedstawionym kodzie HTML występuje błąd związany z niedomknięciem cudzysłowu dla atrybutu 'src'. Prawidłowa składnia powinna wyglądać następująco: <img src="kwiat.jpg" alt="kwiat">. Brak cudzysłowu po 'kwiat.jpg' uniemożliwia poprawne zinterpretowanie kodu przez przeglądarki, co skutkuje błędem walidacji. Zasady walidacji kodu HTML są zgodne z wytycznymi W3C, które zalecają, aby każdy atrybut był zamknięty cudzysłowem. Poprawność kodu nie tylko wpływa na jego działanie, ale również na dostępność strony oraz SEO. Użytkownicy, którzy poruszają się po stronach bez pełnej obsługi HTML, mogą napotkać problemy z wyświetlaniem obrazów. W praktyce, zawsze warto stosować dobregi praktyki kodowania, takie jak użycie linterów do sprawdzania poprawności kodu przed jego publikacją, aby uniknąć takich błędów.

Pytanie 35

Co oznacza zapis w obiekcie w języku JavaScript?

x = przedmiot.nazwa();

A. zmienna x będzie przechowywać wynik działania metody nazwa

B. nazwa jest atrybutem klasy przedmiot

C. nazwa jest cechą obiektu przedmiot

D. zmienna x będzie przechowywać rezultat działania funkcji przedmiot

Zapis przedmiot.nazwa() w języku JavaScript oznacza wywołanie metody nazwa na obiekcie przedmiot. Częstym błędem jest mylenie metody z polem klasy czy właściwością obiektu. Pole klasy odnosi się do zmiennej zdefiniowanej na poziomie klasy która przechowuje dane związane z instancjami tej klasy. Metody natomiast są funkcjami które wykonują operacje na danych obiektu. Jeśli chodzi o zmienną przechowującą wynik działania funkcji przedmiot nie jest to poprawna interpretacja ponieważ przedmiot w tym przypadku jest obiektem na którym działa metoda nazwa a nie funkcją. Kolejny błąd to mylenie wywołania metody z przypisaniem wartości właściwości obiektu. Właściwości to atrybuty które przechowują stany obiektu natomiast metody określają jego zachowanie i umożliwiają wykonywanie czynności. Często podczas nauki JavaScript błędnie interpretujemy składnię kropki jako odnoszącą się tylko do właściwości zamiast dostrzegać że może ona również oznaczać wywołanie metod. Dobra praktyka polega na jasnym rozróżnieniu pomiędzy metodami a właściwościami co zwiększa czytelność i niezawodność kodu ułatwiając jego późniejszą konserwację i rozwój przez zespoły programistyczne

Pytanie 36

Aby skutecznie zrealizować algorytm, który znajdzie największą z trzech podanych liczb a, b oraz c, wystarczy użyć

A. jednej pętli

B. dwóch tablic

C. pięciu zmiennych

D. dwóch warunków

Zastosowanie pięciu zmiennych w tym zadaniu jest zbędne i wskazuje na nadmierne skomplikowanie algorytmu. Aby ustalić największą liczbę, nie ma potrzeby przechowywania więcej niż trzech wartości, które reprezentują a, b i c. Użycie dodatkowych zmiennych może prowadzić do zamieszania w kodzie i jest sprzeczne z zasadą efektywności. Ponadto, koncepcja użycia jednej pętli w tym kontekście jest również błędna, ponieważ nie ma potrzeby iterowania przez dane w celu porównania ich wartości. Algorytm powinien być prosty, a pętla wprowadza zbędną kompleksowość. Dwie tablice również nie są właściwym rozwiązaniem, ponieważ problem może być rozwiązany bez konieczności organizowania danych w strukturze tablicowej. Wprowadzenie tablicy mogłoby sugerować, że istnieje potrzeba wielokrotnego porównywania wartości, co jest nieefektywne i niepraktyczne. Ponadto, nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania pamięci i zasobów, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w inżynierii oprogramowania. Zrozumienie, dlaczego proste porównanie wystarczy, jest kluczowe w rozwijaniu umiejętności programistycznych i umiejętności rozwiązywania problemów.

Pytanie 37

Kod umieszczony w ramce tworzy tabelę, która zawiera

A. jeden wiersz i dwa słupki

B. dwa wiersze i jeden słupek

C. dwa wiersze i dwa słupki

D. jeden wiersz i jeden słupek

Podany kod HTML tworzy tabelę z jednym wierszem i dwoma kolumnami ponieważ w strukturze tabeli element <tr> definiuje wiersz a element <td> definiuje komórkę w tym wierszu. W tym przypadku kod zawiera jeden element <tr> co wskazuje na pojedynczy wiersz oraz dwa elementy <td> co oznacza że w tym wierszu znajdują się dwie kolumny. Tego typu struktura jest powszechnie wykorzystywana do przedstawiania danych w formie tabelarycznej co jest standardową praktyką w web developmencie. Tabele HTML są kluczowym elementem w projektowaniu stron internetowych gdyż pozwalają na uporządkowane prezentowanie informacji często używane do tworzenia harmonogramów porównań czy formularzy. Ważne jest aby pamiętać o poprawnym zamykaniu znaczników oraz przestrzeganiu hierarchii struktury tabeli co zapewnia jej poprawne wyświetlanie w przeglądarkach. Dobrą praktyką jest również stosowanie zewnętrznych arkuszy CSS do stylizacji tabel co pozwala na oddzielenie struktury od prezentacji i ułatwia zarządzanie wyglądem strony. Znajomość i umiejętność tworzenia tabel jest niezbędna dla każdego web dewelopera ponieważ tabele stanowią fundamentalny element organizacji danych w HTML.

Pytanie 38

W CSS, żeby uzyskać efekt kursywy dla tekstu, należy zastosować właściwość

A. font-size

B. font-variant

C. font-style

D. font-family

W języku CSS, aby uzyskać efekt pochylenia tekstu, należy zastosować właściwość font-style, która umożliwia określenie stylu czcionki. Właściwość ta ma kilka wartości, z których najczęściej używaną jest 'italic', która pochyla tekst w sposób naturalny, przypominający ręczne pismo. Można także użyć wartości 'oblique', która również powoduje pochylenie, ale w nieco inny sposób, dając efekt bardziej syntetyczny. Przykładem może być następujący kod CSS: p { font-style: italic; }. Wartości te są zgodne z dokumentacją W3C, która definiuje standardy CSS. Użycie font-style jest kluczowe w projektowaniu responsywnych stron internetowych, gdzie estetyka i typografia odgrywają istotną rolę w odbiorze wizualnym. Pochylenie tekstu może być także użyte do wyróżniania cytatów lub nazw własnych, co zwiększa czytelność i przejrzystość dokumentu. Dobrą praktyką jest również testowanie stylów na różnych przeglądarkach, aby upewnić się, że efekt pochylenia jest zgodny z oczekiwaniami we wszystkich środowiskach.

Pytanie 39

W języku PHP symbol "//" oznacza

A. początek komentarza jednoliniowego

B. początek skryptu

C. operator dzielenia całkowitego

D. operator alernatywy

W PHP znak "//" oznacza początek komentarza jednoliniowego. Komentarze są niezwykle ważnym elementem kodu, ponieważ pozwalają programistom na dodawanie objaśnień i notatek, które nie są wykonywane przez interpreter. Dzięki temu kod staje się bardziej czytelny i łatwiejszy w utrzymaniu, zwłaszcza w projektach zespołowych czy przy dłuższych skryptach. Na przykład, można użyć komentarza, aby wyjaśnić, jak działa dana funkcjonalność lub dlaczego podjęto określoną decyzję projektową. Ponadto, stosowanie komentarzy zgodnie z dobrymi praktykami zwiększa jakość dokumentacji projektu oraz ułatwia przyszłym programistom (lub samemu autorowi) zrozumienie logiki kodu. Warto również zauważyć, że w PHP istnieją inne sposoby komentowania, takie jak "#" dla komentarzy jednoliniowych oraz "/* ... */" dla komentarzy wieloliniowych. Użycie komentarzy w kodzie źródłowym jest istotnym aspektem programowania, promującym najlepsze praktyki związane z czytelnością i zarządzaniem projektami.

Pytanie 40

Które zapytanie SQL wybiera nazwiska z tabeli klient, które mają co najmniej jedną literę i zaczynają się na literę Z?

A. SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko LIKE 'Z%'

B. SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko='Z_?'

C. SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko='Z?'

D. SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko LIKE 'Z_%'

Odpowiedź SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko LIKE 'Z%'; jest poprawna, ponieważ wykorzystuje operator LIKE, który jest standardowym narzędziem w SQL do wyszukiwania wzorców w danych tekstowych. Znak procenta (%) w tym kontekście oznacza, że może wystąpić dowolna liczba znaków po literze Z, co jest zgodne z wymaganiem, aby nazwiska były co najmniej jednoliterowe. W praktyce, takie zapytanie umożliwia efektywne wyszukiwanie danych w bazach, co jest kluczowe w kontekście aplikacji zarządzających danymi klientów. Dobre praktyki w projektowaniu baz danych zalecają stosowanie operatora LIKE do filtrowania wyników, co pozwala na zwiększenie przejrzystości i wydajności. W przypadku wyszukiwania nazwisk, można również użyć indeksów, aby przyspieszyć wykonanie zapytań, co jest ważne w kontekście dużych zbiorów danych, gdzie czas odpowiedzi aplikacji może mieć istotne znaczenie dla użytkowników końcowych. Używanie LIKE w połączeniu z odpowiednimi znakami wieloznacznymi jest więc kluczowym elementem efektywnego zarządzania danymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej