Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 06:48
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 07:04

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Tryb pracy ciągłego autofokusa (AI Servo/AF-C) jest najbardziej przydatny przy fotografowaniu

A. krajobrazów przy świetle naturalnym

B. statycznych martwych natur

C. portretów w studio

D. szybko poruszających się obiektów sportowych

Tryb pracy ciągłego autofokusa, znany jako AI Servo lub AF-C, jest kluczowy w sytuacjach, gdy fotografujemy obiekty w ruchu, takie jak zawodnicy w trakcie rozgrywek sportowych. W tym trybie aparat nieustannie monitoruje i dostosowuje ostrość, co pozwala na uchwycenie dynamicznych momentów. Na przykład, podczas meczu piłkarskiego, sportowcy często zmieniają kierunek, a ich prędkość może być trudna do przewidzenia. Użycie AF-C pozwala na zachowanie ostrości na obiekcie nawet w przypadku nagłych zmian jego położenia. Warto zaznaczyć, że w tym trybie aparat wykonuje wiele zdjęć w krótkim czasie, co zwiększa szansę na uchwycenie idealnej chwili. W przypadku fotografii sportowej, gdzie precyzja i szybkość są kluczowe, tryb ten jest absolutnie niezbędny, co potwierdzają doświadczenia wielu profesjonalnych fotografów sportowych. Dobry aparat w trybie AF-C potrafi śledzić obiekty z dużą dokładnością, co jest standardem w profesjonalnej fotografii. Warto więc korzystać z tego trybu, aby poprawić jakość swoich zdjęć w dynamicznych sytuacjach.

Pytanie 2

Utworzenie zdjęcia panoramicznego, fotografii w technice HDR oraz wykonanie stykówki i animacji możliwe jest w programie

A. Adobe Photoshop.

B. Gimp.

C. Adobe Lightroom.

D. Paint.

Adobe Photoshop to zdecydowanie najbardziej wszechstronne narzędzie z wymienionych, jeśli chodzi o zaawansowaną obróbkę zdjęć i tworzenie różnego rodzaju projektów fotograficznych. To właśnie w Photoshopie można w prosty sposób złożyć zdjęcie panoramiczne na bazie kilku pojedynczych kadrów, korzystając z funkcji automatycznego łączenia obrazów (Photomerge). Technika HDR, czyli łączenie kilku ekspozycji w jedno zdjęcie o szerokiej rozpiętości tonalnej, też jest tutaj wspierana – istnieją do tego gotowe presety i narzędzia, które pozwalają uzyskać naprawdę naturalny lub artystyczny efekt. Jeśli chodzi o stykówki (czyli tzw. contact sheets), to moim zdaniem Photoshop jest liderem, bo pozwala bardzo dokładnie ustawić siatkę zdjęć, podpisy i parametry wydruku. Tworzenie animacji? Tu też Photoshop od lat daje radę, bo ma osobną oś czasu i można składać zarówno proste GIF-y, jak i bardziej zaawansowane animacje klatkowe. W branży graficznej i fotograficznej to właściwie standard, a pracodawcy bardzo często wymagają znajomości właśnie tego programu. Oczywiście, niektóre operacje da się wykonać też w innych aplikacjach, ale tylko Photoshop łączy to wszystko w jednym, stabilnym środowisku. Z mojego doświadczenia praca w Photoshopie daje największą elastyczność i możliwości, szczególnie jeśli ktoś myśli o profesjonalnej fotografii lub grafice.

Pytanie 3

Efekt przetwarzania HDR określany jako "HDR look" charakteryzuje się

A. całkowitym brakiem cieni i obszarów prześwietlonych

B. dominacją barw zimnych i niebieskiej poświaty

C. charakterystycznym czarno-białym wykończeniem z selektywnym kolorem

D. nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym i nasyceniem kolorów

Efekt przetwarzania HDR, określany jako "HDR look", rzeczywiście charakteryzuje się nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym oraz nadmiernym nasyceniem kolorów. Technologia HDR, czyli High Dynamic Range, pozwala na uchwycenie szerszego zakresu tonalnego, co w praktyce oznacza, że obrazy mogą zawierać zarówno bardzo jasne, jak i bardzo ciemne obszary. Jednakże, gdy HDR jest stosowane bez umiaru, może prowadzić do efektu, który wydaje się sztuczny. Przykładowo, w filmach czy grach wideo, zbyt intensywne podkreślenie kontrastu lokalnego może sprawić, że obrazy stają się nierealistyczne i przerysowane. Dobrze zrealizowany HDR powinien podkreślać szczegóły w cieniach i światłach, ale bez utraty naturalności. Warto zwrócić uwagę, że profesjonalni fotografowie i filmowcy stosują określone techniki, aby uzyskać harmonijny efekt HDR, który podkreśla rzeczywistość, a nie ją wypacza.

Pytanie 4

Największe zniekształcenie w obrazie portretowym (przy założonej stałej odległości od obiektu) można osiągnąć, używając

A. obiektywu długoogniskowego

B. obiektywu szerokokątnego

C. teleobiektywu

D. obiektywu standardowego

Obiektyw szerokokątny to rodzaj obiektywu, który charakteryzuje się dużym kątem widzenia oraz krótką ogniskową. Przy fotografii portretowej, gdy osoba znajduje się blisko obiektywu, zastosowanie obiektywu szerokokątnego może prowadzić do zniekształcenia proporcji twarzy i ciała, co jest często niepożądane w tradycyjnych portretach. W praktyce zniekształcenia te objawiają się powiększeniem elementów znajdujących się najbliżej obiektywu, takich jak nos czy podbródek, podczas gdy odleglejsze części, jak uszy, mogą wydawać się mniejsze. To zjawisko jest szczególnie widoczne, gdy obiektyw ma ogniskową poniżej 35 mm. Użycie obiektywu szerokokątnego w portretach może być jednak ciekawym narzędziem artystycznym, kiedy celem jest uzyskanie efektu dramatycznego lub ekspresyjnego. Ważne jest, aby wiedzieć, jak umiejętnie stosować ten typ obiektywu, by osiągnąć zamierzony efekt wizualny, ale w standardowej fotografii portretowej, gdzie proporcje są kluczowe, obiektyw standardowy lub teleobiektyw często będzie lepszym wyborem.

Pytanie 5

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. JPEG, 300 ppi, CMYK

B. JPEG, 72 ppi, RGB

C. TIFF, 300 ppi, CMYK

D. TIFF, 72 ppi, RGB

Dobrze dobrane parametry zdjęcia do galerii internetowej to naprawdę kluczowa sprawa, bo wpływają zarówno na jakość wyświetlania, jak i na szybkość ładowania strony. Format JPEG jest powszechnie wykorzystywany w sieci, głównie dlatego, że daje dobry kompromis między jakością a wagą pliku. W praktyce – im mniejszy plik, tym szybciej wczytuje się strona, co użytkownicy od razu zauważają. 72 ppi to standardowa rozdzielczość ekranowa, bo praktycznie żaden monitor nie pokaże więcej detali. Oczywiście, teraz monitory mają czasem wyższą gęstość pikseli, ale trzymanie się 72 ppi pozwala zachować uniwersalność. RGB, czyli tryb kolorów używany przez wszystkie ekrany, to absolutna podstawa – CMYK to już domena druku i może wyglądać dziwnie po wrzuceniu do przeglądarki. Z mojego doświadczenia, gdy wrzucasz inne formaty lub tryby, pojawiają się rozjazdy kolorystyczne i niepotrzebne komplikacje z konwersją. Branżowe standardy, jak np. wytyczne Google czy W3C, też zalecają stosowanie JPEG oraz przestrzeni RGB do zdjęć w sieci. Dobrą praktyką jest też optymalizacja zdjęcia (np. krzywe, nasycenie, wyostrzenie) jeszcze przed eksportem do JPEG. Wtedy zdjęcia naprawdę robią robotę na stronie – wyglądają dobrze i nie zamulają ładowania. Praktyka pokazuje, że lepiej postawić na sprawdzone rozwiązania niż kombinować z nietypowymi parametrami.

Pytanie 6

Które z akcesoriów fotograficznych zastosowane podczas rejestracji obrazu cyfrowego pozwala określić poprawność odwzorowania barw na zdjęciu?

A. Zielone tło.

B. Wzornik barw.

C. Światłomierz.

D. Blenda.

Wzornik barw, czyli tzw. color checker, to naprawdę podstawowe i bardzo praktyczne narzędzie w profesjonalnej fotografii cyfrowej. Moim zdaniem, jeśli chcesz na poważnie zabrać się za zarządzanie kolorem i zależy Ci na wiernym odwzorowaniu barw, to bez wzornika prędzej czy później trafisz na ścianę. Podczas sesji zdjęciowej umieszcza się wzornik w kadrze, zwykle na początku, by potem na etapie edycji – np. w Lightroomie albo Capture One – za pomocą odpowiednich narzędzi skalibrować balans bieli oraz kolorystykę na podstawie znanych i neutralnych pól barwnych wzornika. To pozwala na uzyskanie powtarzalnych rezultatów, niezależnie od zmiennych warunków oświetleniowych. Branżowo stosuje się je w fotografii produktowej, portretowej, a szczególnie tam, gdzie klient wymaga wysokiej zgodności kolorystycznej – np. e-commerce czy reprodukcje dzieł sztuki. Standardy takie jak X-Rite ColorChecker czy SpyderCHECKR są uznawane na całym świecie właśnie z tego powodu. Często spotykam się z sytuacją, że początkujący fotografowie pomijają wzorniki, a potem nie mogą dojść do ładu z kolorami – szczególnie, jeśli zdjęcia mają być publikowane w druku lub na różnych ekranach. Wzornik nie tylko ułatwia życie, ale wręcz gwarantuje spójność barw, co moim zdaniem jest kluczowe, jeśli chcesz być postrzegany jako profesjonalista.

Pytanie 7

Jakiego narzędzia w programie graficznym użyjesz do skopiowania części obrazu w celu jego lokalnej rekonstrukcji?

A. Stempla

B. Gąbki

C. Wiader

D. Smużenia

Stempel w programach graficznych, jak Photoshop, jest mega ważny, jeśli chodzi o powielanie różnych części obrazu. Dzięki niemu możemy reanimować zdjęcia, bo działa tak, że bierze teksturę z jednego miejsca i przenosi ją w inne. To świetne do poprawiania fotek, usuwania niedociągnięć czy odbudowywania brakujących fragmentów. Na przykład, można użyć tego narzędzia, żeby wymazać coś, co nam nie pasuje, albo uzupełnić luki w obrazie, co przydaje się zwłaszcza w portretach i krajobrazach. Dobrze jest też bawić się różnymi rozmiarami i twardościami pędzla – wtedy efekty wyglądają bardziej naturalnie. Kiedy korzystasz ze stempla, musisz mieć na uwadze, z jakiego miejsca kopiujesz teksturę oraz umieć dostosować ustawienia, żeby wszystko ze sobą pięknie współgrało. Taka technika może naprawdę poprawić jakość wizualną twojej pracy, pod warunkiem, że przestrzegasz zasad dotyczących etyki w obróbce zdjęć.

Pytanie 8

Jak długo trwa okres obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej, aby uznać ją za zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 2 latach

B. Po 4 latach

C. Po 5 latach

D. Po 3 latach

Umowa licencyjna wyłączna po pięciu latach staje się umową na czas nieokreślony. To jakby naturalny krok w całym procesie. Przykład? Weźmy firmę technologiczną, która daje licencję na swoje oprogramowanie jakiejś firmie partnerskiej. Po pięciu latach, jeśli obie strony nie dogadają się w sprawie przedłużenia lub zmiany umowy, to licencja przechodzi na czas nieokreślony. Dzięki temu ta firma może spokojnie korzystać z oprogramowania bez strachu, że coś się zaraz skończy. Moim zdaniem, taki układ jest super, bo daje większą pewność w relacjach biznesowych, a także pozwala na lepsze planowanie w dłuższym okresie. W branży często mówi się, że umowy licencyjne na czas określony powinny mieć możliwość przejścia na czas nieokreślony po ustalonym czasie. To z kolei daje większą elastyczność w negocjacjach i lepiej dostosowuje się do zmieniającego się rynku.

Pytanie 9

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

B. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

C. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

D. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

Metoda 3-2-1 to uznawany w branży standard do przechowywania danych, który zapewnia bezpieczeństwo i dostępność informacji. Oznacza ona posiadanie trzech kopii danych, z których dwie znajdują się na różnych nośnikach, a jedna z nich jest przechowywana w innym miejscu niż główny system. Taki układ minimalizuje ryzyko utraty danych w przypadku awarii jednego z nośników lub lokalizacji. Na przykład, jeżeli przechowujemy zdjęcia na dysku twardym komputera, warto również zainwestować w zewnętrzny dysk lub chmurę, aby mieć drugą kopię. Dodatkowo, trzecia kopia w innej lokalizacji, jak biuro czy dom, może być kluczowa w przypadku kradzieży lub zniszczenia. Standard 3-2-1 jest szeroko stosowany w różnych branżach, jako najlepsza praktyka w zarządzaniu danymi. Warto również pamiętać o regularnych testach kopii zapasowych, aby upewnić się, że można je szybko przywrócić w razie potrzeby.

Pytanie 10

Cechą charakterystyczną przedstawionego zdjęcia jest

A. złoty podział.

B. światłocień.

C. kontrast barw.

D. perspektywa centralna.

Wybór odpowiedzi dotyczącej złotego podziału, perspektywy centralnej lub światłocienia wskazuje na niepełne zrozumienie kluczowych zasad kompozycji w fotografii. Złoty podział, oparty na matematycznej proporcji, jest techniką używaną do harmonijnego rozmieszczania elementów w kadrze, jednak w kontekście tego konkretnego zdjęcia, nie można dostrzec dominujących linii ani punktów, które by podkreślały tę zasadę. Z kolei perspektywa centralna, która polega na umiejscowieniu głównego obiektu w centralnym punkcie kadru, nie ma zastosowania w omawianym przypadku, ponieważ kompozycja skupia się na kontrascie kolorów, a nie na geometrii kadru. Przejrzystość i wyrazistość obiektu są kluczowe w tworzeniu emocji w obrazie, a nie centralne umiejscowienie. Ponadto, światłocień odnosi się do sposobu, w jaki światło kształtuje obiekty i nadaje im objętość, a nie do kontrastu barw. Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z uproszczonego myślenia o kompozycji, ignorując złożoność interakcji między kolorami i ich percepcją przez widza. Zrozumienie, jak kolory współdziałają, jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej.

Pytanie 11

Aby chronić przednią soczewkę obiektywu aparatu fotograficznego przed zarysowaniami, należy użyć

A. osłony przeciwsłonecznej

B. uchwytu pistoletowego

C. osłony przedniej obiektywu

D. konwertera

Stosowanie osłon przeciwsłonecznych, uchwytów pistoletowych czy konwerterów nie zapewnia skutecznej ochrony przedniej soczewki obiektywu. Osłona przeciwsłoneczna, chociaż chroni przed niepożądanym światłem, nie zabezpiecza soczewki przed mechanicznymi uszkodzeniami takimi jak zarysowania. W sytuacji, gdy obiektyw zostanie wystawiony na działanie zewnętrznych czynników, osłona przeciwsłoneczna może wręcz zaszkodzić, prowadząc do sytuacji, gdzie soczewka będzie bardziej narażona na kontakt z przeszkodami. Uchwyt pistoletowy to narzędzie mające na celu poprawę ergonomii trzymania aparatu i nie ma żadnego związku z ochroną soczewki obiektywu. Użycie uchwytu w kontekście ochrony obiektywu jest mylącą koncepcją, ponieważ skupia się na komfortowym użytkowaniu sprzętu, a nie na jego zabezpieczeniu. Z kolei konwertery są akcesoriami, które zmieniają charakterystykę obiektywu, a nie mają na celu ochrony przedniej soczewki. Używanie ich w kontekście zabezpieczenia soczewki jest błędnym podejściem i może prowadzić do mylnych wniosków dotyczących konieczności stosowania odpowiednich akcesoriów do ochrony. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie zabezpieczenie sprzętu fotograficznego jest istotne dla utrzymania jego jakości i funkcjonalności, a wybór właściwych akcesoriów powinien być oparty na ich zastosowaniu w praktyce. Zastosowanie osłony przedniej obiektywu jako standardowego elementu wyposażenia powinno być priorytetem w każdej sytuacji, aby uniknąć niepotrzebnych uszkodzeń i kosztów związanych z naprawą lub wymianą drogiego sprzętu.

Pytanie 12

Na zamieszczonym rysunku przedstawiono ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop, do której jest przypisane polecenie

A. utwórz nową warstwę dopasowania.

B. utwórz maskę warstwy.

C. utwórz nową grupę.

D. utwórz warstwę.

Trudno się dziwić, że można pomylić te symbole – interfejs Photoshopa bywa nieintuicyjny, zwłaszcza jeśli ktoś dopiero zaczyna. Warto jednak wiedzieć, że ikona przypominająca kartkę z wyciętym środkiem – jak na rysunku – zawsze oznacza maskę warstwy, a nie np. nową warstwę czy grupę. Utworzenie nowej warstwy zazwyczaj jest reprezentowane przez symbol prostokąta z założonym rogiem, co ma sugerować 'kartkę papieru' do nowego projektu. Z kolei grupy warstw prezentowane są z ikoną folderu, co podpowiada logiczne porządkowanie obiektów w projekcie. Warstwy dopasowania mają trochę inną ikonografię – często to koło z półcieniami albo inne abstrakcyjne symbole wskazujące na wpływ na kolor czy jasność, a nie na bezpośrednią widoczność pikseli. Typowym błędem jest myślenie, że maska warstwy i warstwa dopasowania to to samo – w rzeczywistości maska daje kontrolę nad tym, co widać, a warstwa dopasowania służy do zmiany parametrów obrazu, np. barwy czy kontrastu, i zawsze ma własną maskę, ale nie jest tym samym narzędziem. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby początkujące często ignorują maski i przez to nie wykorzystują pełnych możliwości Photoshopa – a szkoda, bo to właśnie praca na maskach pozwala zachować pełną kontrolę i łatwo wrócić do pierwotnego obrazu bez konieczności żmudnego cofania kroków. W branży graficznej świadome operowanie maskami to absolutny fundament profesjonalnego podejścia do edycji zdjęć i projektów graficznych, a nie tylko ciekawostka dla zaawansowanych użytkowników.

Pytanie 13

Uzyskanie na zdjęciu efektu "zamrożenia ruchu” szybko jadącego samochodu wymaga ustawienia czasu naświetlania na wartość

A. 1/15 s

B. 1/30 s

C. 1/80 s

D. 1/500 s

Zamrożenie ruchu w fotografii, zwłaszcza gdy chodzi o szybko jadący samochód, wymaga naprawdę krótkiego czasu naświetlania. Ustawienie czasu naświetlania na 1/500 sekundy to taki podręcznikowy przykład z praktyki – pozwala to uchwycić nawet bardzo szybko przemieszczające się obiekty bez rozmycia. Sprawdzi się to nie tylko przy samochodach na torze wyścigowym, ale też gdy na przykład chcesz sfotografować rozpędzony motocykl czy rowerzystę. W branży mówi się często, że wszystko co poniżej 1/250 s jest granicą dla zamrożenia większości codziennych ruchów, ale im szybciej porusza się obiekt, tym ten czas musi być krótszy – stąd 1/500 s to taka bezpieczna wartość. Oczywiście, są sytuacje, gdzie jeszcze szybszy czas (np. 1/1000 s, 1/2000 s) będzie potrzebny, np. przy fotografowaniu sportów motorowych czy ptaków w locie, ale dla samochodu na zwykłej drodze 1/500 s jest już bardzo skuteczne. Warto pamiętać, że tak krótki czas wymaga zazwyczaj dobrego światła lub wysokiego ISO, bo inaczej zdjęcie wyjdzie za ciemne. Z mojego doświadczenia, lepiej mieć trochę wyższe ISO i zamrożony ruch niż niższe ISO i rozmyty obraz – tu jakość czytelności sceny jest najważniejsza. Często widzę u początkujących fotografów, że próbują robić takie zdjęcia na zbyt długim czasie i potem są rozczarowani efektem. Dlatego zawsze warto pamiętać o tej zasadzie: szybki obiekt = szybki czas migawki.

Pytanie 14

Na którym etapie chemicznej obróbki barwnych materiałów fotograficznych tworzone są barwniki?

A. Kondycjonowania

B. Utrwalania

C. Wywoływania

D. Zadymiania

W etapie wywoływania barwnych materiałów fotograficznych następuje kluczowy proces przekształcania związków chemicznych zawartych w emulsjach światłoczułych w barwniki. W wyniku działania chemikaliów wywołujących, takich jak developer, związek, który uległ reakcji na skutek naświetlenia, przekształca się w postać barwnika. Proces ten jest niezbędny do uzyskania finalnego obrazu, gdyż odpowiednie barwniki nadają zdjęciom pożądane kolory. Zastosowanie sprawdzonych technik wywoływania zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak ISO 18901, pozwala na uzyskanie powtarzalnych efektów o wysokiej jakości. Z praktycznego punktu widzenia, właściwe dobranie parametrów procesu wywoływania, takich jak temperatura, czas oraz stężenie chemikaliów, ma bezpośredni wpływ na intensywność oraz wierność kolorów uzyskanych na zdjęciach. Przykładem stosowania tej wiedzy w praktyce jest technika C41, która jest standardem dla kolorowej negatywowej fotografii.

Pytanie 15

Który format pliku jest najczęściej używany do druku wysokojakościowych fotografii?

A. GIF

B. WEBP

C. SVG

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest standardem w druku wysokojakościowym ze względu na swoją zdolność do przechowywania obrazów o dużej rozdzielczości i pełnej głębi kolorów. Jest to format bezstratny, co oznacza, że nie kompresuje danych obrazu, zachowując wszystkie detale i jakość, co jest kluczowe przy drukowaniu materiałów, gdzie każdy szczegół ma znaczenie. W środowisku profesjonalnym, takim jak studia fotograficzne i agencje reklamowe, TIFF jest ceniony za swoją uniwersalność i kompatybilność z różnymi programami graficznymi, takimi jak Adobe Photoshop czy CorelDRAW. Dodatkowo, TIFF obsługuje wiele warstw, co jest przydatne przy tworzeniu złożonych projektów graficznych. Warto również wspomnieć, że ten format jest otwarty i dobrze udokumentowany, dzięki czemu jest wspierany przez większość drukarek wysokiej jakości. Moim zdaniem, wybór TIFF do druku to najlepsza praktyka, gwarantująca, że efekt końcowy na papierze będzie wiernym odzwierciedleniem oryginalnego zdjęcia.

Pytanie 16

Mieszek pozwala na wykonywanie zdjęć w dużej skali odwzorowania?

A. owadów.

B. ludzi.

C. budowli.

D. widoków.

Wybór owadów jako obiektu fotografowania w dużej skali odwzorowania jest poprawny, ponieważ tego typu fotografia, znana jako makrofotografia, umożliwia uchwycenie detali, które są niedostrzegalne gołym okiem. Mieszek, w kontekście fotografii, odnosi się do obiektywu używanego w makrofotografii, który pozwala na bliskie zbliżenie i szczegółowe odwzorowanie małych obiektów, takich jak owady. Przykładowo, fotografowanie pszczół w ich naturalnym środowisku pozwala na uchwycenie nie tylko ich kolorów, ale także subtelnych detali, takich jak tekstura ciała, co jest niezwykle istotne w dokumentowaniu różnorodności biologicznej. Dobrą praktyką w makrofotografii jest użycie statywu i źródła światła, co poprawia jakość zdjęć oraz pozwala na dłuższe czasy naświetlania bez ryzyka poruszenia obrazu. Osobom zajmującym się nauką lub hobbystom, którzy chcą uwiecznić owady, zaleca się również korzystanie z obiektywów makro o dużej przysłonie, co pozwala na uzyskanie efektu bokeh, podkreślającego główny obiekt i redukującego niepożądane tło.

Pytanie 17

Aby uzyskać wysokie powiększenia z czarno-białego negatywu, konieczne jest stosowanie materiału fotograficznego typu 135 o czułości

A. 25 ISO

B. 100 ISO

C. 400 ISO

D. 1600 ISO

Odpowiedź 25 ISO to strzał w dziesiątkę. Przy robieniu reprodukcji z czarno-białego negatywu, czułość materiału zdjęciowego naprawdę ma kluczowe znaczenie. Filmy o niskiej czułości, takie jak 25 ISO, dają super odwzorowanie detali i mniej ziarna. To jest istotne, zwłaszcza gdy musimy powiększać zdjęcia. Jak już coś reprodukujemy, to lepiej używać papierów o niskiej czułości, bo wtedy obraz jest bardziej szczegółowy i klarowny. W ciemni często korzysta się z filmów o niskiej czułości, bo to zmniejsza ryzyko prześwietlenia i lepiej utrzymuje dynamikę tonalną. Z mojego doświadczenia, przy odpowiednim naświetleniu i wywołaniu negatywu, efekty będą naprawdę świetne. Jak poeksperymentujesz z filmami 25 ISO, to na pewno zauważysz dużą poprawę jakości przy powiększeniach. Nie bez powodu wielu ekspertów w fotografii analogowej to potwierdza.

Pytanie 18

Fotografię wykonano, stosując

A. kadr pionowy i kompozycję zbieżną.

B. kadr poziomy i kompozycję rozbieżną.

C. kadr poziomy i kompozycję zbieżną.

D. kadr pionowy i kompozycję rozbieżną.

Fajnie, że wybrałeś kadr pionowy i kompozycję zbieżną. Kadr pionowy to taki, który jest wyższy niż szerszy, co świetnie sprawdza się do pokazania rzeczy, które są wyższe, jak drzewa czy budynki. Często wykorzystuje się to w portretach, architekturze, czy w zdjęciach, gdzie ważne jest ukazanie wysokości. Kompozycja zbieżna to z kolei wtedy, gdy linie w zdjęciu prowadzą do jednego punktu, co naprawdę przyciąga wzrok. W twoim przypadku linie chodnika i cieni prowadzą wzrok w stronę horyzontu, co wygląda super i jest idealnym przykładem dobrych zasad kompozycji. Tego typu techniki są naprawdę ważne w fotografii, bo pomagają w osiągnięciu oczekiwanego efektu wizualnego oraz emocji.

Pytanie 19

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. filtr barwny.

B. blendę.

C. strumienicę.

D. filtr polaryzacyjny.

Filtr polaryzacyjny to naprawdę niezastąpione narzędzie w fotografii, jeśli chcemy pozbyć się niepożądanych refleksów – na przykład z powierzchni szkła, lakieru samochodowego czy wody. Stosuję go praktycznie przy każdej sesji plenerowej, kiedy światło daje się we znaki i pojawiają się właśnie takie odbicia, które zaburzają odbiór całości zdjęcia. Działanie filtra polaryzacyjnego polega na selektywnym „wycinaniu” światła odbitego od powierzchni niefotogenicznych, a więc pozwala uwidocznić prawdziwe barwy, teksturę i szczegóły obiektu. To bardzo przydatne przy fotografowaniu np. samochodów na wystawie, witryn sklepowych albo kiedy chcemy pokazać życie pod powierzchnią wody. W branży uznaje się stosowanie polaryzatorów za podstawę w sytuacjach, gdzie refleksy przeszkadzają w kompozycji lub przekłamują kolory – tak zresztą uczą na kursach fotograficznych i to podkreślają doświadczeni profesjonaliści. Warto pamiętać, że taki filtr może też wzmocnić kontrast nieba, chmur czy roślinności, choć tutaj już trzeba uważać, żeby nie przesadzić. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o fotografii – filtr polaryzacyjny powinien znaleźć się w każdym plecaku.

Pytanie 20

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim

B. Standardowy z nasadką multiplikującą

C. Standardowy z pierścieniem pośrednim

D. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą

Wybór standardowego obiektywu z nasadką multiplikującą, długoogniskowego z nasadką multiplikującą oraz długoogniskowego z mieszkiem pośrednim nie jest odpowiedni do uzyskania skali odwzorowania 5:1, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje ograniczenia i specyfikę zastosowania. Nasadka multiplikująca zwiększa ogniskową obiektywu, co może skutkować lepszym oddaleniem od obiektu, ale jednocześnie obniża jakość obrazu poprzez wprowadzenie aberracji oraz zmniejszenie jasności, co nie jest zalecane przy fotografii makro. Długoogniskowy obiektyw z nasadką multiplikującą, choć wydaje się kuszącą opcją dla osiągnięcia większego powiększenia, w rzeczywistości powoduje problemy z głębią ostrości i może utrudniać ustawienie ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Z kolei długoogniskowy obiektyw z mieszkiem pośrednim może być użyty do uzyskania powiększeń, ale jego konstrukcja nie sprzyja łatwej manipulacji i często wymaga większej stabilizacji, co w praktyce może być trudne do zrealizowania. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każde powiększenie uzyskane za pomocą odpowiednich akcesoriów da pożądany efekt wizualny, co w rzeczywistości wymaga dokładnego dostosowania do specyfiki obiektu oraz warunków oświetleniowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich wpływu na jakość uzyskiwanego obrazu.

Pytanie 21

Do fotografowania architektury najlepiej wykorzystać obiektyw

A. tilt-shift

B. makro

C. standardowy o stałej ogniskowej

D. teleobiektyw

Obiektyw tilt-shift jest idealnym narzędziem do fotografowania architektury, ponieważ umożliwia kontrolowanie perspektywy i zniekształceń związanych z kątem, pod jakim wykonujemy zdjęcia. Dzięki możliwości przechylania (tilt) i przesuwania (shift) obiektywu, możemy wyeliminować efekty perspektywy, które często występują w przypadku fotografowania wysokich budynków. Przykładowo, przy użyciu obiektywu tilt-shift można uzyskać prostokątne linie budynków, co jest niezwykle istotne dla architektów i fotograficznych dokumentalistów. W praktyce, fotografując w warunkach miejskich, gdzie przestrzenie są ograniczone, obiektyw ten pozwala na uchwycenie całych budynków bez ich 'wynoszenia' w górę na zdjęciach, co jest powszechne przy użyciu standardowych obiektywów. Poza tym, tilt-shift oferuje większą kontrolę nad głębią ostrości, co pozwala na twórcze podejście do kompozycji zdjęć architektonicznych.

Pytanie 22

Powiększalnik pozwalający na uzyskiwanie kolorowych kopii w technice subtraktywnej dysponuje głowicą filtracyjną z filtrami korekcyjnymi w kolorach:

A. purpurowa, zielona, niebieska

B. purpurowa, żółta, niebieskozielona

C. czerwona, zielona, niebieska

D. czerwona, żółta, niebieska

Wybór filtrów w niepoprawnych odpowiedziach wskazuje na błędne zrozumienie zasad działania druku subtraktywnego. Na przykład, filtr czerwoną nie może skutecznie współpracować z filtrem zielonym, ponieważ oba te kolory znajdują się na przeciwnych końcach spektrum kolorów, co skutkuje nieskuteczną absorpcją światła. Z tego powodu, użycie tych filtrów jednocześnie prowadzi do niewłaściwego odwzorowania kolorów i pogorszenia jakości wydruków. Ponadto, w przypadku filtrów purpurowych i niebieskich, ich współdziałanie z innymi kolorami również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż mogą one eliminować zbyt wiele długości fal, co ogranicza paletę kolorów. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku subtraktywnym każdy filtr powinien współpracować z innymi w sposób, który umożliwia uzyskanie pełnego spektrum kolorów. Metaliczne i jaskrawe kolory, takie jak np. ciemnozielony czy purpurowy, mogą również prowadzić do mylnych wniosków o ich przydatności jako filtrów w kontekście odwzorowania barw. Dlatego fundamentalne jest, aby podczas wyboru filtrów kierować się nie tylko ich nazwami, ale przede wszystkim ich właściwościami optycznymi oraz ich zdolnością do absorbowania odpowiednich długości fal świetlnych.

Pytanie 23

Który kierunek oświetlenia najbardziej uwidacznia niedoskonałości skóry modela?

A. Tylny.

B. Górny.

C. Boczny.

D. Przedni.

Oświetlenie w fotografii portretowej to temat, który często sprawia trudności, szczególnie jeśli chodzi o jego wpływ na wygląd skóry modela. Wiele osób zakłada, że światło przednie, czyli skierowane prosto na twarz, najbardziej uwidacznia niedoskonałości, bo przecież wszystko jest wtedy dobrze widoczne. W rzeczywistości to właśnie światło padające z przodu działa jak naturalny „retusz” – ogranicza cienie, wygładza strukturę skóry, a wszelkie nierówności stają się mniej dostrzegalne. Podobnie, światło górne, choć potrafi rzucać nieprzyjemne cienie pod oczami czy nosem, raczej nie akcentuje drobnych niedoskonałości skóry, tylko bardziej zmienia ogólny wyraz twarzy i może sprawiać wrażenie zmęczenia. Tylny kierunek (czyli tzw. światło kontrowe) z kolei służy do zarysowania sylwetki, oddzielenia postaci od tła, a nie do podkreślania faktury skóry. W praktyce często można się spotkać z opinią, że każde mocne światło pogarsza wygląd skóry, ale to nie do końca tak działa. Największą rolę odgrywa to, pod jakim kątem światło pada na nierówności – boczne światło wydobywa cienie przy każdej fałdce, pryszczu czy zmarszczce, bo przechodzi po powierzchni skóry „na ukos”. Z mojego doświadczenia, wielu początkujących fotografów intuicyjnie wybiera boczne światło, żeby uzyskać bardziej przestrzenny efekt, ale nie zdają sobie sprawy, że przez to eksponują też wszystko, co na skórze nieidealne. Dobre praktyki branżowe jednoznacznie wskazują, że to właśnie światło boczne najmocniej pokazuje strukturę skóry, dlatego np. przy zdjęciach reklamowych kosmetyków czy portretach beauty stawia się na światło miękkie i frontalne. Warto o tym pamiętać podczas pracy z modelami, zwłaszcza gdy zależy nam na pochlebnych efektach.

Pytanie 24

Najpopularniejszym obecnie formatem zdjęć 360° dla mediów społecznościowych jest

A. format HEIF z kompresją adaptacyjną

B. format stereoskopowy w proporcjach 4:3

C. format zwykłego wideo w proporcjach 16:9

D. format równoprostokątny zgodny ze standardami meta-tagów

Format równoprostokątny zgodny ze standardami meta-tagów jest najczęściej stosowanym rozwiązaniem dla zdjęć 360° w mediach społecznościowych, ponieważ pozwala na łatwe wpasowanie i wyświetlanie tych obrazów w różnych platformach. Przykładem może być Facebook czy Instagram, które uznają ten format, umożliwiając użytkownikom interaktywne przeglądanie i dzielenie się swoimi doświadczeniami w wirtualnej rzeczywistości. Kluczowym aspektem jest to, że format ten zawiera odpowiednie meta-tagi, które informują przeglądarki i aplikacje o tym, że zdjęcie jest w formacie 360°, co z kolei aktywuje właściwe mechanizmy wyświetlania. W praktyce, aby przygotować zdjęcie 360° do publikacji, należy je odpowiednio zoptymalizować, stosując metody kompresji, aby zminimalizować czas ładowania. Podążanie za najlepszymi praktykami w tej dziedzinie nie tylko zwiększa jakość prezentowanych treści, ale również zapewnia lepsze doświadczenia dla użytkowników.

Pytanie 25

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. TIFF

B. PDF

C. RAW

D. JPEG

Wybierając inne formaty, można napotkać liczne ograniczenia, które czynią je nieodpowiednimi do dalszej obróbki skanowanych obrazów. JPEG, chociaż popularny ze względu na korzystną kompresję, jest formatem stratnym. Oznacza to, że podczas zapisu plików w tym formacie dochodzi do utraty danych, co może znacząco wpłynąć na jakość obrazu, zwłaszcza w przypadku wielokrotnej edycji. Kompresja stosowana w JPEG może prowadzić do pojawienia się artefaktów, co czyni go mało użytecznym w profesjonalnych zastosowaniach, gdzie każda jakość detalu ma znaczenie. PDF, choć przydatny do dokumentacji i prezentacji, nie jest idealnym formatem do przechowywania obrazów do edycji, ponieważ może ograniczać dostęp do oryginalnych danych graficznych, a także nie zapewnia optymalnej jakości kolorów. Natomiast RAW, mimo że jest formatem bezstratnym, zazwyczaj wymaga specjalistycznego oprogramowania do obróbki i nie jest powszechnie używany w przypadkach skanowania dokumentów. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do problemów z jakością, utratą szczegółów oraz ograniczonymi możliwościami edycyjnymi, co stanowi istotne błędne podejście w kontekście efektywnej obróbki skanowanych materiałów.

Pytanie 26

Przedstawione zdjęcie zostało wykonane w planie

A. ogólnym.

B. totalnym.

C. pełnym.

D. amerykańskim.

Odpowiedź "totalnym" jest poprawna, ponieważ prawidłowo identyfikuje rodzaj planu używanego w analizowanym zdjęciu. Plan totalny, znany również jako plan szeroki, jest techniką fotograficzną, która obejmuje rozległy obszar, w którym postacie ludzkie są ukazane w małej skali, często jako drobne elementy w kontekście większego krajobrazu. W przypadku zdjęcia przedstawiającego piaszczystą przestrzeń z sylwetkami ludzi w oddali, widoczna jest charakterystyczna cecha planu totalnego - podkreślenie przestrzeni i otoczenia, co skutkuje kreowaniem wrażenia ogromu i skali. Tego rodzaju ujęcia są często wykorzystywane w fotografii krajobrazowej, filmowej oraz reklamowej, aby oddać proporcje i kontekst przestrzenny. Umiejętnie stosując plan totalny, fotografowie mogą wywoływać emocje związane z rozległością natury, jak również konfrontować postacie z ich otoczeniem. Wiedza o rodzajach planów w fotografii jest kluczowa dla skutecznego komunikowania się z widzem oraz osiągania zamierzonych efektów estetycznych.

Pytanie 27

W oświetleniu upiększającym zwanym glamour główne źródło światła jest umieszczone

A. z boku i nieco poniżej osi obiektywu aparatu fotograficznego.

B. nieco poniżej ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci.

C. nieco powyżej ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci.

D. w osi obiektywu aparatu fotograficznego za fotografowaną postacią.

W oświetleniu glamour, które jest naprawdę bardzo charakterystyczne dla portretów beauty, kluczowe jest umieszczenie głównego źródła światła trochę powyżej i centralnie przed twarzą fotografowanej osoby. To naprawdę nie jest przypadek – dzięki temu światło rozchodzi się równomiernie po twarzy, minimalizując cienie pod oczami i nosem, a skóra wydaje się gładka i świeża. Właśnie takie ustawienie pozwala uzyskać efekt tej „miękkiej maski”, która wygładza rysy, ale nie wygasza zupełnie naturalnych konturów. Fotografowie beauty, makijażyści, a nawet operatorzy w telewizji korzystają z tej techniki, bo światło z góry na wprost działa jak naturalny lifting – tuszuje niedoskonałości, ale nie zabiera trójwymiarowości. W praktyce bardzo często korzysta się z softboxów lub pierścieniowych lamp LED ustawionych idealnie z przodu, lekko ponad linią wzroku modela. Takie światło jest bazą, a potem można dołożyć delikatne wypełnienie lub kontrę, ale ten główny kierunek światła jest kluczowy. Moim zdaniem nawet początkujący zobaczą ogromną różnicę, jak tylko przestawią lampę nieco wyżej i na wprost – od razu widać ten specyficzny, elegancki efekt jak z okładki magazynu. To taki fundament w pracy z portretami i beauty, bez tego trudno mówić o klasycznym glamour.

Pytanie 28

Aby zarejestrować różne etapy ruchu, konieczne jest zastosowanie oświetlenia

A. dziennego

B. ciągłego

C. błyskowego

D. stroboskopowego

W przypadku analizy ruchu, wybór odpowiedniego źródła światła ma kluczowe znaczenie. Oświetlenie dzienne, mimo że jest naturalne i szeroko dostępne, nie zapewnia wystarczającej precyzji w rejestracji szybkich ruchów. Jego zmieniająca się intensywność oraz różnorodność warunków atmosferycznych mogą prowadzić do niejednolitych wyników, co utrudnia analizę. Oświetlenie ciągłe, podobnie jak dzienne, dostarcza stałego strumienia światła, ale nie jest w stanie uchwycić szczegółów ruchu o dużej prędkości, co czyni je niewłaściwym wyborem. W kontekście badań naukowych i inżynieryjnych, ważne jest, aby unikać podejść, które mogą powodować rozmycie obrazu, co jest typowe dla tych metod. Z kolei oświetlenie błyskowe, które również emituje intensywne światło, działa na zasadzie jednorazowego błysku, co może prowadzić do utraty informacji o ruchu w czasie, zwłaszcza gdy wymagana jest rejestracja serii ruchów. Stosowanie tych typów oświetlenia wiąże się z typowymi błędami myślowymi, takimi jak przekonanie, że każde źródło światła będzie skuteczne w każdej sytuacji. Kluczowe jest zrozumienie, że dla precyzyjnej analizy ruchu, oświetlenie stroboskopowe jest preferowane, ponieważ zapewnia stabilność i możliwość uchwycenia dynamicznych zmian, co przekłada się na jakość badań i analiz.

Pytanie 29

Przednio-górno-boczne oświetlenie ma za zadanie oświetlać

A. pomocniczego.

B. tła.

C. zasadniczego.

D. kontrowego.

Oświetlenie przednio-górno-boczne pełni kluczową rolę w zakresie oświetlenia zasadniczego pojazdu, co oznacza, że jest to główne źródło oświetlenia, które zapewnia widoczność w trudnych warunkach, takich jak nocne podróże czy złe warunki atmosferyczne. Takie oświetlenie umożliwia kierowcy dostrzeganie przeszkód na drodze oraz sygnalizowanie obecności pojazdu innym uczestnikom ruchu. Zgodnie z normami międzynarodowymi, takimi jak ECE R48, wszystkie pojazdy muszą być wyposażone w oświetlenie zasadnicze, które spełnia określone wymagania dotyczące intensywności i kierunkowości światła. Przykładem zastosowania oświetlenia przednio-górno-bocznego są światła mijania, które zapewniają szeroki kąt widzenia, a także minimalizują olśnienie innych kierowców. Warto zauważyć, że efektywne oświetlenie jest kluczowe nie tylko dla bezpieczeństwa, ale także dla komfortu jazdy, co podkreśla jego znaczenie w inżynierii motoryzacyjnej.

Pytanie 30

Przedstawiony na rysunku piktogram w lustrzance małoobrazkowej oznacza synchronizację lampy błyskowej na

A. drugą zasłonkę rolety z długimi czasami ekspozycji.

B. pierwszą zasłonkę rolety z długimi czasami ekspozycji.

C. pierwszą zasłonkę rolety.

D. drugą zasłonkę rolety.

Wybór opcji dotyczącej synchronizacji na pierwszą zasłonkę rolety, niezależnie od jej długości czasów ekspozycji, jest błędny i oparty na kilku nieporozumieniach związanych z działaniem migawki w aparatach fotograficznych. Pierwsza zasłonka, która otwiera się na początku ekspozycji, nie jest odpowiedzialna za rejestrację ruchu obiektów, ponieważ światło dociera do matrycy tylko w momencie, kiedy zasłonka jest otwarta. W długich czasach naświetlania, zamknięcie pierwszej zasłonki oznacza, że lampa błyskowa nie synchronizuje się w sposób, który mógłby uchwycić efekt smugi. W przypadku, gdyby synchronizacja miała następować na pierwszą zasłonkę, oznaczałoby to, że ruch obiektu byłby zarejestrowany tylko w momencie, gdy zasłonka się otwiera, co nie pozwala na uzyskanie pożądanego efektu dynamicznego ruchu. Ponadto, w kontekście fotografii, synchronizacja na drugą zasłonkę z długimi czasami ekspozycji jest kluczowa dla uzyskania efektu bokeh oraz zatrzymania ruchu w tle, co jest szczególnie istotne w sytuacjach, gdy chcemy zarejestrować obiekty w ruchu. Dlatego zrozumienie różnicy między tymi dwoma typami synchronizacji jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 31

Jakim środkiem można oczyścić przednią soczewkę obiektywu, jeśli jest zabrudzona kroplą smaru?

A. pędzelka

B. sprężonego powietrza

C. roztworu soli kuchennej

D. roztworu alkoholu izopropylowego

Roztwór alkoholu izopropylowego jest najskuteczniejszym środkiem do czyszczenia przednich soczewek obiektywów, ponieważ doskonale rozpuszcza tłuszcze oraz smary, nie pozostawiając resztek. Alkohol izopropylowy ma właściwości odtłuszczające, dzięki czemu skutecznie usuwa plamy, nie uszkadzając przy tym delikatnych powłok optycznych. Użycie roztworu alkoholu izopropylowego powinno być jednak przeprowadzane z zachowaniem ostrożności; zaleca się użycie specjalnych ściereczek z mikrofibry, ponieważ są one miękkie i nie rysują powierzchni soczewki. Warto również pamiętać, aby nie stosować czystego alkoholu, lecz jego rozcieńczoną wersję, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia powłok optycznych. W przypadku mocniejszych zabrudzeń zaleca się najpierw usunięcie większej ilości zanieczyszczeń przy pomocy sprężonego powietrza, a następnie przystąpienie do czyszczenia za pomocą alkoholu. Użycie odpowiednich metod czyszczenia obiektywów jest zgodne z praktykami branżowymi, co zapewnia długotrwałe użytkowanie sprzętu fotograficznego.

Pytanie 32

Aby wykonać zdjęcie sylwetkowe w studiu, należy odpowiednio ustawić źródło światła

A. za obiektem, skierowanego na obiektyw

B. przed obiektem, skierowanego na obiektyw

C. przed obiektem, skierowanego na obiekt

D. z boku obiektu, skierowanego na obiektyw

Odpowiedź 'za obiektem, skierowanego na obiektyw' jest prawidłowa, ponieważ przy fotografii sylwetkowej kluczowe jest stworzenie efektu konturu, który podkreśli postać. Ustawienie źródła światła za obiektem pozwala na uzyskanie silnego kontrastu między tłem a sylwetką, co jest istotne dla wydobycia formy i kształtu modela. Tego rodzaju oświetlenie działa jako backlighting, co w praktyce może stworzyć efekt halo wokół postaci, nadając zdjęciu głębię i dramatyzm. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia mody, gdzie często wykorzystuje się światło za modelką, aby wyeksponować jej sylwetkę na tle jasnego, jednolitego tła. Warto również zaznaczyć, że stosując technikę oświetlenia za obiektem, można eksperymentować z różnymi rodzajami źródeł światła, takimi jak lampy błyskowe, które mogą być użyte do uzyskania pożądanej intensywności i tonu światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii portretowej.

Pytanie 33

Dla zapewnienia poprawnych kolorów na zdjęciach wykonywanych przy oświetleniu jarzeniowym należy w aparacie cyfrowym ustawić balans bieli na temperaturę barwową około

A. 4000-4500 K

B. 2700-3000 K

C. 5500-6000 K

D. 7500-8000 K

Wybór temperatury barwowej na poziomie 2700-3000 K, 5500-6000 K lub 7500-8000 K w kontekście oświetlenia jarzeniowego prowadzi do poważnych błędów w reprodukcji kolorów. Świetlo jarzeniowe ma określoną charakterystykę spektralną, a jego temperatura barwowa oscyluje w granicach 4000-4500 K, co oznacza, że ustawienie balansu bieli poniżej tej wartości, jak 2700-3000 K, może skutkować przesunięciem kolorów w stronę ciepłych odcieni, co w przypadku zdjęć w biurze czy innych przestrzeniach oświetlonych jarzeniówkami może skutkować nienaturalnym wyglądem skóry lub otoczenia. Z drugiej strony, ustawienie balansu bieli na poziomie 5500-6000 K, typowym dla światła dziennego, również nie jest wskazane, ponieważ może powodować 'wypranie' kolorów, przez co obraz stanie się mniej wyrazisty. Wybór temperatury 7500-8000 K, zwykle zarezerwowanej dla światła sztucznego o chłodniejszym odcieniu, również jest niewłaściwy, gdyż może prowadzić do niebieskiego zabarwienia, co jest całkowicie nieodpowiednie w kontekście jarzeniowym. Niezrozumienie tych podstawowych zasad balansu bieli może prowadzić do chaosu w postprodukcji, gdzie konieczne staje się intensywne korygowanie kolorów, co nie tylko jest czasochłonne, ale również może obniżyć jakość końcowego obrazu.

Pytanie 34

Przygotowując plan zdjęciowy do wykonania fotografii w technice wysokiego klucza, należy uwzględnić

A. jasne tło, oświetlenie rozproszone.

B. jasne tło, oświetlenie skierowane.

C. ciemne tło, oświetlenie skierowane.

D. ciemne tło, oświetlenie rozproszone.

Technika wysokiego klucza (high key) polega na uzyskaniu bardzo jasnej, miękkiej fotografii z minimalną ilością cieni. To jest taka trochę wizytówka profesjonalnych sesji beauty, portretów dziecięcych albo zdjęć reklamowych, gdzie zależy nam na lekkim, czystym klimacie. Kluczowe jest tutaj jasne tło – najczęściej białe lub bardzo jasne, które pozwala światłu odbijać się i wypełniać kadr, eliminując ciemniejsze partie. Rozproszone oświetlenie to drugi fundament tej techniki. Najlepiej sprawdzają się softboxy, parasolki lub inne modyfikatory światła, które “rozmywają” cienie i sprawiają, że nawet twarz modela wydaje się świetlista i gładka. Z mojego doświadczenia – im bardziej równomiernie rozłożysz światło, tym efekt high key jest bardziej przekonujący. W praktyce często używa się nawet kilku źródeł światła, głównego i dodatkowych, by dokładnie kontrolować ekspozycję każdego fragmentu kadru. Tego typu zdjęcia wymagają też odpowiedniego ustawienia bieli w aparacie i lekkiego prześwietlenia, żeby całość była jeszcze bardziej eteryczna. Branżowy standard mówi jasno: high key = jasne tło + rozproszone światło, i wydaje mi się, że nie da się tu za dużo kombinować, bo każda próba zastosowania tła ciemnego albo światła skierowanego kończy się zupełnie innym efektem.

Pytanie 35

Gdy histogram wskazuje na dużą ilość pikseli zgromadzonych blisko prawej krawędzi, co to sugeruje o zdjęciu?

A. jest zbyt jasne

B. nie jest w ogóle nienaświetlone

C. jest równomiernie naświetlone

D. jest zbyt ciemne

Odpowiedź, że zdjęcie jest zbyt jasne, jest poprawna, ponieważ histogram, który pokazuje dużą liczbę pikseli blisko prawej krawędzi, wskazuje na nadmierne naświetlenie. W świetle technicznym oznacza to, że wiele wartości tonów w obrazie zbliża się do maksymalnej jasności (255 w systemie RGB), co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach zdjęcia. W praktyce fotograficznej, zbyt jasne zdjęcia mogą prowadzić do efektu prześwietlenia, gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, co jest szczególnie istotne w przypadku zdjęć krajobrazów lub portretów z dużą ilością światła. Aby uzyskać zrównoważone naświetlenie, warto stosować techniki takie jak bracketing ekspozycji, które polegają na wykonaniu kilku zdjęć z różnymi ustawieniami naświetlenia. Pozwala to na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub na stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy różne naświetlenia w celu uzyskania lepszego zakresu tonalnego. Dobrą praktyką jest również kalibracja monitorów oraz używanie histogramów do oceny naświetlenia podczas procesu edycji zdjęć.

Pytanie 36

Ikonę efektów warstwy w programie Adobe Photoshop wskazano strzałką na rysunku

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Wybrana odpowiedź B jest poprawna, ponieważ ikona efektów warstwy w Adobe Photoshop rzeczywiście przedstawia literę "fx". Ikona ta znajduje się na dolnym pasku panelu warstw i jest kluczowym narzędziem, pozwalającym użytkownikom na dodawanie różnych efektów do warstwy. Efekty, takie jak cień, blask czy obrys, są niezbędne w procesie grafiki komputerowej, ponieważ pozwalają na uzyskanie głębi i charakteru w projektach. Przykładowo, dodanie efektu cienia umożliwia uzyskanie trójwymiarowego efektu na płaskich obrazach, co zwiększa ich atrakcyjność wizualną. W praktyce, efekty warstwy są również niezwykle użyteczne w tworzeniu bardziej zaawansowanych projektów, takich jak grafiki reklamowe czy ilustracje, gdzie detale wizualne mają kluczowe znaczenie. Używanie efektów warstwy zgodnie z dobrymi praktykami w branży graficznej pozwala także na zachowanie elastyczności w edycji, ponieważ efekty można modyfikować i usuwać, nie wpływając na oryginalną treść warstwy.

Pytanie 37

Kiedy wykorzystuje się metodę wielokrotnego błysku w czasie fotografowania?

A. błyskawic podczas nocnych ujęć

B. na tle słońca

C. w nocy przy słabym oświetleniu budynków

D. z zastosowaniem efektu sztafażu

Metoda wielokrotnego błysku to naprawdę fajny sposób na robienie zdjęć w nocy, zwłaszcza gdy fotografujemy mało oświetlone budynki. Dzięki niej zdjęcia wychodzą dobrze naświetlone i widać też szczegóły w ciemnych miejscach. Cała idea polega na tym, że w krótkim czasie zrobimy kilka błysków, co zwiększa ilość światła, które dostaje się do aparatu. To znacznie zmniejsza ryzyko poruszenia zdjęcia, które może zdarzyć się, gdy czekamy na dłuższe naświetlenie. Przykład? Weźmy fotografowanie architektury, gdzie ważne jest uchwycenie detali, jak rzeźby czy ornamenty, nawet w słabym świetle. Fotografowie często sięgają po tę metodę, żeby uzyskać wyraźne zdjęcia, które w innym przypadku wymagałyby statywu czy sporych czasów naświetlania. Dobrze przemyślane ustawienia lamp błyskowych mogą też dodać kontrastu i głębi zdjęciu, co jest super ważne, jeśli chodzi o profesjonalną fotografię architektoniczną.

Pytanie 38

Które kolory należy zastosować w kompozycji graficznej, aby uzyskać wrażenie zimnej tonacji?

A. Pomarańczowy i zielony.

B. Zielony i czerwony.

C. Błękitny i granatowy.

D. Pomarańczowy i brązowy.

Błękitny i granatowy to klasyczny wybór, gdy zależy nam na uzyskaniu wrażenia zimnej tonacji w grafice. Te kolory leżą po chłodnej stronie koła barw, a ich odcienie są standardowo kojarzone z wodą, lodem czy zimowym niebem. W praktyce projektowej, na przykład przy tworzeniu identyfikacji wizualnej dla firm technologicznych czy marek związanych z higieną, bardzo często wykorzystuje się właśnie takie chłodne barwy, bo podświadomie budują uczucie czystości, profesjonalizmu i pewnego dystansu. Moim zdaniem, zwłaszcza jeśli spojrzeć na standardy w brandingu, chłodne kolory jak błękit czy granat pozwalają uzyskać efekt elegancji i nowoczesności, a jednocześnie nie przytłaczają odbiorcy. Warto też zauważyć, że stosowanie chłodnych barw polecane jest w projektowaniu interfejsów użytkownika (UI), szczególnie tam, gdzie zależy nam na spokojnym odbiorze i przejrzystości treści. Niekiedy, jak w projektach dla branży finansowej czy medycznej, takie barwy są nawet wskazane w wytycznych! Jeśli kiedyś będziesz projektować ulotkę dla firmy zajmującej się klimatyzacją albo stronę dla SPA, to zerknij właśnie w stronę błękitów i granatów – to zawsze działa. Z moich doświadczeń wynika, że nawet niewielki dodatek ciepłego koloru potrafi osłabić ten zimny efekt, więc dobrze jest trzymać się z dala od pomarańczy czy czerwieni, jeśli zależy nam na konsekwentnej, chłodnej palecie.

Pytanie 39

Aby uzyskać odbitkę fotograficzną w ciemni, potrzebny jest

A. skaner.

B. projektor.

C. powiększalnik.

D. rzutnik.

Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w ciemni fotograficznej, służącym do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny. Działa na zasadzie projekcji obrazu negatywu poprzez soczewki na światłoczuły materiał. Umożliwia to nie tylko uzyskanie większej wersji zdjęcia, ale także precyzyjną kontrolę nad ekspozycją, kontrastem oraz głębią ostrości. Przykładowo, podczas wykonywania odbitki, fotograf może manipulować czasem naświetlania oraz używać filtrów, aby poprawić jakość obrazu. Powiększalnik pozwala również na stosowanie różnych formatów negatywów, co czyni go wszechstronnym narzędziem w pracy w ciemni. Warto zaznaczyć, że standardy branżowe w zakresie druku fotograficznego kładą duży nacisk na jakość odbitek, co czyni powiększalnik niezbędnym elementem procesu fotograficznego w tradycyjnej fotografii analogowej.

Pytanie 40

Uwzględniając klasyczne zasady fotografii, wskaż typ błędu który popełniono przy kadrowaniu zdjęcia plenerowego.

A. Linia horyzontu.

B. Kadr centralny.

C. Kadr prosty.

D. Obramowanie.

Dobry wybór, bo faktycznie największy błąd jaki tu widać to kwestia linii horyzontu. W fotografii plenerowej bardzo ważne jest, by linia horyzontu była ustawiona w miarę równo, jeśli nie mamy konkretnego artystycznego zamysłu. Z mojego doświadczenia wynika, że krzywa linia horyzontu mocno rozprasza oglądającego i odbiera zdjęciu profesjonalny charakter, przez co nawet bardzo ciekawe ujęcie może wydać się przypadkowe lub wręcz niechlujne. Standardy branżowe mówią jasno: linia horyzontu powinna być prosta i najlepiej nie przecinać istotnych elementów kadru, np. głów fotografowanych osób czy zwierząt. Zwróć uwagę, że nawet jak kompozycja jest poprawna pod względem innych reguł (np. trójpodziału czy prowadzenia wzroku), krzywy horyzont będzie wyraźnie odstawał i rzucał się w oczy. W praktyce zawsze warto poświęcić chwilę na szybkie sprawdzenie podglądu lub później skorygować to w edycji, bo taki szczegół potrafi mocno poprawić odbiór zdjęcia. Moim zdaniem, jeśli chcesz robić zdjęcia, które wyglądają na przemyślane i dopracowane, kontrolowanie linii horyzontu to absolutna podstawa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej