Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:11
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:25

Egzamin niezdany

Wynik: 0/40 punktów (0,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Mieszkaniec ośrodka pomocy społecznej wykazuje zainteresowanie różnorodnymi wykładami edukacyjnymi organizowanymi w tym miejscu, chętnie bierze udział w spotkaniach z interesującymi gośćmi. Zadaje również pytania dotyczące możliwości organizacji wycieczek oraz wydarzeń kulturalnych. Swoim zachowaniem i postawą zaspokaja potrzeby

A. przynależności i miłości

B. fizjologiczne i bezpieczeństwa

C. szacunku i uznania

D. poznawcze i estetyczne

Kiedy wybierasz coś innego niż "poznawcze i estetyczne", to niestety pokazuje, że nie do końca rozumiesz, czego potrzebuje ta osoba w domu pomocy społecznej. Odpowiedzi jak "respektu i uznania" czy "afiliacji i miłości" są ważne, owszem, ale skupiają się bardziej na relacjach międzyludzkich i emocjach, a nie na tym, co ta osoba naprawdę chciała robić. W kontekście hierarchii potrzeb Maslowa, te emocjonalne potrzeby są istotne, ale tu nie są głównym motywatorem. Z drugiej strony, odpowiedzi dotyczące "fizjologicznych i bezpieczeństwa" odnoszą się do podstawowych potrzeb życiowych, które są ważne, ale nie dotyczą tego, co wyraża ta osoba. Z moich doświadczeń wynika, że czasem mylimy chęć uczestnictwa w kulturze z potrzebą budowania relacji, co jest naturalne, ale w tym przypadku może pomijać inne aspekty, jak rozwój intelektualny czy estetyczne przeżycia. Zaspokojenie potrzeb poznawczych i estetycznych może naprawdę pozytywnie wpłynąć na ich samopoczucie oraz jakość życia, więc warto o tym pamiętać.

Pytanie 2

Jakie działania zawodowe terapeuty pracującego w szpitalu psychiatrycznym wymagają uzyskania zgody ordynatora oddziału lub innych osób odpowiedzialnych za opiekę nad pacjentami?

A. Zgłoszenie uwag dotyczących stosowanej farmakoterapii

B. Określenie listy pacjentów, którzy mogą udać się na spacer z terapeutą poza szpital

C. Przedstawienie oraz zatwierdzenie codziennego harmonogramu pracy terapii zajęciowej

D. Przygotowanie potrzebnych środków i materiałów do działań terapeutycznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca ustalenia listy pacjentów mogących wyjść na spacer z terapeutą poza teren szpitala jest prawidłowa, ponieważ takie decyzje wymagają szczególnej uwagi ze strony personelu medycznego, w tym ordynatora oddziału. Wychodzenie pacjentów poza teren szpitala wiąże się z różnorodnymi aspektami bezpieczeństwa oraz monitorowania stanu psychicznego pacjentów. Terapeuta musi wziąć pod uwagę nie tylko zdrowie psychiczne pacjentów, ale także ich zdolność do funkcjonowania w społeczeństwie, a także potencjalne ryzyko związane z ich zachowaniem w sytuacjach niekontrolowanych. Z tego powodu, uzyskanie zgody ordynatora jest kluczowe, aby zapewnić, że decyzje są podejmowane zgodnie z najlepszymi praktykami klinicznymi oraz w interesie pacjentów. Przykładowo, podczas ustalania listy pacjentów, terapeuta powinien uwzględnić ich wcześniejsze zachowania, poziom współpracy oraz aktualny stan zdrowia, co pozwoli na minimalizowanie ryzyka i ułatwienie terapeutycznego działania w środowisku zewnętrznym.

Pytanie 3

Jakie podejście powinien wybrać terapeuta zajęciowy, pracując z osobą z zaawansowaną chorobą Alzheimera?

A. Wprowadzać skomplikowane procedury

B. Skupić się na nauce nowych umiejętności

C. Planować ambitne cele długoterminowe

D. Zastosować techniki reminiscencyjne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Techniki reminiscencyjne są skuteczne i często stosowane w pracy z osobami cierpiącymi na zaawansowaną chorobę Alzheimera. Polegają one na stymulacji pamięci poprzez przywoływanie wspomnień z przeszłości. To podejście wykorzystuje zachowane wspomnienia, które mogą być bardziej dostępne niż świeże informacje, co z kolei wspiera komunikację i interakcje społeczne. Stosowanie reminiscencji pomaga również w budowaniu poczucia tożsamości i wartości osobistej pacjenta, co pozytywnie wpływa na jego samopoczucie. W praktyce terapeuta zajęciowy może używać zdjęć, muzyki czy przedmiotów związanych z przeszłością pacjenta, aby wywołać pozytywne emocje i wspomnienia. Takie podejście sprzyja również redukcji niepokoju i dezorientacji, które często towarzyszą chorobie Alzheimera. Moim zdaniem, techniki reminiscencyjne są kluczowe, ponieważ koncentrują się na zasobach pacjenta, a nie na jego ograniczeniach, co jest zgodne z podejściem skoncentrowanym na osobie. Dobre praktyki wskazują na ich wysoką efektywność w poprawie jakości życia pacjentów z otępieniem.

Pytanie 4

Osoba biorąca udział w warsztacie terapii zajęciowej w ramach własnego programu uczestniczy w treningu finansowym, którego celem jest

A. zarządzanie pozyskanymi funduszami

B. opracowywanie zróżnicowanego jadłospisu

C. zachowanie higieny osobistej

D. uczenie się czynności porządkowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trening ekonomiczny w terapii zajęciowej ma na celu nauczenie uczestników skutecznego zarządzania swoimi finansami, co jest kluczowym aspektem samodzielnego życia. Dysponowanie otrzymanymi środkami finansowymi obejmuje umiejętność planowania wydatków, oszczędzania oraz podejmowania świadomych decyzji zakupowych. W kontekście terapii zajęciowej, uczestnicy mogą uczyć się, jak tworzyć budżet, co pozwala im lepiej zrozumieć swoje możliwości finansowe. Praktyczne przykłady to np. stworzenie listy zakupów i porównanie cen w różnych sklepach, co rozwija umiejętność negocjacji i krytycznego myślenia. Dobre praktyki w tym zakresie wskazują, że uczestnicy powinni mieć możliwość przeprowadzania symulacji zakupów oraz rozumienia wartości pieniądza w codziennym życiu. Wspieranie umiejętności ekonomicznych jest szczególnie ważne dla osób z ograniczeniami, które mogą mieć trudności w samodzielnym podejmowaniu decyzji finansowych.

Pytanie 5

Przykładem szumu psychologicznego, który utrudnia komunikację interpersonalną, jest

A. hałas w miejscu prowadzenia rozmowy

B. zbyt wysoka temperatura powietrza w pomieszczeniu

C. zbyt duża odległość pomiędzy rozmówcami

D. nadmierna ilość informacji zawarta w komunikacie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Nadmierna ilość informacji zawarta w komunikacie to przykład szumu psychologicznego, ponieważ może prowadzić do przetłoczenia odbiorcy, co w rezultacie utrudnia skuteczną komunikację. W kontekście komunikacji interpersonalnej, kluczowe jest, aby przekaz był klarowny i zrozumiały. Gdy zbyt wiele informacji jest przekazywanych jednocześnie, odbiorca może czuć się przytłoczony, co prowadzi do trudności w przetwarzaniu komunikatu. Przykładem może być sytuacja, w której podczas spotkania omawiane są różne zagadnienia jednocześnie, co może wprowadzać chaos i dezorientację. W praktyce, warto stosować zasady jasnej komunikacji, takie jak model komunikacji AIDA (Attention, Interest, Desire, Action), który pozwala na strukturyzację przekazu w sposób zrozumiały dla odbiorcy. Dobrą praktyką jest także ograniczenie liczby najważniejszych punktów do maksymalnie trzech lub czterech, co ułatwia ich zapamiętanie i zrozumienie. Ponadto, warto zwrócić uwagę na dostosowanie przekazu do poziomu wiedzy i oczekiwań słuchaczy, co jest zgodne z zasadami efektywnej komunikacji.

Pytanie 6

Aby zmotywować osoby z problemami emocjonalnymi do wyrażania swoich emocji oraz do angażowania się w aktywność poznawczą i fizyczną, powinno się im zapewnić możliwość uczestnictwa w zajęciach

A. z psychoedukacji

B. z dramy

C. z wizualizacji

D. z medytacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Drama jako metoda terapeutyczna jest niezwykle skuteczna w pracy z osobami z zaburzeniami emocjonalnymi, ponieważ angażuje uczestników w proces twórczy, który umożliwia im wyrażanie swoich uczuć w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku. Przez działania dramatyczne, takie jak odgrywanie ról, uczestnicy mogą eksplorować swoje emocje, przeżywać je na nowo, a także nauczyć się sposobów radzenia sobie z nimi. Na przykład, w trakcie zajęć z dramy, osoby mogą wcielać się w różne postacie, co pozwala im na dystans do swoich problemów, a tym samym na lepsze zrozumienie swoich emocji. Ponadto, takie zajęcia sprzyjają rozwojowi umiejętności społecznych, komunikacyjnych oraz zdolności do pracy w grupie, co jest kluczowe w procesie zdrowienia. Uznaje się, że terapia dramą może być zgodna z najlepszymi praktykami w psychoterapii, gdzie kreatywne podejście do emocji i ekspresji służy jako fundament skutecznej interwencji. To podejście nie tylko wpływa na poprawę stanu psychicznego uczestników, ale również buduje ich pewność siebie i umiejętności interpersonalne.

Pytanie 7

Wskaż pasywną formę teatroterapii?

A. Udział w koncercie muzyki symfonicznej

B. Uczestnictwo w dramie oraz psychodramie

C. Obserwowanie przedstawień teatralnych

D. Zabawa w przedstawienie pantomimiczne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oglądanie spektakli teatralnych stanowi receptywną formę teatroterapii, ponieważ skupia się na odbiorze działań artystycznych, a nie na ich tworzeniu. Uczestnicy mają możliwość obserwacji i przetwarzania emocji oraz doświadczeń przedstawianych na scenie. Ta forma terapii może pomóc w zrozumieniu własnych emocji poprzez identyfikację z postaciami i sytuacjami przedstawionymi w spektaklach. W praktyce teatroterapeutycznej, oglądanie spektakli może być wykorzystywane do rozwijania empatii oraz komunikacji interpersonalnej. Terapia przez sztukę, w której uczestnik ma do czynienia z dziełem artystycznym, pozwala na głębsze refleksje nad własnym życiem oraz relacjami z innymi ludźmi. Warto zauważyć, że badania wykazały, iż oglądanie przedstawień teatralnych może przyczynić się do poprawy zdrowia psychicznego, redukcji stresu oraz zwiększenia poczucia przynależności społecznej.

Pytanie 8

Aby omówić realizację indywidualnych planów, zespół wspierająco-aktywizujący w środowiskowym domu samopomocy spotyka się

A. w zależności od potrzeb, jednak przynajmniej raz na 3 miesiące

B. tylko w przypadku konieczności

C. nie częściej niż raz na rok

D. w zależności od potrzeb, jednak przynajmniej raz na 6 miesięcy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca, że zespół wspierająco-aktywizujący w środowiskowym domu samopomocy zbiera się w zależności od potrzeb, jednak co najmniej raz na 6 miesięcy, jest poprawna zgodnie z dobrymi praktykami w obszarze wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Takie podejście umożliwia elastyczne dostosowanie działań zespołu do zmieniających się potrzeb uczestników, co jest kluczowe w kontekście indywidualizacji wsparcia. Regularne spotkania, przynajmniej co pół roku, pozwalają na bieżącą ocenę postępów w realizacji planów, a także na omawianie ewentualnych trudności czy zmian w sytuacji osobistej uczestników. Taki systematyczny przegląd umożliwia również aktualizację indywidualnych planów wsparcia, co jest istotnym wymogiem zgodnym z wytycznymi krajowymi i międzynarodowymi, takimi jak Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. Przykład praktyczny: jeśli uczestnik wymaga dodatkowego wsparcia w obszarze zawodowym, zespół może zwołać nadzwyczajne spotkanie, aby omówić i dostosować plan działania do jego aktualnych potrzeb.

Pytanie 9

Jaką zasadę nauczania wykorzystał terapeuta, przechodząc od prostszych zadań do bardziej skomplikowanych?

A. Aktywności

B. Systematyczności

C. Przystępności

D. Poglądowości

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zasada przystępności w kształceniu odnosi się do organizacji procesu edukacyjnego w taki sposób, aby uczniowie mogli stopniowo przyswajać nowe informacje i umiejętności. Terapeuta, przechodząc od czynności prostszych do trudniejszych, stosuje tę zasadę, co pozwala na zbudowanie solidnej podstawy wiedzy i umiejętności, zanim przejdzie do bardziej złożonych zagadnień. Dzięki temu uczniowie mają szansę na zrozumienie podstawowych konceptów, co jest kluczowe w terapii. Na przykład, podczas terapii zajęciowej, terapeuta może najpierw nauczyć pacjenta podstawowych umiejętności manualnych, takich jak chwytanie przedmiotów, a następnie stopniowo wprowadzać bardziej skomplikowane zadania, takie jak rysowanie czy składanie modeli. Taki systematyczny sposób nauczania jest zgodny z najlepszymi praktykami terapeutycznymi, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia i dostosowania poziomu trudności zadań do możliwości ucznia. Zastosowanie zasady przystępności nie tylko zwiększa efektywność nauczania, ale także wpływa na motywację i zaangażowanie pacjenta w proces terapeutyczny.

Pytanie 10

Fundacja Radosny człowiek, która organizuje warsztat terapii zajęciowej, jest zobowiązana do prowadzenia dokumentacji dotyczącej swojej działalności rehabilitacyjnej, w zgodzie

A. z rozporządzeniem w sprawie warsztatów terapii zajęciowej

B. z ustawą o fundacjach

C. z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego

D. z rozporządzeniem w sprawie domów pomocy społecznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na rozporządzenie w sprawie warsztatów terapii zajęciowej jest poprawna, ponieważ to właśnie to rozporządzenie określa szczegółowe zasady funkcjonowania warsztatów terapii zajęciowej oraz wymogi dotyczące prowadzenia dokumentacji rehabilitacyjnej. W kontekście jednostek świadczących usługi rehabilitacyjne, kluczowe jest przestrzeganie przepisów, które regulują organizację i działalność takich warsztatów. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być konieczność regularnego dokumentowania postępów uczestników terapii, co jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również praktyką pozwalającą na skuteczną ocenę efektywności terapii. Odpowiednia dokumentacja powinna zawierać informacje o celach, metodach oraz wynikach terapii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie rehabilitacji. Wdrażając te standardy, fundacje takie jak <i>Radosny człowiek</i> mogą zapewnić wysoką jakość świadczonych usług oraz efektywność swoich działań, co przekłada się na lepsze wyniki w rehabilitacji ich podopiecznych.

Pytanie 11

Część procesu komunikacji, w której odbiorca przyjmuje przekaz i interpretuje go w kategorie myśli oraz emocji, nazywana jest

A. sprzężenie

B. kodowanie

C. dekodowanie

D. filtrowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'dekodowanie' jest poprawna, ponieważ odnosi się do kluczowego etapu w procesie komunikacji, w którym odbiorca przejmuje i interpretuje przesłanie nadawcy. Dekodowanie polega na przetwarzaniu informacji, które są przekazywane w postaci znaków, dźwięków lub obrazów, a następnie na ich przekształceniu w zrozumiałe idee oraz emocje. Przykładem zastosowania dekodowania może być analiza tekstu czy mowy, gdzie odbiorca interpretuje intencje nadawcy na podstawie kontekstu społecznego, kulturowego czy emocjonalnego. W praktykach komunikacyjnych, takich jak marketing czy public relations, umiejętność dekodowania komunikatów jest niezwykle cenna, ponieważ pozwala lepiej zrozumieć potrzeby i oczekiwania odbiorców. Wspierając efektywność komunikacji, stosowanie technik dekodowania może prowadzić do budowania silniejszych relacji między nadawcą a odbiorcą, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania komunikacją.

Pytanie 12

Po amputacji kończyny górnej, pacjentowi w czasie przed zastosowaniem protezy powinno się zalecać pracę w warsztacie tkackim głównie w celu

A. normalizacji czucia powierzchownego i głębokiego

B. polepszenia ogólnej sprawności fizycznej

C. rozwijania mięśni obręczy kończyny górnej

D. wzmocnienia i ustabilizowania objętości kikuta

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca rozwijania mięśni obręczy kończyny górnej jest prawidłowa, ponieważ rehabilitacja pacjentów po amputacji kończyny górnej koncentruje się na przywracaniu funkcji i mobilności, co jest niezwykle istotne przed przystąpieniem do zaprotezowania. Praca na warsztacie tkackim angażuje różne grupy mięśniowe, co przyczynia się do wzmocnienia obręczy barkowej oraz jej stabilizacji. Używanie rąk do wykonywania precyzyjnych ruchów przy tkaniu rozwija siłę i koordynację, co jest kluczowe dla późniejszego funkcjonowania z protezą. W praktyce, rehabilitacja powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, a terapia zajęciowa, taka jak tkactwo, może być skutecznym sposobem na zwiększenie aktywności fizycznej, poprawę wydolności oraz wspieranie procesu adaptacji do życia z protezą. Dobrym przykładem zastosowania tej metody jest wprowadzenie pacjentów do zajęć manualnych, które nie tylko angażują mięśnie, ale także stymulują układ nerwowy poprzez ćwiczenia wzrokowo-ruchowe, co jest zgodne z rekomendacjami specjalistów rehabilitacji.

Pytanie 13

Przy zmianie bielizny osobistej pacjenta leżącego w łóżku, istotne jest zapewnienie mu prywatności, aby zrealizować jego potrzebę

A. samorealizacji

B. samoopieki

C. poszanowania godności

D. kontaktu z innymi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "poszanowania godności" jest prawidłowa, ponieważ w kontekście opieki nad pacjentem, szczególnie tym leżącym w łóżku, zapewnienie intymności jest kluczowym elementem szacunku dla jego osobowości i godności. W praktyce, podczas zmiany bielizny osobistej, warto zachować odpowiednie środki ostrożności, takie jak zasłonięcie pacjenta ekranem lub parawanem, aby nie czuł się narażony na wzrok innych osób. Takie działania nie tylko chronią intymność pacjenta, ale także wpływają na jego psychiczne samopoczucie, co jest niezbędne w trakcie procesu leczenia. Dobry praktyki wskazują, że personel medyczny powinien być świadomy wpływu, jaki ma na pacjenta, a dzięki zapewnieniu mu prywatności, może wspierać jego poczucie bezpieczeństwa oraz komfortu. Warto również zauważyć, że poszanowanie godności pacjenta jest częścią standardów etycznych w opiece zdrowotnej, które podkreślają, jak ważne jest traktowanie każdego pacjenta z empatią i zrozumieniem.

Pytanie 14

Jaki styl komunikacji opiera się na wspólnej współpracy oraz szacunku dla opinii, potrzeb i oczekiwań pomiędzy terapeutą, podopiecznym a jego rodziną?

A. Paternalistyczny

B. Partnerski

C. Autorytarny

D. Uległy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Styl komunikacji partnerskiej opiera się na wzajemnej współpracy, otwartości i poszanowaniu dla wszystkich stron zaangażowanych w proces terapeutyczny. W tym modelu terapeuta traktuje podopiecznego oraz jego rodzinę jako równorzędnych partnerów, co sprzyja budowaniu zaufania i efektywnej współpracy. Przykładem może być wspólne ustalanie celów terapeutycznych, gdzie każdy członek zespołu ma możliwość wyrażenia swoich opinii i potrzeb. W praktyce terapeuci stosują różne techniki, takie jak aktywne słuchanie czy techniki wspierające, aby zaangażować podopiecznego w proces decyzyjny. Współpraca w zespole interdyscyplinarnym, w skład którego wchodzą specjaliści z różnych dziedzin, również jest kluczowa i opiera się na zasadzie partnerskiego podejścia. Takie działania są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem psychicznym, które podkreślają znaczenie holistycznego i zindywidualizowanego podejścia do terapii, uwzględniającego cały kontekst życia pacjenta.

Pytanie 15

Jakie są zastosowania programu komputerowego Excel?

A. tworzenia obliczeń kosztów zużycia materiałów

B. poprawiania zdjęć

C. odtwarzania plików audio

D. tworzenia prezentacji multimedialnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że program komputerowy Excel jest wykorzystywany do sporządzania kalkulacji kosztów zużycia materiałów, jest poprawna, ponieważ Excel jest zaawansowanym narzędziem arkusza kalkulacyjnego, które pozwala na analizę danych, tworzenie obliczeń oraz wizualizację wyników. Dzięki funkcjom matematycznym i statystycznym, użytkownicy mogą łatwo obliczać koszty, w tym analizować zużycie materiałów w ramach różnych projektów. Przykładem zastosowania może być firma budowlana, która korzysta z Excela do śledzenia kosztów materiałów budowlanych, co umożliwia precyzyjne planowanie budżetów i optymalizację zakupów. Excel wspiera także tworzenie wykresów i tabel przestawnych, co ułatwia prezentację danych w zrozumiały sposób. Dobre praktyki w branży zalecają korzystanie z Excela do zarządzania finansami, gdyż umożliwia on efektywne wprowadzanie danych, analizy oraz tworzenie raportów, co zdecydowanie zwiększa produktywność i przejrzystość procesów finansowych.

Pytanie 16

Gdzie w scenariuszu powinna być umieszczona czynność terapeutyczna, polegająca na ocenianiu oraz udzielaniu wskazówek uczestnikowi w danym miejscu pracy?

A. W początkowej części realizacji zajęć

B. Na liście celów szczegółowych

C. W głównej części realizacji zajęć

D. Na liście metod oraz technik terapii zajęciowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Czynność terapeuty polegająca na sprawdzaniu i udzielaniu wskazówek uczestnikowi na danym stanowisku pracy powinna być umieszczona w zasadniczej części przebiegu zajęć, ponieważ to właśnie w tym etapie realizowane są główne cele terapeutyczne. W tym momencie terapeuta aktywnie angażuje się w proces, monitorując postępy uczestnika, identyfikując trudności oraz dostosowując wskazówki do indywidualnych potrzeb. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w terapii zajęciowej, gdzie kluczowe jest, aby uczestnik miał okazję do praktycznego wykorzystania nabytych umiejętności w rzeczywistych warunkach. Przykładowo, podczas zajęć związanych z nauką zawodu, terapeuta może obserwować, jak uczestnik wykonuje określone zadania, a w razie potrzeby wprowadzać modyfikacje, co sprzyja efektywnemu przyswajaniu wiedzy i umiejętności. Standardy praktyki w terapii zajęciowej podkreślają konieczność dostosowywania interwencji do aktualnego poziomu uczestnika oraz kontekstu jego pracy, co jest kluczowe dla osiągnięcia założonych celów terapeutycznych.

Pytanie 17

Jakie z wymienionych czynności terapeutycznych są realizowane w ramach dramaterapii?

A. Ćwiczenia rytmiczne przy muzyce

B. Zabawy ruchowe z użyciem przyborów

C. Odgrywanie wydarzeń, sytuacji, emocji

D. Gry i zabawy sprawnościowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
No więc, odgrywanie różnych sytuacji i emocji to naprawdę kluczowy element dramaterapii. Chodzi o to, żeby uczestnicy mogli lepiej poznać swoje uczucia w bezpiecznym miejscu. W dramaterapii mamy różne techniki, jak improwizacja, scenki czy dialogi, które pomagają zrozumieć siebie i relacje z innymi ludźmi. Przykładowo, można pracować z dziećmi, które przez odgrywanie ról uczą się, jak radzić sobie z emocjami, na przykład ze złością czy smutkiem. Takie podejście jest też przydatne w rehabilitacji osób z problemami psychicznymi, gdzie odgrywanie ról może pomóc w radzeniu sobie z trudnymi wspomnieniami. Cała ta idea jest zgodna z wytycznymi różnych organizacji, na przykład The National Association for Drama Therapy, które podkreślają, jak ważna jest ekspresja emocjonalna w terapii.

Pytanie 18

Która z wymienionych metod wsparcia dzieci z zaburzeniami neurorozwojowymi polega na inicjowaniu odruchów pełzania przez uciskanie określonych punktów na ciele?

A. Peto

B. Kabata

C. Domana

D. Vojty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź Vojty jest prawidłowa, ponieważ metoda Vojty, znana również jako terapia Vojty, koncentruje się na wyzwalaniu odruchów pełzania poprzez stymulację określonych punktów na ciele pacjenta. Ta technika, opracowana przez czeskiego neurologa Václava Vojtę, jest szeroko stosowana w rehabilitacji dzieci z zaburzeniami neurorozwojowymi, takimi jak porażenie mózgowe czy opóźnienia w rozwoju motorycznym. W praktyce terapeuta wykorzystuje delikatny ucisk na wybrane miejsca ciała, co aktywuje naturalne mechanizmy ruchu i pozwala na rozwój umiejętności motorycznych w sposób zorganizowany i kontrolowany. Dzięki temu dzieci mogą uczyć się pełzania, raczkowania oraz innych form aktywności, które są kluczowe dla ich dalszego rozwoju. Metoda Vojty jest zgodna z najlepszymi praktykami w terapii neurologicznej i rehabilitacyjnej, a jej efektywność potwierdzają liczne badania kliniczne. Warto zauważyć, że terapia ta nie tylko poprawia funkcjonalność dzieci, ale również wspiera ich rozwój emocjonalny i społeczny, co jest niezwykle istotne w całościowym podejściu do terapeutycznego wsparcia.

Pytanie 19

Pierwszym krokiem w procesie tworzenia diagnozy terapeutycznej jest

A. nawiązanie kontaktu terapeutycznego z podopiecznym

B. ustalenie celów terapeutycznych dla podopiecznego

C. zidentyfikowanie problemów, potrzeb oraz możliwości podopiecznego

D. zbieranie danych o podopiecznym z wywiadów, obserwacji oraz dostępnej dokumentacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Nawiązanie kontaktu terapeutycznego z podopiecznym stanowi fundamentalny krok w procesie formułowania diagnozy terapeutycznej. Umożliwia to stworzenie bezpiecznej i wspierającej atmosfery, w której podopieczny czuje się komfortowo, dzieląc swoje myśli i uczucia. Bez tego etapu, cała reszta procesu terapeutycznego może być znacznie mniej skuteczna, ponieważ zaufanie jest kluczowym elementem każdej relacji terapeutycznej. Dobrym przykładem zastosowania tej praktyki jest użycie aktywnego słuchania, które pozwala terapeutom lepiej zrozumieć potrzeby i emocje podopiecznego. Ponadto, nawiązanie kontaktu to nie tylko interakcja werbalna, ale także umiejętność odczytywania niewerbalnych sygnałów, co może znacząco wpłynąć na jakość relacji. Standardy etyczne w pracy terapeutycznej podkreślają znaczenie budowania relacji opartej na zaufaniu, co jest niezbędne do efektywnego przeprowadzania diagnozy i dalszej terapii.

Pytanie 20

Amnezja odnosi się do zaburzeń

A. uczenia się

B. pamięci

C. myślenia

D. spostrzegania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Amnezja to zaburzenie związane z pamięcią, które może wpływać na zdolność do przypominania sobie informacji oraz uczenia się nowych treści. Wyróżniamy różne typy amnezji, w tym amnezję anterogradną, która uniemożliwia zapamiętywanie nowych informacji po wystąpieniu urazu, oraz amnezję retrogradną, gdzie pacjent traci dostęp do wspomnień sprzed urazu. Przykładem zastosowania wiedzy o amnezji jest terapia oceniana przez specjalistów w zakresie neuropsychologii, która może wspierać pacjentów w rehabilitacji pamięci. W kontekście praktycznym, techniki takie jak terapia zajęciowa czy rehabilitacja pamięciowa mogą być stosowane, aby pomóc osobom dotkniętym amnezją w poprawie ich funkcji poznawczych. Zrozumienie amnezji jest także kluczowe w kontekście standardów medycznych, takich jak DSM-5, który klasyfikuje zaburzenia związane z pamięcią, co pozwala na skuteczniejsze diagnozowanie i leczenie.

Pytanie 21

Terapeuta zajęciowy uzyska informację z orzeczenia wydanego przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności?

A. na temat relacji w rodzinie

B. na temat wskazania do ulg i uprawnień

C. na temat wyników badań diagnostycznych

D. na temat zaleceń dotyczących dalszej rehabilitacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź „o wskazaniach do ulg i uprawnień” jest prawidłowa, ponieważ Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności ma na celu wydawanie orzeczeń, które precyzują, jakie ulgi i uprawnienia przysługują osobom z niepełnosprawnościami. W orzeczeniu tym znajdują się informacje na temat dostępnych świadczeń, takich jak zasiłki, ulgi podatkowe czy możliwość uzyskania dodatkowych świadczeń zdrowotnych. Znajomość tych wskazań jest kluczowa dla terapeutów zajęciowych, którzy mogą wykorzystać te informacje w procesie rehabilitacji, dostosowując plan terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta. Przykładem może być sytuacja, w której terapeuta, mając wiedzę o przysługujących ulgach, może pomóc pacjentowi w uzyskaniu odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego lub dostępu do specjalistycznych usług medycznych. W praktyce, taka wiedza pozwala na lepsze wsparcie pacjentów w ich codziennym życiu oraz poprawia jakość ich procesu rehabilitacji.

Pytanie 22

Zaleca się uczestnictwo w ćwiczeniach umiejętności praktycznych, które zwiększają kompetencje, w szczególności dla osób z problemami zdrowotnymi

A. dermatologicznymi

B. kardiologicznymi

C. nowotworowymi

D. psychicznymi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Udział w treningach umiejętności praktycznych podnoszących kompetencje jest szczególnie istotny dla osób z chorobami psychicznymi, ponieważ tego rodzaju interwencje mogą znacząco wpłynąć na ich jakość życia oraz zdolność do funkcjonowania w społeczeństwie. Osoby z problemami zdrowia psychicznego często borykają się z trudnościami w codziennym życiu, a umiejętności praktyczne, takie jak zarządzanie stresem, komunikacja interpersonalna czy umiejętności społeczne, mogą wspierać ich w realizacji codziennych zadań. Przykładem mogą być treningi asertywności, które pomagają osobom z zaburzeniami lękowymi w rozwijaniu pewności siebie oraz zdolności do wyrażania swoich potrzeb. Ponadto, standardy terapeutyczne, takie jak model biopsychospołeczny, podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta, co obejmuje rozwijanie umiejętności praktycznych jako element terapii. Wprowadzenie takich programów do pracy z podopiecznymi z problemami zdrowia psychicznego przyczynia się do ich lepszego samopoczucia oraz integracji społecznej.

Pytanie 23

Osoba chora na schizofrenię nie dba o higienę, nie stylizuje fryzury, ani nie troszczy się o prezentowanie schludnego wyglądu. Co to opisuje w kontekście deprywacji potrzeb?

A. poznawczych i psychologicznych

B. uznania i szacunku

C. higienicznych i estetycznych

D. bezpieczeństwa i afiliacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca deprywacji potrzeb higienicznych i estetycznych jest trafna, ponieważ opisane zachowania chorego na schizofrenię wskazują na brak dbałości o osobisty wygląd i higienę. W kontekście schizofrenii, pacjenci mogą doświadczać objawów negatywnych, które obejmują spadek motywacji do wykonywania codziennych czynności, w tym dbałości o siebie. Deprywacja potrzeb higienicznych oznacza, że jednostka nie tylko zaniedbuje podstawowe czynności pielęgnacyjne, ale także może odczuwać brak zainteresowania swoim wyglądem, co jest istotnym wskaźnikiem stanu zdrowia psychicznego. Praktyczne przykłady obejmują sytuacje, w których terapeuci lub opiekunowie muszą interweniować, aby pomóc pacjentom w przywracaniu codziennych nawyków higienicznych, co może być kluczowe dla ich rehabilitacji. Wspieranie pacjentów w powrocie do zdrowia często wymaga zrozumienia ich potrzeb w zakresie higieny oraz wrażliwości na ich indywidualne problemy. Standardy opieki psychologicznej podkreślają znaczenie rehabilitacji psychospołecznej, która uwzględnia takie aspekty, a także promuje działania mające na celu poprawę jakości życia osób z zaburzeniami psychicznymi.

Pytanie 24

Przedstawione symptomy sugerują wystąpienie zespołu

Zaburzenia pamięci krótkotrwałej, konfabulacje, trudności w ustaleniu sekwencji zdarzeń, upośledzenie myślenia abstrakcyjnego, zaburzenia czucia oraz kontroli ruchów.

A. Tourette´a

B. Korsakowa

C. Downa

D. Aspergera

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zespół Korsakowa, będący wynikiem niedoboru witaminy B1 (tiaminy), charakteryzuje się objawami, takimi jak zaburzenia pamięci bieżącej, konfabulacje oraz trudności w ustalaniu chronologii wydarzeń. Osoby doświadczające tego zespołu mają problem z zapamiętywaniem nowych informacji oraz przywoływaniem wspomnień z przeszłości, co powoduje, że często zastępują luki w pamięci zmyślonymi opowieściami, czyli konfabulacjami. Upośledzenie myślenia abstrakcyjnego jest również istotnym objawem, co prowadzi do trudności w analizie sytuacji oraz podejmowaniu decyzji. Zaburzenia czucia i kontroli ruchów mogą być wynikiem uszkodzenia układu nerwowego, co jest typowe dla pacjentów z tym zespołem. W kontekście praktycznym, zespół Korsakowa najczęściej występuje u osób nadużywających alkoholu, co podkreśla znaczenie profilaktyki i wczesnej interwencji w przypadku uzależnienia. Właściwe leczenie, w tym suplementacja tiaminy oraz terapia behawioralna, ma kluczowe znaczenie dla poprawy jakości życia pacjentów.

Pytanie 25

10-letni Karol jest dzieckiem z problemami ze słuchem i korzysta z aparatu słuchowego. Często spotyka się z przykrymi komentarzami ze strony rówieśników, przez co izoluje się i nie tworzy relacji z innymi dziećmi. Jaki problem chłopca można zidentyfikować na podstawie tego opisu?

A. Poczucie odrzucenia

B. Wytworzenie się postawy roszczeniowej

C. Brak akceptacji swojej niepełnosprawności

D. Niedostosowanie społeczne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poczucie odrzucenia jest kluczowym problemem, który można zidentyfikować w przypadku 10-letniego Karola. Jego sytuacja, w której doświadcza złośliwych uwag ze strony rówieśników, prowadzi do izolacji społecznej i braku nawiązywania relacji. Dzieci z niedosłuchem często zmagają się z trudnościami w interakcji, co może skutkować niepewnością i obawą przed odrzuceniem przez innych. W praktyce oznacza to, że Karol może unikać sytuacji społecznych, co pogłębia jego uczucie osamotnienia. Wsparcie psychologiczne oraz terapia grupowa mogą być kluczowe w pomocy dzieciom w podobnych sytuacjach, umożliwiając im lepsze przystosowanie się do środowiska społecznego i rozwijanie umiejętności interpersonalnych. Warto także szerzyć świadomość wśród rówieśników na temat akceptacji osób z niepełnosprawnościami, co pozwoli na budowanie bardziej inkluzywnego środowiska. Edukacja na temat różnorodności i empatii w szkołach jest niezbędna dla poprawy relacji między dziećmi, co może znacząco wpłynąć na dobrostan emocjonalny dzieci takich jak Karol.

Pytanie 26

Diagnoza prognostyczna jest wykorzystywana do ustalenia

A. typy niepełnosprawności.

B. etapu rozwoju.

C. przyczyny problemu.

D. potencjalnego rozwoju.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Diagnoza prognostyczna jest kluczowym etapem procesu terapeutycznego, który ma na celu przewidywanie przyszłego rozwoju sytuacji zdrowotnej pacjenta. Stanowi ona fundament dla projektowania interwencji oraz strategii wsparcia, które mogą zmniejszyć ryzyko pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta. Przykładem zastosowania diagnozy prognostycznej jest ocena pacjentów z chorobami przewlekłymi, gdzie na podstawie analizy danych klinicznych oraz historii zdrowia można przewidzieć, jak może przebiegać choroba. W praktyce oznacza to na przykład, że specjalista może określić, które osoby mają większe ryzyko wystąpienia powikłań i wdrożyć odpowiednie programy prewencyjne. Standardy diagnostyczne, takie jak te opracowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), podkreślają znaczenie diagnozy prognostycznej w kontekście spersonalizowanej opieki zdrowotnej, która uwzględnia indywidualne potrzeby pacjenta oraz jego unikalny kontekst zdrowotny.

Pytanie 27

Skuteczny plan terapii i rehabilitacji dla pacjenta powinien być

A. elastyczny, bezterminowy, usystematyzowany, urozmaicony

B. celowy, spójny, elastyczny, terminowy

C. wykonalny, stały, konsekwentny, urozmaicony

D. stały, wykonalny, przejrzysty, uporządkowany

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dobry plan terapii i rehabilitacji powinien być celowy, spójny, elastyczny oraz terminowy, ponieważ każdy z tych elementów odgrywa kluczową rolę w skuteczności procesu terapeutycznego. Celowość oznacza, że działania terapeutyczne są zgodne z ustalonymi celami, które powinny być jasno zdefiniowane na początku terapii. Spójność natomiast wskazuje na potrzebę harmonijnego integrowania różnych metod i technik, co pozwala na osiągnięcie synergii w leczeniu. Elastyczność jest niezbędna, aby dostosować plan do zmieniających się potrzeb pacjenta, co jest istotne zwłaszcza w długoterminowych terapiach, gdzie postępy mogą wymagać modyfikacji strategii. Terminowość odnosi się do konieczności realizacji działań w wyznaczonych ramach czasowych, co pozwala na monitorowanie efektów oraz wprowadzanie ewentualnych korekt. Praktycznym przykładem może być rehabilitacja po urazie, gdzie terapeuta może zaplanować serie ćwiczeń mających na celu odbudowę siły mięśniowej, ale także elastycznie dostosować intensywność i rodzaj ćwiczeń w zależności od reakcji pacjenta, co zwiększa efektywność wsparcia.

Pytanie 28

Terapeuta zajęciowy, który wyróżnił podopiecznego za aktywny udział w zajęciach przed całą grupą, zastosował formę nagrody

A. pieniężną

B. rzeczową

C. społeczną

D. materialną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź to nagroda społeczna, która odnosi się do uznania i wsparcia, jakie podopieczny otrzymuje od swojego otoczenia, w tym przypadku od terapeuty i grupy. Chwalenie uczestnika zajęć w obecności innych nie tylko wzmacnia jego poczucie wartości, ale również promuje pozytywne zachowania w grupie. W terapii zajęciowej, nagrody społeczne są kluczowym elementem motywacyjnym, ponieważ pomagają w budowaniu relacji między uczestnikami oraz wspierają integrację społeczną. Przykładowo, terapeuta może chwalić podopiecznego za jego wkład w zajęcia, co skłoni nie tylko niego, ale i innych uczestników do aktywniejszego udziału. Takie podejście jest zgodne z teorią uczenia się społecznego, która podkreśla znaczenie obserwacji i modelowania w procesie nauki. Uznanie społeczne jest skuteczną strategią w pracy z osobami z różnymi rodzajami niepełnosprawności, ponieważ zwiększa ich motywację i chęć do współpracy, co jest niezwykle ważne w kontekście terapii i rozwoju osobistego.

Pytanie 29

Praworęczny uczestnik zajęć w pracowni rękodzielniczej ma nałożony gips na palec prawej dłoni. Jaką cechę powinien mieć indywidualny plan terapii, aby w tej sytuacji możliwe było osiągnięcie zaplanowanych celów terapeutycznych?

A. Terminowość

B. Elastyczność

C. Skuteczność

D. Komunikatywność

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Elastyczność w indywidualnym planie terapii jest kluczowym elementem, szczególnie w przypadku uczestników z ograniczeniami, takimi jak opatrunek gipsowy na palcu. Taki plan powinien być dostosowywany do zmieniających się potrzeb pacjenta, a także uwzględniać jego aktualne możliwości i ograniczenia. Przykładem może być dostosowanie ćwiczeń manualnych do funkcji pozostałych palców oraz rąk, co pozwala na kontynuację terapii pomimo kontuzji. Elastyczność w tym kontekście oznacza również gotowość do wprowadzania zmian w celu zwiększenia efektywności terapii. Zgodnie z zasadami terapii zajęciowej, takie podejście sprzyja nie tylko osiąganiu konkretnych celów terapeutycznych, ale też zwiększa motywację pacjenta, co jest kluczowe dla sukcesu terapeutycznego. Warto podkreślić, że elastyczność w planowaniu terapii jest zgodna z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji, gdzie zawsze należy brać pod uwagę stan pacjenta oraz jego potrzeby.

Pytanie 30

Czynności realizowane w zakresie ergoterapii obejmują

A. dobieraniu odpowiednich parametrów mebli do zdolności i ograniczeń osoby podopiecznej

B. spędzanie czasu na takich pracach jak pielęgnacja roślin czy porządkowanie przestrzeni

C. tworzeniu obrazów z użyciem różnych technik malarskich

D. organizowanie aktywności rekreacyjnych i wycieczek

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ergoterapia jest dziedziną, która koncentruje się na wspieraniu osób w uczestnictwie w codziennych czynnościach, które są dla nich ważne. Jednym z podstawowych elementów ergoterapii jest wykonywanie różnorodnych prac manualnych, w tym pielęgnowanie roślin czy sprzątanie. Te aktywności nie tylko rozwijają umiejętności motoryczne podopiecznego, ale także wpływają na jego samodzielność i poczucie wartości. W terapii ergoterapeutycznej szczególnie ważne jest dostosowanie zajęć do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta, co jest zgodne z zasadami terapii skoncentrowanej na kliencie. Przykłady praktyczne mogą obejmować organizowanie zajęć związanych z ogrodnictwem, które nie tylko angażują w codzienne czynności, ale również sprzyjają relaksacji i poprawie samopoczucia psychicznego. Ergoterapeuci stosują takie techniki, aby wspierać pacjentów w osiąganiu ich celów życiowych i ułatwianiu im powrotu do niezależności. Stosowanie takich prac jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zdrowia, które podkreślają znaczenie aktywnego udziału w życiu społecznym i osobistym.

Pytanie 31

Który dokument prawny nakłada na warsztaty terapii zajęciowej obowiązek prowadzenia dokumentacji zawierającej informacje o działalności rehabilitacyjnej danego warsztatu?

A. Ustawa o fundacjach

B. Ustawa o spółdzielniach socjalnych

C. Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych

D. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych stanowi podstawowy akt prawny regulujący funkcjonowanie warsztatów terapii zajęciowej. Zgodnie z tą ustawą, warsztaty są zobowiązane do prowadzenia dokumentacji, która obejmuje szczegółowe informacje dotyczące ich działalności rehabilitacyjnej, w tym planów zajęć, metod rehabilitacji oraz postępów uczestników. W praktyce oznacza to, że organizacje te muszą systematycznie monitorować efektywność oferowanych programów oraz dostosowywać je do indywidualnych potrzeb uczestników. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami niepełnosprawnymi, które kładą nacisk na personalizację i ciągłe doskonalenie usług. Dobre praktyki w tym zakresie sugerują także, aby dokumentacja była regularnie aktualizowana i dostępna dla wszystkich zainteresowanych, co wspiera transparentność i jakość świadczonych usług. Warto zwrócić uwagę, że zgodność z tymi wymaganiami ma kluczowe znaczenie nie tylko dla zapewnienia efektywności rehabilitacji, ale również dla ewentualnych kontrol i audytów, które mogą być przeprowadzane przez organy nadzorujące.

Pytanie 32

Jaki dokument jest tworzony w warsztatach terapii zajęciowej dla każdego uczestnika?

A. Program rewalidacji

B. Indywidualny plan opieki

C. Indywidualny plan działania wspierającego

D. Indywidualny program rehabilitacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Indywidualny program rehabilitacji (IPR) jest kluczowym dokumentem opracowywanym w warsztatach terapii zajęciowej, ponieważ jest on dostosowany do potrzeb i możliwości każdego uczestnika. IPR ma na celu wspieranie osób z różnorodnymi dysfunkcjami w osiąganiu ich celów rehabilitacyjnych oraz umożliwienie ich jak najpełniejszego uczestnictwa w życiu społecznym. Program ten obejmuje m.in. ocenę stanu zdrowia, zdefiniowanie celów terapeutycznych oraz zaplanowanie konkretnych działań, które będą podejmowane w trakcie terapii. Przykładowo, dla osoby z ograniczoną sprawnością ruchową IPR może zawierać ćwiczenia wzmacniające, zajęcia manualne oraz terapie zajęciowe, które pomagają w codziennym funkcjonowaniu. W praktyce, IPR jest zgodny z wytycznymi zawartymi w standardach rehabilitacyjnych, które podkreślają znaczenie zindywidualizowanego podejścia oraz współpracy z zespołem terapeutycznym, w tym psychologami, terapeutami zajęciowymi i rehabilitantami, aby zapewnić całościowe wsparcie.

Pytanie 33

Jakie aktywności mogą przyczynić się do zwiększenia zdolności manualnych dziecka niewidomego w wieku przedszkolnym?

A. Jazda na rowerze tandem.

B. Tworzenie frywolitek.

C. Wypełnianie konturów plasteliną.

D. Szkolenie w zakresie używania laski.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wypełnianie konturów plasteliną to skuteczna metoda wspierająca rozwój sprawności manualnej u dzieci niewidomych. Technika ta angażuje zmysł dotyku, co jest kluczowe w przypadku dzieci, które nie mogą polegać na wzroku. Poprzez formowanie plasteliny w konturach, dziecko uczy się precyzyjnych ruchów palców oraz koordynacji ręka-oko, co ma bezpośrednie przełożenie na jego umiejętności manualne. Dodatkowo, praca z plasteliną rozwija zdolności sensoryczne, pozwala na eksplorację tekstur, a także angażuje wyobraźnię i kreatywność. W kontekście standardów i dobrych praktyk, zajęcia oparte na plastelinie mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb dziecka, co jest zgodne z zasadami zindywidualizowanego podejścia w edukacji dzieci z niepełnosprawnościami. Przykłady zastosowania obejmują tworzenie prostych kształtów, które dziecko może następnie rozpoznać, co sprzyja rozwijaniu zdolności percepcyjnych i manualnych jednocześnie.

Pytanie 34

Cechą skutecznego planu terapii zajęciowej, która wskazuje, że poszczególne jego elementy oraz etapy są zharmonizowane pod względem miejsca, czasu, terminów oraz potrzeb uczestnika, jest

A. terminowość realizacji

B. elastyczność

C. realność

D. wewnętrzna zgodność

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wewnętrzna zgodność w planie terapii zajęciowej oznacza, że wszystkie elementy i etapy działania są ze sobą spójne i dostosowane do specyficznych potrzeb uczestnika. Taka zgodność obejmuje aspekty takie jak miejsce, czas trwania oraz harmonogramy, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów i maksymalizację korzyści dla pacjenta. Przykładowo, w praktyce terapeutycznej, planując sesje zajęciowe dla osób z zaburzeniami neurologicznymi, terapeuta powinien uwzględnić nie tylko rodzaj wykonywanych czynności, ale także ich intensywność oraz częstotliwość spotkań, aby nie przeciążać uczestnika, co mogłoby prowadzić do frustracji i zniechęcenia. Standardy branżowe, takie jak dokumenty opracowane przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO) czy organizacje zajmujące się terapią zajęciową, podkreślają znaczenie tworzenia zindywidualizowanych planów, które są harmonijne i spójne. Dobrze zrealizowany plan terapii, oparty na zasadzie wewnętrznej zgodności, zwiększa szanse na skuteczną rehabilitację i poprawę jakości życia pacjenta.

Pytanie 35

Jakie z poniższych źródeł informacji umożliwiają terapeucie zrozumienie sytuacji rodzinnej jego pacjenta?

A. Zaświadczenie z ZUS

B. Dokument o wysokości dochodów

C. Historia medyczna

D. Wywiad środowiskowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wywiad środowiskowy to kluczowe narzędzie w pracy terapeutycznej, które umożliwia zrozumienie sytuacji rodzinnej podopiecznego w kontekście jego problemów. Dzięki temu procesowi terapeuta ma możliwość zbadania relacji między członkami rodziny, dynamiki interakcji oraz różnych czynników społecznych, które mogą wpływać na funkcjonowanie jednostki. Wywiad środowiskowy może obejmować rozmowy z członkami rodziny, sąsiadami, nauczycielami, a także z samym podopiecznym. Przykładowo, w sytuacji, gdy klient zmaga się z problemami emocjonalnymi, terapeuta może dowiedzieć się o trudnościach w relacjach rodzinnych, co może być istotnym elementem w terapii. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, przeprowadzanie wywiadów środowiskowych jest niezbędne do uzyskania pełnego obrazu sytuacji życiowej pacjenta, a także do formułowania odpowiednich interwencji terapeutycznych, co podkreśla znaczenie holistycznego podejścia w terapii.

Pytanie 36

W klasyfikacji potrzeb wyższego rzędu, opracowanej przez Abrahama Maslowa w modelu piramidy, mieszczą się potrzeby

A. snu, szacunku

B. snu, opieki

C. uznania, przynależności

D. bezpieczeństwa, uczuć

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dobra robota z odpowiedzią! Odpowiedź o uznaniu i przynależności jest rzeczywiście na miejscu. Maslow w swojej piramidzie mówi, że te potrzeby są wyżej, czyli przychodzą dopiero po tym, jak zaspokoimy te podstawowe, jak jedzenie czy bezpieczeństwo. Potrzeby uznania to nie tylko szacunek, ale też kwestia statusu i tego, jak nas postrzegają inni. Z kolei przynależność to wszystko to, co wiąże się z relacjami i akceptacją w grupie. Zaspokajanie tych potrzeb jest mega ważne dla naszego rozwoju. W pracy np. ludzie, którzy czują się doceniani, pracują lepiej i chętniej się angażują. Przykładowo, firmy powinny dbać o to, żeby stworzyć fajną atmosferę, gdzie każdy czuje się doceniony i akceptowany — takie programy zespołowe, to naprawdę działa.

Pytanie 37

Jaką metodę powinien wybrać terapeuta zajęciowy dla grupy dorosłych uczestników, którzy są zainteresowani literaturą?

A. Teatroterapię

B. Filmoterapię

C. Bajkoterapię

D. Biblioterapię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Biblioterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje literaturę, aby wspierać proces terapeutyczny oraz rozwijać umiejętności emocjonalne i społeczne uczestników. W przypadku dorosłych podopiecznych zainteresowanych literaturą, biblioterapia może stać się nie tylko narzędziem do pracy nad problemami emocjonalnymi, ale również sposobem na rozwijanie krytycznego myślenia, empatii oraz umiejętności komunikacyjnych. Terapeuta zajęciowy może zaplanować sesje, w których uczestnicy będą analizować wybrane teksty literackie, dzielić się swoimi interpretacjami oraz refleksjami. Przykładowe działania mogą obejmować organizację dyskusji na temat książek, tworzenie grupowych projektów literackich czy nawet pisanie własnych opowiadań. Te działania nie tylko wzbogacają doświadczenie uczestników, ale również sprzyjają budowaniu relacji w grupie oraz wspierają rozwój osobisty. Biblioterapia jest uznawana za skuteczną metodę w pracy z dorosłymi z różnymi problemami, co podkreślają standardy dotyczące terapii zajęciowej oraz pracy z literaturą.

Pytanie 38

Z dokumentu dotyczącego stopnia niepełnosprawności, który został wydany przez Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, terapeuta zajęciowy nie otrzyma informacji o wskazaniach dla podopiecznego odnoszących się do

A. konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne.

B. zamieszkania w domu pomocy społecznej.

C. prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.

D. szkolenia.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca braku wskazania zamieszkania w domu pomocy społecznej jako informacji, którą terapeuta zajęciowy może uzyskać z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, jest poprawna. Orzeczenie to koncentruje się przede wszystkim na określeniu stopnia niepełnosprawności oraz wskazaniu potrzeb rehabilitacyjnych i wsparcia, które powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb osoby niepełnosprawnej. Wskazania dotyczące szkoleń, prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju oraz konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne są elementami, które terapeuta zajęciowy może wykorzystać w swojej pracy, aby lepiej dostosować program terapeutyczny do potrzeb pacjenta. Na przykład, terapeuta zajęciowy może planować odpowiednie ćwiczenia i działania w ramach terapii zajęciowej, które wspierają samodzielność i integrację społeczną podopiecznych, biorąc pod uwagę ich prawo do mieszkania w odrębnych pomieszczeniach. Wiedza ta jest kluczowa dla właściwego planowania i realizacji skutecznych interwencji terapeutycznych.

Pytanie 39

Planowanie działań przez terapeutę zajęciowego dla pacjenta po udarze mózgu, który zmaga się z afazją, powinno opierać się głównie na współpracy

A. z dietetykiem

B. z logopedą

C. z psychologiem

D. z pracownikiem socjalnym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór logopedy jako kluczowego specjalisty w procesie rehabilitacji podopiecznego po udarze mózgu z afazją jest uzasadniony z kilku powodów. Afazja, czyli zaburzenie mowy, często występuje w wyniku uszkodzenia ośrodków odpowiedzialnych za język w mózgu, co wymaga interwencji specjalistycznej. Logopeda, jako ekspert w zakresie komunikacji i rehabilitacji mowy, jest niezbędny do opracowania indywidualnego programu terapeutycznego, który pomoże pacjentowi w odzyskaniu umiejętności komunikacyjnych. Przykłady działań logopedycznych to terapia mowy, ćwiczenia mające na celu poprawę umiejętności rozumienia i tworzenia zdań, a także praca nad aspektami nie tylko werbalnymi, ale i pozawerbalnymi komunikacji. Współpraca z logopedą ma na celu nie tylko przywrócenie zdolności mówienia, ale także dostosowanie strategii komunikacyjnych do potrzeb pacjenta, co jest zgodne z dobrą praktyką w rehabilitacji neurologicznej. Takie podejście jest szczególnie ważne, ponieważ efektywna komunikacja wpływa na jakość życia pacjenta i jego zdolność do interakcji z otoczeniem.

Pytanie 40

W terapii osób z zaburzeniami psychicznymi można wyróżnić dwa etapy: terapię

A. relaksacyjną i usprawniającą

B. dyrektywną i niedyrektywną

C. czynnościową i spoczynkową

D. aktywującą i resocjalizującą

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "aktywizmująca i resocjalizująca" jest poprawna, ponieważ te dwa etapy odzwierciedlają kluczowe elementy pracy terapeutycznej z osobami cierpiącymi na zaburzenia psychiczne. Terapia aktywizująca skupia się na wspieraniu pacjentów w odkrywaniu i rozwijaniu ich potencjału, co jest niezbędne do poprawy jakości życia oraz zwiększenia samodzielności. W praktyce terapeutycznej może to obejmować różnorodne techniki, takie jak terapia zajęciowa, grupowa oraz metody motywacyjne, które składają się na aktywne uczestnictwo pacjenta w procesie leczenia. Z kolei terapia resocjalizująca ma na celu reintegrację osób z zaburzeniami psychicznymi ze społeczeństwem, co jest niesamowicie istotne w kontekście zapobiegania nawrotom i poprawy funkcjonowania społecznego. Warto odwołać się do standardów, takich jak te zawarte w dokumentach WHO dotyczących zdrowia psychicznego, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia oraz współpracy z pacjentami, aby zidentyfikować ich potrzeby i cele. Wspólna praca terapeuty i pacjenta w tych dwóch etapach stanowi fundament skutecznego procesu terapeutycznego, który prowadzi do realnych zmian w życiu pacjentów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej